DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Apobatikon anaglyphon ek tou Amphiareiou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0138
255
'Αποβατικόν άνάγλνφον έκ τον Άμφιαρείον υπό Ν. Παππαδάκη.
Εικών 1. 'Αποβατικόν άνάγλνφον Ακροπόλεως.
ανάγλυφου παραστάσεως (μέχρι 0Ό4 προς 0 01-
0Ό2)- άκριβώς δε αΰτη ή προοπτική λεπτομέ-
ρεια καθορίζει την έν τη τέχνη θέσιν του έργου.
Άλλα πρώτον και αυτή ή έν γένει εργασία μη-
νύει σαφώς χρόνους εντελούς ελευθερίας και άκμής
τής ελληνικής άναγλυφικής, έκφραζούσης ήδη τε-
λείως παν δ,τι θέλει δια τής γλώσσης τών ολικών
στάσεων και κινήσεων και μόνον οχι και τής φυ-
σιογνωμίας άκόμη, ήτις παραμένει γαλήνια, ώς και
τα πρόσωπα ιδανικά έ'τι' πόσον τελείως δεσπόζει
ήδη ή τέχνη δχι μόνον μορφών, άλλα και κλίσεων,
στροφών, κάμψεων, προοπτικών λεπτομερειών, αν-
τιλαμβάνεται δι' ενός βλέμματος και 6 μή έμπει-
ρος οφθαλμός φερόμενος χιαστί άπο τής ωραίας
κεφαλής τοΟ ήνιόχου μέχρι τής κάτω δεξιάς γωνίας
τής παραστάσεως και πάλιν άπό τών κεκλιμένων
όπισθεν τής υπολοίπου έπιδιφριάδος μηρών τοΟ άπο-
βάτου μέχρι τής έξω ήδη του προσωρινού των χώ-
ρου, τοΟ άρματος, σπευδούσης άσπίδος' δια μιας
ούτω παρακολουθεί και την άπο τής καθέτου άρμο-
νικήν άπόκλισιν τών αναβατών, τοΟ μεν έλαφρώς
προκλινομένου, τοΟ δε άναπίπτοντος όπίσω, και
εκείνου μεν πλευρικώς όρατου έν τή προς τά εμπρός
συναθροίσει όλης τής προσοχής και ενεργείας εις
την κυβέρνησιν και παρακέλευσιν τών καλπαζάν-
των ίππων, τούτου δ' έν τή προς έκπήδησιν μετα-
στροφή, έν μια στιγμή, ής δράττεται ό τεχνίτης,
διαπτύσσοντος προ ήμών εύρέως σχεδόν κατ' ένώ-
πιον (άκριβέστερον έν πλαγιογραφία «τριών τετάρ-
των») σπάνιον ρυΟμον μελών, δικαμπή καϊ διπλό-
Εϊκων 2. Αποβατικόν άνάγλ.νφον εν Βερολίνα)
στροφον' διατρέχων δ' ευσύνοπτα καϊ καθαρά μορ-
φών και μερών άρματος διαγράμματα, έξαιρόμενα
διαφόρως άπο του εδάφους του άναγλύφου μέχρι
του προσθίου επιπέδου αύτοΟ συίΛΦώνω; ποό^ τον
έν τή εικονιζόμενη πράξει σκοπον εκάστου, ενδια-
τρίβει και παρά τήν κατάστασιν τής έ-ιφανείας
(άδικοΟσαν ιδία στήθη καϊ πρόσωπον του άποβά-
του, άλλά και τήν ό'λην έντύπωσιν, ό'πως ομοιάζει
προς ψωριώσαν), ενδιατρίβει εύχαριστότερον εις τά
ήττον έφθαρμένα, κεφαλήν καϊ βραχίονας ηνιόχου
καϊ τά περί τήν κοιλίαν τοΟ άποβάτου, έξ ων εν-
νοεί τήν άρχικήν έργασίαν κάλλιον, χωρίς νά δια-
κρίνη ό'λως δια τήν φυσικότητα ώς έπιτετηδευμέ-
νας τάς προς τον οφθαλμον βραχύνσεις, π. χ. τής
κρατούσης τήν άσπίδα χειρός, τήν ελλειψοειδή
έκείνης και τών τροχών ρηθεΐσαν άπεικόνισιν, τής
πρόσθιας άντυγος τουναντίον τήν διάνοιξιν κλπ..
Και ώς ολοκλήρωμα τούτων ό'λων διαισθάνεται τήν
εύ'δηλον προς τά εμπρός φοράν του ό'λου και τήν
μετ' ολίγον άσφαλώς, ήγγυημένως έκ πάντων, επι-
τυχή τοΰ εύσταλοΟς άποβάτου άποπήδησιν και αυ-
τοστιγμεί εις δρόμον γοργόν έμπρός όρμήν επί τήν
νίκην με παλινδρομοΟσαν άσπίδα και δεξιάν.Άλλά
παρά ταύτα διαφανής είναι και ή ήρεμος σεμνότης
και ή ευκολία τής έργασίας ή άπερίτεχνος, άτινα
μετά τής έν άρχή είρημένης έναργείας1 άποτε·
λοΰσι τήν δόξαν και αυτών τών χειρωνακτικών
άττικών άναγλύφων του λήγοντος ίδια Ε' αιώνος"
ουδέν τό'βίαιον εις τάς μεμετρημένας κινήσεις, ουδέν
1 Πρό. 8βΜηβ ΟγϊθοΙι. Κβΐϊβίβ σ. 22.
Έτυπ. 10 12.10.
'Αποβατικόν άνάγλνφον έκ τον Άμφιαρείον υπό Ν. Παππαδάκη.
Εικών 1. 'Αποβατικόν άνάγλνφον Ακροπόλεως.
ανάγλυφου παραστάσεως (μέχρι 0Ό4 προς 0 01-
0Ό2)- άκριβώς δε αΰτη ή προοπτική λεπτομέ-
ρεια καθορίζει την έν τη τέχνη θέσιν του έργου.
Άλλα πρώτον και αυτή ή έν γένει εργασία μη-
νύει σαφώς χρόνους εντελούς ελευθερίας και άκμής
τής ελληνικής άναγλυφικής, έκφραζούσης ήδη τε-
λείως παν δ,τι θέλει δια τής γλώσσης τών ολικών
στάσεων και κινήσεων και μόνον οχι και τής φυ-
σιογνωμίας άκόμη, ήτις παραμένει γαλήνια, ώς και
τα πρόσωπα ιδανικά έ'τι' πόσον τελείως δεσπόζει
ήδη ή τέχνη δχι μόνον μορφών, άλλα και κλίσεων,
στροφών, κάμψεων, προοπτικών λεπτομερειών, αν-
τιλαμβάνεται δι' ενός βλέμματος και 6 μή έμπει-
ρος οφθαλμός φερόμενος χιαστί άπο τής ωραίας
κεφαλής τοΟ ήνιόχου μέχρι τής κάτω δεξιάς γωνίας
τής παραστάσεως και πάλιν άπό τών κεκλιμένων
όπισθεν τής υπολοίπου έπιδιφριάδος μηρών τοΟ άπο-
βάτου μέχρι τής έξω ήδη του προσωρινού των χώ-
ρου, τοΟ άρματος, σπευδούσης άσπίδος' δια μιας
ούτω παρακολουθεί και την άπο τής καθέτου άρμο-
νικήν άπόκλισιν τών αναβατών, τοΟ μεν έλαφρώς
προκλινομένου, τοΟ δε άναπίπτοντος όπίσω, και
εκείνου μεν πλευρικώς όρατου έν τή προς τά εμπρός
συναθροίσει όλης τής προσοχής και ενεργείας εις
την κυβέρνησιν και παρακέλευσιν τών καλπαζάν-
των ίππων, τούτου δ' έν τή προς έκπήδησιν μετα-
στροφή, έν μια στιγμή, ής δράττεται ό τεχνίτης,
διαπτύσσοντος προ ήμών εύρέως σχεδόν κατ' ένώ-
πιον (άκριβέστερον έν πλαγιογραφία «τριών τετάρ-
των») σπάνιον ρυΟμον μελών, δικαμπή καϊ διπλό-
Εϊκων 2. Αποβατικόν άνάγλ.νφον εν Βερολίνα)
στροφον' διατρέχων δ' ευσύνοπτα καϊ καθαρά μορ-
φών και μερών άρματος διαγράμματα, έξαιρόμενα
διαφόρως άπο του εδάφους του άναγλύφου μέχρι
του προσθίου επιπέδου αύτοΟ συίΛΦώνω; ποό^ τον
έν τή εικονιζόμενη πράξει σκοπον εκάστου, ενδια-
τρίβει και παρά τήν κατάστασιν τής έ-ιφανείας
(άδικοΟσαν ιδία στήθη καϊ πρόσωπον του άποβά-
του, άλλά και τήν ό'λην έντύπωσιν, ό'πως ομοιάζει
προς ψωριώσαν), ενδιατρίβει εύχαριστότερον εις τά
ήττον έφθαρμένα, κεφαλήν καϊ βραχίονας ηνιόχου
καϊ τά περί τήν κοιλίαν τοΟ άποβάτου, έξ ων εν-
νοεί τήν άρχικήν έργασίαν κάλλιον, χωρίς νά δια-
κρίνη ό'λως δια τήν φυσικότητα ώς έπιτετηδευμέ-
νας τάς προς τον οφθαλμον βραχύνσεις, π. χ. τής
κρατούσης τήν άσπίδα χειρός, τήν ελλειψοειδή
έκείνης και τών τροχών ρηθεΐσαν άπεικόνισιν, τής
πρόσθιας άντυγος τουναντίον τήν διάνοιξιν κλπ..
Και ώς ολοκλήρωμα τούτων ό'λων διαισθάνεται τήν
εύ'δηλον προς τά εμπρός φοράν του ό'λου και τήν
μετ' ολίγον άσφαλώς, ήγγυημένως έκ πάντων, επι-
τυχή τοΰ εύσταλοΟς άποβάτου άποπήδησιν και αυ-
τοστιγμεί εις δρόμον γοργόν έμπρός όρμήν επί τήν
νίκην με παλινδρομοΟσαν άσπίδα και δεξιάν.Άλλά
παρά ταύτα διαφανής είναι και ή ήρεμος σεμνότης
και ή ευκολία τής έργασίας ή άπερίτεχνος, άτινα
μετά τής έν άρχή είρημένης έναργείας1 άποτε·
λοΰσι τήν δόξαν και αυτών τών χειρωνακτικών
άττικών άναγλύφων του λήγοντος ίδια Ε' αιώνος"
ουδέν τό'βίαιον εις τάς μεμετρημένας κινήσεις, ουδέν
1 Πρό. 8βΜηβ ΟγϊθοΙι. Κβΐϊβίβ σ. 22.
Έτυπ. 10 12.10.