DOI Heft:
II. Re- visiones de relatos marginalizados de la historia del arte en Argentina
DOI Artikel:Díaz Mattei, Andrea: "Los argentinos descendemos de los barcos", pero... ¿de cuáles?: apuntes sobre la (in)visibilización de la negritud rioplatense en las prácticas artísticas contemporáneas
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.52438#0157
'LOS ARGENTINOS DESCENDEMOS DE EOS BARCOS
153
mit panujący zwłaszcza w Buenos Aires. Jorge Luis Borges dodaje, że „Argen-
tyńczycy to urodzeni za granicą Europejczycy”, i w ten sposób chroni mit przed
ideą, że statki z niewolnikami z Afryki dopłynęły również do portu w Buenos
Aires i że Afrykańczycy i ich potomkowie także zostawili swój ślad w mieszan-
ce tworzącej argentyńską tożsamość narodową. Wydaje się jednak, że w ostat-
nich latach nastąpiła społeczna zmiana, która zmusza do historycznej i politycz-
nej korekty tej kwestii.
W tym kontekście niniejszy artykuł proponuje omówienie i refleksję nad stanem
współczesnych wizualnych działań artystycznych dotyczących obecności i (nie)-
widoczności „negritude”. Tekst rozpoczyna się od krótkiej dyskusji na temat zni-
kania czarnoskórych artystów z argentyńskiej kultury wizualnej. Pomimo nie-
licznych dowodów na obecność potomków Afrykańczyków zarówno w ogól-
nej kulturze wizualnej, jak i w scenariuszu estetycznym „negritude” mimo to
przejawia się w kulturze popularnej, w niektórych materiałach audiowizualnych
i krótkich filmach lub wystawach dalekich od współczesnej sceny artystycznej,
w których do perspektywy rasowej, nieodłącznie związanej z systemem sztuki,
dodana została perspektywa klasowa, przez (nie)widoczność „negritude” na tej
szerokości geograficznej.
tłum. Katarzyna Szoblik
153
mit panujący zwłaszcza w Buenos Aires. Jorge Luis Borges dodaje, że „Argen-
tyńczycy to urodzeni za granicą Europejczycy”, i w ten sposób chroni mit przed
ideą, że statki z niewolnikami z Afryki dopłynęły również do portu w Buenos
Aires i że Afrykańczycy i ich potomkowie także zostawili swój ślad w mieszan-
ce tworzącej argentyńską tożsamość narodową. Wydaje się jednak, że w ostat-
nich latach nastąpiła społeczna zmiana, która zmusza do historycznej i politycz-
nej korekty tej kwestii.
W tym kontekście niniejszy artykuł proponuje omówienie i refleksję nad stanem
współczesnych wizualnych działań artystycznych dotyczących obecności i (nie)-
widoczności „negritude”. Tekst rozpoczyna się od krótkiej dyskusji na temat zni-
kania czarnoskórych artystów z argentyńskiej kultury wizualnej. Pomimo nie-
licznych dowodów na obecność potomków Afrykańczyków zarówno w ogól-
nej kulturze wizualnej, jak i w scenariuszu estetycznym „negritude” mimo to
przejawia się w kulturze popularnej, w niektórych materiałach audiowizualnych
i krótkich filmach lub wystawach dalekich od współczesnej sceny artystycznej,
w których do perspektywy rasowej, nieodłącznie związanej z systemem sztuki,
dodana została perspektywa klasowa, przez (nie)widoczność „negritude” na tej
szerokości geograficznej.
tłum. Katarzyna Szoblik