DOI Artikel:
Brueckner, Alfred: Kerameikou anaskaphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0063
105 Κεραμεικον άνασκαφαί'
φείου, δπεο οια. πολλών νέων παρατηρήσεων ευρί-
σκεται εχον όπως διετυπώθη έν Ρπβάΐιοί άώϊ Επ-
ά3Π08 σελ. 35 κέ. Έν ώ δέ πρότερον τα διάφορα
ΰψη των επιπέδων των τριών προσκειμένων περι-
βόλων I-III έφαίνοντο δυσεξήγητα, καθ' δσον ήτο
μεν ό περίβολος I και δ περ. III επί, του αύτοΟ
επιπέδου, άλλα το κάτω χείλος τοΰ κονιάματος
ήτο 0'60 ΰψηλότερον, νΰν εκλείπει το άτοπον
τοΰτο άποδεικνυομένου οτι δ I, ό II1, ό III και
ο IV περίβολος έκτίσΟησαν οτε ή οδός είχε τό αύτό
και δια τούς τέσσαρας έπίπεδον, έκλινε δέ πως προς
δυσμάς. Έν ω δέ ωσαύτως πρότερον ήμεθα ήναγ-
κασμένοι να δεχθώμεν ότι μετά τον π. I έκτίσΟη
πρώτον ό περ. III, καταλειφθέντος έν τώ μεταξύ
κενού τίνος άχρησιμοποιήτου, νυν μετά την εΰρεσιν
του II 1 ποριζόμεΟα και ώς χρονικήν άκολουΟίαν
την σειράν I, II ', III, IV- Η κατανομή άρα τών
γηπέδων έγένετο, ώς είναι φυσικόν, έν άδιαπτώτω
συνεχεία άπο της γωνίας της δοόΟ και έντεΰθεν,
κατά τάξιν, ήτις αποδεικνύεται τηρηθεΐσα και έν
τή οίκοδομία άμφοτέρων τών προάψεων του γω-
νιαίου άνδήρου, έφ'όσον ή χρονική ακολουθία VII,
VIII και IX και προς νάτον παρά τήν πάροδον VII,
XII (Δημήτρια και Παμφίλη) και XIII (Μεσσή-
νιοι) είναι έξηκριβωμένη. Κατά ταύτα έχομεν εν-
δείξεις ότι και ό αρχαιότερος περίβολος τού Κοροί-
βου καϊ της ΗγησοΟς ήτο γωνιαίος περίβολος κατά
τινα έκ της κυρίας όδοΟ' άναχωροΰσαν και προς
βορράν βαίνουσαν πάροδον, εις τήν άποψιν της
όποιας έπενετέΟη βραδύτερον ό να'ίσκος τού Διονυ-
σίου και ό ύπερέχων ταύρος.
Έκ τούτου ή οίκοδομία του II 1 πίπτει εις τον
μεταξύ τού 394 και της κτίσεως του θεμελίου τού
περιβ. III χρόνον. Ό τελευταίος ούτος περίβολος
έχρησίμευσεν εις τον έξάδελφον του ρήτορος Υπε-
ρείδου,τον Διονύσιον τον Κολλυτέα, όστις τώ346/5
ήτο ακόμη ταμίας της "Ηρας έν Σάμω (Ρπβάΐιοΐ
Άϊη Επά. σ. 74). Ή εκλογή έν τούτοις τού τόπου
δέν είναι ανάγκη νά έγένετο μετά τον θάνατον τού
ανδρός, μάλλον δέ όφείλομεν νά δεχθώμεν ότι ό
αναμφιβόλως εύπορος άνήρ ζών έ'τι έφράντισε περί
τών τάφων εαυτού τε και τών εαυτού. "Οτι δέ ον-
τως ούτω συνέβη, εξάγεται έκ της σχέσεως τοΰ πε-
ριβόλου II 2 προς τά λείψανα τού τείχους τού πε-
ριβ. III (ιδε είκ. 6 και πίν. 3). Προτού ή διασκευή
νπο Α. Βηιββ/αιβν. 106
II ^ έπεκταθή έπ' αυτά , εϊχον τεθή τά θεμέλια
τού προσθίου τείχους του III και αμφότεροι οί δό-
μοι τών τετραγώνων λίθων, έξ ών ή μετέπειτα
διαρπαγή και κατακρήμνισις τού τείχους κατέλιπε
μόνους τούς ακραίους λίθους. Άλλ' έκ τών δύο
τούτων δόμων ό ανώτερος είχε μείνει άκόμη ημι-
τελής φέρων άκόμη τον προς τοποθέτησιν χρησι-
μεύοντα αγκώνα. "Οτε άρα ό περίβ. II 2 έπεξε-
τάθη ένταΰθα, ή οίκοδομία του III μόνον όλίγον
πέραν τών θεμελίων είχε προβή. Ωσαύτως δέ ό
να'ισκος του Διονυσίου και τό ύψηλόν βάθρον μετά
τού ταύρου μόνον μεταγενέστερα τού II 2 δύνανται
νά είναι. Οπως δέ κατά τό μέρος τούτο παρέσχεν
ό Διονύσιος λωρίδα τινά εις τούς Ήρακλεώτας,
ούτω παρεχώρησε λωρίδα τινά και εις τον δεξιά
αυτού ϊδιοκτήτην τού IV περιβόλου, τον Λυσιμα-
χίδην τον Άχαρνέα (άρχοντα έν έτει 339/8), ώς
τούτο φαίνεται κατά χώραν.
Κατά ταΟτα ή άκολουθία της ανεγέρσεως τών
μνημείων τούτων έχει ώς έξής'
394 π. Χ. "Ιδρυσις του περιβόλου I.
"Ιδρυσις τού περιβόλου II '.
θεμέλια περιβ. III, κτήματος Διονυσίου Κολ-
λυ τέως, ταμίου έν Σάμω τω 346/5.
"ιδρυσις περιβ. IV, κτήματος Λυσιμαχίδου τοΰ
έν ετει 339/8 άρξαντος.
Άνύψωσις της όδοΟ.
Διασκευή του περιβ. II.
Μετά τό 346/5 μνημεΐον Διονυσίου Κολλυτέως
έν τώ περιβ. III.
Αί έκ τού βίου τών ιδιοκτητών τοΰ III και τού
IV περιβόλου χρονολογίαι πίπτουσιν, έν άντιθέσει
προς τον χρόνον της ανεγέρσεως τού I, εις τό δεύ-
τερον ήμισυ του αιώνος. ΜαρτυροΟσιν άρα ότι ή
οίκοδομία κατά τό μέρος τούτο της διά τών τάφων
όδοΟ προέβη πολύ βραδέως. Προς τήν χρονικήν
έκείνην άκολουθίαν και τον ρυθμόν της εξελίξεως
συμφωνεί καϊ τό γεγονός ότι κατά τά περι της
Ηράκλειας της έν Πόντω γνωστά οί Ήρακλεώ-
ται 'Αγάθων και Σωσικράτης κατέφυγον εις Αθή-
νας μόλις έξ άφορμής της έν Ηράκλεια τυραν-
νίδος τού Κλεάρχου, ήτοι μόλις τώ 364, ήγά-
ρασαν δέ έπειτα τον περίβολον II. Συμφώνως προς
τον ρυθμόν της άλλης έξελίξεως της όδοΟ ουδέν
έμποδίζει νά δεχθώμεν ότι τό τμήμα II 1 ωκοδο-
φείου, δπεο οια. πολλών νέων παρατηρήσεων ευρί-
σκεται εχον όπως διετυπώθη έν Ρπβάΐιοί άώϊ Επ-
ά3Π08 σελ. 35 κέ. Έν ώ δέ πρότερον τα διάφορα
ΰψη των επιπέδων των τριών προσκειμένων περι-
βόλων I-III έφαίνοντο δυσεξήγητα, καθ' δσον ήτο
μεν ό περίβολος I και δ περ. III επί, του αύτοΟ
επιπέδου, άλλα το κάτω χείλος τοΰ κονιάματος
ήτο 0'60 ΰψηλότερον, νΰν εκλείπει το άτοπον
τοΰτο άποδεικνυομένου οτι δ I, ό II1, ό III και
ο IV περίβολος έκτίσΟησαν οτε ή οδός είχε τό αύτό
και δια τούς τέσσαρας έπίπεδον, έκλινε δέ πως προς
δυσμάς. Έν ω δέ ωσαύτως πρότερον ήμεθα ήναγ-
κασμένοι να δεχθώμεν ότι μετά τον π. I έκτίσΟη
πρώτον ό περ. III, καταλειφθέντος έν τώ μεταξύ
κενού τίνος άχρησιμοποιήτου, νυν μετά την εΰρεσιν
του II 1 ποριζόμεΟα και ώς χρονικήν άκολουΟίαν
την σειράν I, II ', III, IV- Η κατανομή άρα τών
γηπέδων έγένετο, ώς είναι φυσικόν, έν άδιαπτώτω
συνεχεία άπο της γωνίας της δοόΟ και έντεΰθεν,
κατά τάξιν, ήτις αποδεικνύεται τηρηθεΐσα και έν
τή οίκοδομία άμφοτέρων τών προάψεων του γω-
νιαίου άνδήρου, έφ'όσον ή χρονική ακολουθία VII,
VIII και IX και προς νάτον παρά τήν πάροδον VII,
XII (Δημήτρια και Παμφίλη) και XIII (Μεσσή-
νιοι) είναι έξηκριβωμένη. Κατά ταύτα έχομεν εν-
δείξεις ότι και ό αρχαιότερος περίβολος τού Κοροί-
βου καϊ της ΗγησοΟς ήτο γωνιαίος περίβολος κατά
τινα έκ της κυρίας όδοΟ' άναχωροΰσαν και προς
βορράν βαίνουσαν πάροδον, εις τήν άποψιν της
όποιας έπενετέΟη βραδύτερον ό να'ίσκος τού Διονυ-
σίου και ό ύπερέχων ταύρος.
Έκ τούτου ή οίκοδομία του II 1 πίπτει εις τον
μεταξύ τού 394 και της κτίσεως του θεμελίου τού
περιβ. III χρόνον. Ό τελευταίος ούτος περίβολος
έχρησίμευσεν εις τον έξάδελφον του ρήτορος Υπε-
ρείδου,τον Διονύσιον τον Κολλυτέα, όστις τώ346/5
ήτο ακόμη ταμίας της "Ηρας έν Σάμω (Ρπβάΐιοΐ
Άϊη Επά. σ. 74). Ή εκλογή έν τούτοις τού τόπου
δέν είναι ανάγκη νά έγένετο μετά τον θάνατον τού
ανδρός, μάλλον δέ όφείλομεν νά δεχθώμεν ότι ό
αναμφιβόλως εύπορος άνήρ ζών έ'τι έφράντισε περί
τών τάφων εαυτού τε και τών εαυτού. "Οτι δέ ον-
τως ούτω συνέβη, εξάγεται έκ της σχέσεως τοΰ πε-
ριβόλου II 2 προς τά λείψανα τού τείχους τού πε-
ριβ. III (ιδε είκ. 6 και πίν. 3). Προτού ή διασκευή
νπο Α. Βηιββ/αιβν. 106
II ^ έπεκταθή έπ' αυτά , εϊχον τεθή τά θεμέλια
τού προσθίου τείχους του III και αμφότεροι οί δό-
μοι τών τετραγώνων λίθων, έξ ών ή μετέπειτα
διαρπαγή και κατακρήμνισις τού τείχους κατέλιπε
μόνους τούς ακραίους λίθους. Άλλ' έκ τών δύο
τούτων δόμων ό ανώτερος είχε μείνει άκόμη ημι-
τελής φέρων άκόμη τον προς τοποθέτησιν χρησι-
μεύοντα αγκώνα. "Οτε άρα ό περίβ. II 2 έπεξε-
τάθη ένταΰθα, ή οίκοδομία του III μόνον όλίγον
πέραν τών θεμελίων είχε προβή. Ωσαύτως δέ ό
να'ισκος του Διονυσίου και τό ύψηλόν βάθρον μετά
τού ταύρου μόνον μεταγενέστερα τού II 2 δύνανται
νά είναι. Οπως δέ κατά τό μέρος τούτο παρέσχεν
ό Διονύσιος λωρίδα τινά εις τούς Ήρακλεώτας,
ούτω παρεχώρησε λωρίδα τινά και εις τον δεξιά
αυτού ϊδιοκτήτην τού IV περιβόλου, τον Λυσιμα-
χίδην τον Άχαρνέα (άρχοντα έν έτει 339/8), ώς
τούτο φαίνεται κατά χώραν.
Κατά ταΟτα ή άκολουθία της ανεγέρσεως τών
μνημείων τούτων έχει ώς έξής'
394 π. Χ. "Ιδρυσις του περιβόλου I.
"Ιδρυσις τού περιβόλου II '.
θεμέλια περιβ. III, κτήματος Διονυσίου Κολ-
λυ τέως, ταμίου έν Σάμω τω 346/5.
"ιδρυσις περιβ. IV, κτήματος Λυσιμαχίδου τοΰ
έν ετει 339/8 άρξαντος.
Άνύψωσις της όδοΟ.
Διασκευή του περιβ. II.
Μετά τό 346/5 μνημεΐον Διονυσίου Κολλυτέως
έν τώ περιβ. III.
Αί έκ τού βίου τών ιδιοκτητών τοΰ III και τού
IV περιβόλου χρονολογίαι πίπτουσιν, έν άντιθέσει
προς τον χρόνον της ανεγέρσεως τού I, εις τό δεύ-
τερον ήμισυ του αιώνος. ΜαρτυροΟσιν άρα ότι ή
οίκοδομία κατά τό μέρος τούτο της διά τών τάφων
όδοΟ προέβη πολύ βραδέως. Προς τήν χρονικήν
έκείνην άκολουθίαν και τον ρυθμόν της εξελίξεως
συμφωνεί καϊ τό γεγονός ότι κατά τά περι της
Ηράκλειας της έν Πόντω γνωστά οί Ήρακλεώ-
ται 'Αγάθων και Σωσικράτης κατέφυγον εις Αθή-
νας μόλις έξ άφορμής της έν Ηράκλεια τυραν-
νίδος τού Κλεάρχου, ήτοι μόλις τώ 364, ήγά-
ρασαν δέ έπειτα τον περίβολον II. Συμφώνως προς
τον ρυθμόν της άλλης έξελίξεως της όδοΟ ουδέν
έμποδίζει νά δεχθώμεν ότι τό τμήμα II 1 ωκοδο-