DOI Artikel:
Wide, Sam: To en Daphniō ieron tēs Aphroditēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0032
43 Τό έν Δαφνίω ιερόν της Αφροδίτης- νπό 8. Ψίάβ. 44
του" τόπου. Παραβλητέα τά ύπό Γι\ Ογ&1)θγ γρα-
φέντα έν Αίΐιβη. Μϊίίθϊΐιιη^βη XXX (190ο) σελ. Β'. Γλυπτά.
16 έξ. περί των αρχαίων δεξαμενών τών μεταξύ
της δυτικής κλιτύος της 'Α/.ροπόλεως καΐ της Πνυ- 1) Είκών 5.Άναθηματικόν άνάγλυαον του'Αθην.
κός. Ότι ή τών μνημονευθεισών δεξαμενών κατά- Μουσείου (άριθμ. ευρετηρίου 1597), πεντελησίου
σκευή είνε αρχαιότερα τών τοίχων του περιγρα- μαρμάρου. Ανωθεν άποκεκρουμένον, εις δύο τεμά-
φέντος χώρου γίνεται φανερόν έκ τούτου, ότι ό άνα- χια. τεθραυσμένον, άλλα συναρμο'ζόμενα και μόνον
τολικός τοίχος ήγέρθη εγγύτατα της ύδρορράης της κατά την έπιφάνειαν κενόν καταλείποντα. Δεξιόθεν
ανατολικής δεξαμενής (ϊδέ τό διάγραμμα) καϊ το ι- και άριστερόθεν αί στεναι πλευραϊ είνε λεΐαι και
ουτοτρόπως άπέκοψε την . εις την οεξαμενήν ταυ- το άνάγλυφον επομένως περατοΟται ένταϋΟα τέ-
την ροήν του ομβρίου ύδατος. λειον. Ή κάτω έμπροσθεν πλευρά αποτελεί πλαί-
Έν τω βορειοδυτικώ του μέχρι τούδε άνασκαφέν- σιον ύψους 0,095, έπιφάνειαν έ'χον άνώμαλον. Τό
τος μέρους του ίεροΰ τεμένους κείνται τά θεμέλια άνάγλυφον έχει πλάτος 0,56, σωζόμενον δε μέγι-
τών παραστάδων. Είκών 4 τά τήν όσφΟν. Έκ
Έπ'ι του σχεδίου τών νώτων κρέ-
βλέπομεν ότι παρ' έκατέραν παραστάδα κείται λί- μαται μέχρι γονάτων έπίβλημα, τάς πτυχάς έχον
θος φέρων λαξευτήν όπήν προς έφαρμογήν βεβαίως βαθείας, ολίγον τι καμπυλουμένας. Έπ'ι τοΟ άρι-
του ξύλινου άξονος κιγκλιδώματος και ένσφήνωσιν στεροΟ όλίγον καμπτομένου γόνατος δεν σχημα-
τοΰ κατωφλίου. Ό σηκάς, μήκους 2,26 μ., έσωζε τίζονται κάθετο-ι πτυχαί, άλλα τό ένδυμα προσ-
κατά την άνασκαφήν άττλουν ψηφιδωτών έπι του κολλάται περί τήν κνήμην. Δια της άριστεράς χει-
δαπέδου έκ ψήφων στρογγύλων, φΟαρέν έκτοτε. ρός κρατεί ή γυναικεία μορφή σκήπτρον έρειδάμενον
Ιχνη λατρευτικού άγάλματος δεν σώζονται έν τώ εις τήν γήν, διά δέ της καΟειμένης δεξιάς άόριστάν
σηκώ, όπισθεν δέ αύτου εκείτο οπισθόδομος πολύ τι άντικείμενον (καρπον αρά γε;). Ό τύπος της
μικροΟ βάθους. Επειδή το οικοδόμημα τοΟτο κει- γυναικός είνε ό κατά το δεύτερον ήμισυ τοΟ πέμ-
ται Γΐολύ μακράν του κεντρικό© τόπου της ένταΟθα πτου αιώνος και βραδύτερον ετι συχνάκις απαντών
λατρείας, δεν σώζεται δέ καϊ ίχνος τι ύπάρξεώς θηλείας θεου. Πρβ. π. χ. τά δύο ύπ' αριθ. 1389
ποτε λατρευτικοΟ άγάλματος, δεν άμφιβάλλω ότι
, γ\, τ -ν „ Λ , ι «Οούμματά τινα τριγλυφων λευκού μαρμάοου, ες* ών θα εΓκαϊ'ε τις την
ναος οεν ητο, υ.αλλον οι ισως θησαυρός τις . „ Ζ . 5 '_ ,, . ,„ ™>
·. » ι ι - - υπαρςιν ναού δωρικού ιτολυ μικρού μεγέθους». Ια τεμα'/ια ταύτα των
1 Ό ]^υ(1\νί§ Κθ88 (Κδΐΐί§8ΓΘΪ8θη II 98) είοεν ένταϋΟα τριγλύφων ανήκον πιθανώς ε!; τόν ήμετερον οναόν έν παραστάσιν».
του" τόπου. Παραβλητέα τά ύπό Γι\ Ογ&1)θγ γρα-
φέντα έν Αίΐιβη. Μϊίίθϊΐιιη^βη XXX (190ο) σελ. Β'. Γλυπτά.
16 έξ. περί των αρχαίων δεξαμενών τών μεταξύ
της δυτικής κλιτύος της 'Α/.ροπόλεως καΐ της Πνυ- 1) Είκών 5.Άναθηματικόν άνάγλυαον του'Αθην.
κός. Ότι ή τών μνημονευθεισών δεξαμενών κατά- Μουσείου (άριθμ. ευρετηρίου 1597), πεντελησίου
σκευή είνε αρχαιότερα τών τοίχων του περιγρα- μαρμάρου. Ανωθεν άποκεκρουμένον, εις δύο τεμά-
φέντος χώρου γίνεται φανερόν έκ τούτου, ότι ό άνα- χια. τεθραυσμένον, άλλα συναρμο'ζόμενα και μόνον
τολικός τοίχος ήγέρθη εγγύτατα της ύδρορράης της κατά την έπιφάνειαν κενόν καταλείποντα. Δεξιόθεν
ανατολικής δεξαμενής (ϊδέ τό διάγραμμα) καϊ το ι- και άριστερόθεν αί στεναι πλευραϊ είνε λεΐαι και
ουτοτρόπως άπέκοψε την . εις την οεξαμενήν ταυ- το άνάγλυφον επομένως περατοΟται ένταϋΟα τέ-
την ροήν του ομβρίου ύδατος. λειον. Ή κάτω έμπροσθεν πλευρά αποτελεί πλαί-
Έν τω βορειοδυτικώ του μέχρι τούδε άνασκαφέν- σιον ύψους 0,095, έπιφάνειαν έ'χον άνώμαλον. Τό
τος μέρους του ίεροΰ τεμένους κείνται τά θεμέλια άνάγλυφον έχει πλάτος 0,56, σωζόμενον δε μέγι-
τών παραστάδων. Είκών 4 τά τήν όσφΟν. Έκ
Έπ'ι του σχεδίου τών νώτων κρέ-
βλέπομεν ότι παρ' έκατέραν παραστάδα κείται λί- μαται μέχρι γονάτων έπίβλημα, τάς πτυχάς έχον
θος φέρων λαξευτήν όπήν προς έφαρμογήν βεβαίως βαθείας, ολίγον τι καμπυλουμένας. Έπ'ι τοΟ άρι-
του ξύλινου άξονος κιγκλιδώματος και ένσφήνωσιν στεροΟ όλίγον καμπτομένου γόνατος δεν σχημα-
τοΰ κατωφλίου. Ό σηκάς, μήκους 2,26 μ., έσωζε τίζονται κάθετο-ι πτυχαί, άλλα τό ένδυμα προσ-
κατά την άνασκαφήν άττλουν ψηφιδωτών έπι του κολλάται περί τήν κνήμην. Δια της άριστεράς χει-
δαπέδου έκ ψήφων στρογγύλων, φΟαρέν έκτοτε. ρός κρατεί ή γυναικεία μορφή σκήπτρον έρειδάμενον
Ιχνη λατρευτικού άγάλματος δεν σώζονται έν τώ εις τήν γήν, διά δέ της καΟειμένης δεξιάς άόριστάν
σηκώ, όπισθεν δέ αύτου εκείτο οπισθόδομος πολύ τι άντικείμενον (καρπον αρά γε;). Ό τύπος της
μικροΟ βάθους. Επειδή το οικοδόμημα τοΟτο κει- γυναικός είνε ό κατά το δεύτερον ήμισυ τοΟ πέμ-
ται Γΐολύ μακράν του κεντρικό© τόπου της ένταΟθα πτου αιώνος και βραδύτερον ετι συχνάκις απαντών
λατρείας, δεν σώζεται δέ καϊ ίχνος τι ύπάρξεώς θηλείας θεου. Πρβ. π. χ. τά δύο ύπ' αριθ. 1389
ποτε λατρευτικοΟ άγάλματος, δεν άμφιβάλλω ότι
, γ\, τ -ν „ Λ , ι «Οούμματά τινα τριγλυφων λευκού μαρμάοου, ες* ών θα εΓκαϊ'ε τις την
ναος οεν ητο, υ.αλλον οι ισως θησαυρός τις . „ Ζ . 5 '_ ,, . ,„ ™>
·. » ι ι - - υπαρςιν ναού δωρικού ιτολυ μικρού μεγέθους». Ια τεμα'/ια ταύτα των
1 Ό ]^υ(1\νί§ Κθ88 (Κδΐΐί§8ΓΘΪ8θη II 98) είοεν ένταϋΟα τριγλύφων ανήκον πιθανώς ε!; τόν ήμετερον οναόν έν παραστάσιν».