DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: To en Bassais archaeioteron ieron tou Apollōnos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0160
299 Το έν Βάσσαις άρχαιότερο) ίερδν τοϋ 'Απόλλωνος· νπό Κ. Κουροννιώτον. 300
σελ. 73 κέ. Ή γυνή έφερεν ήμιχειρίδωτον χιτώνα δώλια μαρτυρουντα ίδιάζουσαν τεχνοτροπίαν.
■ και έκράτει δια της δε- Ό μικρός ίππεύς (άριθ.1) ΰψ. ΟΊΟ ομοιάζει
ςιάς στρογγύλον τι πρά- ολίγον προς τάς εξ "Ολυμπίας άνδρικάς άρχαίκάς
γμα, όπερ επί άλλων άγ- πηλίνας μορφάς (01γπιρϊ& IV πίν. XVII, 281).
γείων διακρίνεται καλώς Ό πρωτογενής Έρμης (υψ. 0Ό9) μαρτυρεί
ώς περιστερά. Ή κόμη υπέρ της αρκαδικής προελεύσεως τών ειδωλίων,
έχει μέλαν χρώμα, ό χι- γνωστοΟ δντος όπόσον κοινή ήτο ή χρήσις τών Ερ-
τών εϊνε ερυθρός, ό δε μών εν Αρκαδία. Έπϊ της κεφαλής εχει ειδάς τι
γυμνός βραχίων εϊνε κί- τριγωνικού στέμματος. Έν τή θέσει τών όφθαλ-
τρινος. Εσωτερικώς εϊνε μών ύπάρχουσι δύο μικραί κοιλότητες, εν αΐς θα
μελανώς γεγανωμένον , ήσαν έντεθειμένα δύο μικρότερα σφαιρία προς άπει-
Είχών 16. Τεμάχιον αγγείου. ό δέ πηλός εϊνε λευκός κόνισιν τών δφθαλμών, εκεί δ'έ'νθα-έπρεπε να εϊνε
ομοιάζων προς τον τών ή σιαγών προέχει εν οξύ τεμάχιον προελθόν δια
ποωτοκορινθιακών αγγείων. συμπιέσεως του πηλοΟ δια τών δακτύλων.
Είκ. 17. Τεμάχιον 0Ό6 έξ άγγείου (;) έν σχή- Περίεργος εϊνε και ή ετέρα ομοίως πρωτογενής
πήλινη μορφή (ύψ. 0'09)'_ είδος κιονίσκου στρογ-
γυλού κορυφουμένου οπό άνΟρωπίνης κεφαλής όμοι-
αζούσης προς κεφαλήν γλαυκός" οί οφθαλμοί έδη-
λοΟντο δια μικρών σφαιριδίων εχόντων δπήν έν τω
μέσω, κάτωθεν δέ της ύπερμέτρως επιμήκους ρινός
δηλοΰνται δια μικρών κοιλωμάτων οί ρώθωνες"
οί βραχίονες ήσαν έξ ιδιαιτέρου τεμαχίου προσκε-
κολλημένοι έκατέρωθεν έπί τοΟ κοομοΟ, ώς και
τά ελλείποντα σκέλη.Τό αίδοϊον έξέχει αρκούντως.
Μεταλλικά.
Είκών 17. Τεμάχιον αγγείου;
■ ■ - Την πρώτην θέσιν μεταξύ τών εύρημάτων της
ματι μορφής άσέμνως καθημένης (πρβ. ν^ΐηΙβΓ άνασκαφής κατέχουσι τά χαλκά, πλήν τούτων δ' έκ
Τγρβιι £ί§. ΤβΓΓ. I σελ.
25). Κάτωθεν του φαλλοΟ
μεταξύ τών μή σωζομένων
σκελών ύπάρχει οιονεί έπίμη-
κες χείλος, έν τή θέσει δέ του
απευθυσμένου όπισθεν του
χείλους τούτου ύπάρχει οπή.
ΤΙηλιναι μορψαί. Όλως ά-
σήμαντα εινε τά ευρεθέντα
ολίγα πήλινα ειδώλια (είκ.
18)" οαίνεται δ' ότι κατε-
σκευάζοντο τοιαύτα έν γει-
τονική τινι αρκαδική χώρα,
διότι και έν Μπέρεκλα εύρε—
θησαν, πλείστα εκείνα και
άξιολογώτερα, ομοιότροπα εί-
Είκών 18. Πήλιναι μορψαί.
σελ. 73 κέ. Ή γυνή έφερεν ήμιχειρίδωτον χιτώνα δώλια μαρτυρουντα ίδιάζουσαν τεχνοτροπίαν.
■ και έκράτει δια της δε- Ό μικρός ίππεύς (άριθ.1) ΰψ. ΟΊΟ ομοιάζει
ςιάς στρογγύλον τι πρά- ολίγον προς τάς εξ "Ολυμπίας άνδρικάς άρχαίκάς
γμα, όπερ επί άλλων άγ- πηλίνας μορφάς (01γπιρϊ& IV πίν. XVII, 281).
γείων διακρίνεται καλώς Ό πρωτογενής Έρμης (υψ. 0Ό9) μαρτυρεί
ώς περιστερά. Ή κόμη υπέρ της αρκαδικής προελεύσεως τών ειδωλίων,
έχει μέλαν χρώμα, ό χι- γνωστοΟ δντος όπόσον κοινή ήτο ή χρήσις τών Ερ-
τών εϊνε ερυθρός, ό δε μών εν Αρκαδία. Έπϊ της κεφαλής εχει ειδάς τι
γυμνός βραχίων εϊνε κί- τριγωνικού στέμματος. Έν τή θέσει τών όφθαλ-
τρινος. Εσωτερικώς εϊνε μών ύπάρχουσι δύο μικραί κοιλότητες, εν αΐς θα
μελανώς γεγανωμένον , ήσαν έντεθειμένα δύο μικρότερα σφαιρία προς άπει-
Είχών 16. Τεμάχιον αγγείου. ό δέ πηλός εϊνε λευκός κόνισιν τών δφθαλμών, εκεί δ'έ'νθα-έπρεπε να εϊνε
ομοιάζων προς τον τών ή σιαγών προέχει εν οξύ τεμάχιον προελθόν δια
ποωτοκορινθιακών αγγείων. συμπιέσεως του πηλοΟ δια τών δακτύλων.
Είκ. 17. Τεμάχιον 0Ό6 έξ άγγείου (;) έν σχή- Περίεργος εϊνε και ή ετέρα ομοίως πρωτογενής
πήλινη μορφή (ύψ. 0'09)'_ είδος κιονίσκου στρογ-
γυλού κορυφουμένου οπό άνΟρωπίνης κεφαλής όμοι-
αζούσης προς κεφαλήν γλαυκός" οί οφθαλμοί έδη-
λοΟντο δια μικρών σφαιριδίων εχόντων δπήν έν τω
μέσω, κάτωθεν δέ της ύπερμέτρως επιμήκους ρινός
δηλοΰνται δια μικρών κοιλωμάτων οί ρώθωνες"
οί βραχίονες ήσαν έξ ιδιαιτέρου τεμαχίου προσκε-
κολλημένοι έκατέρωθεν έπί τοΟ κοομοΟ, ώς και
τά ελλείποντα σκέλη.Τό αίδοϊον έξέχει αρκούντως.
Μεταλλικά.
Είκών 17. Τεμάχιον αγγείου;
■ ■ - Την πρώτην θέσιν μεταξύ τών εύρημάτων της
ματι μορφής άσέμνως καθημένης (πρβ. ν^ΐηΙβΓ άνασκαφής κατέχουσι τά χαλκά, πλήν τούτων δ' έκ
Τγρβιι £ί§. ΤβΓΓ. I σελ.
25). Κάτωθεν του φαλλοΟ
μεταξύ τών μή σωζομένων
σκελών ύπάρχει οιονεί έπίμη-
κες χείλος, έν τή θέσει δέ του
απευθυσμένου όπισθεν του
χείλους τούτου ύπάρχει οπή.
ΤΙηλιναι μορψαί. Όλως ά-
σήμαντα εινε τά ευρεθέντα
ολίγα πήλινα ειδώλια (είκ.
18)" οαίνεται δ' ότι κατε-
σκευάζοντο τοιαύτα έν γει-
τονική τινι αρκαδική χώρα,
διότι και έν Μπέρεκλα εύρε—
θησαν, πλείστα εκείνα και
άξιολογώτερα, ομοιότροπα εί-
Είκών 18. Πήλιναι μορψαί.