DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0077
Θεσσαλικαι επιγραφαν υπό Α. 'Αρβανιτοπούλου.
67
αύτοΰ προς τους Κνρετιεΐς, γραφείση τώ 196 ή 194
τι.Χρ. όνομάζει εαυτόν οτρατηγόν ϋπατον'Ρωμαίων
εν ΙΟ IX2 338' ύπατος δε προσαγορεύεται υπό των
Ναρθακιέων έν ΙΟ IX2 8913 στίχ. 29, διότι ή επι-
γραφή αναφέρεται εις γεγονότα τοΰ 196 π. Χρ.,
έν ω άλλως έγράφη μεταξύ 150-147 π. Χρ..
Στίχ. 6-7. Προσεθέσαμεν το άναγορεϋσαι, διότι
έκ τοΰ ασφαλώς συμπληρουμένου στίχ. 7 υπολο-
γίζεται ή δύναμις εκάστου στίχου 31 γραμμάτων
άν λοιπόν συνεπληροΰμεν «σ]αι χ[ρ]υσώι στεφά-
[νωι αύ|τόν», Οά είχομεν 19 μόλις γράμματα έν
στίχ- 6, όπερ ό'λως άτοπον βεβαίως το άναγορεϋ-
οαι αυτόν (τον Τίτον ουχί τον στέφανον) δεν είναι
συνήθης εκφορά άνευ τοΰ αγώνος ή θεάτρου ή του
τόπου της άναγορεύσεως' αλλά και το άν)ιδρϋσαι,
[άνα)στήσαι κττ-, αναφερόμενα εις ανδριάντα τοΰ
Τίτου, θά παρέμενον επίσης απόλυτα ώς το άπα-
γορεΟσαι ή άνακηρύξαι" κατά βούλησιν άρα δύνα-
ται τις νά συμπλήρωση διά τών τεσσάρων μάλι-
στα τούτων. ΤοΟ δέ ένεκεν σώζεται ίχνος τοΰ τρί-
του Ε.
Στίχ. 8-9. Διά τον άνω μνημονευθέντα λόγον
της δυνάμεως εκάστου στίχου έν μεν στίχ. 8 δεν
έθέσαμεν το σύνηθες «προς τή[~ν πόλιν ημών», έν
δέ στίχ. 9 έθέσαμεν τό της Γοννέων, ούγ\ λίαν
σύνηθες.
Στίχ. 11-12. Της λέξεως ενκτησιν σώζονται
ίχνη τινά τών δύο πρώτων γραμμάτων τήν δέ
συμπλήρωσιν και ώς σωτήρι άφιεροϋν θεωρουμεν
άμφίβολον μεν, αλλά κατ' ανάγκην εκ τών διασω-
θέντων βέβαιων ή πιθανωτάτων γραμμάτων ύπα-
γορευθεΐσαν δεν θά ήτο δέ άτοπον νά δεχθώμεν
οχι ώρίζοντο νά τελώνται τοιαΟτά τινα προς έλευ-
θερωτήν, άφ' οδ και εορτή Ελευθερίων διά τήν
γενομένην άπελευθέρωσιν τών έθνών ήρξατο από
τοΰ 195 π. Χρ. υπό τών Θεσσαλών τελουμένη έν
Λαρίση μετά πανελληνίων άγώνων (πρβ. 16 XI2
525. 528).
Η εις τήν άπολεσθεΐσαν άρχήν -ροσφώνησις
τοΰ ψηφίσματος κατά τον στρατηγόν τών Περραι-
βών Οά ήτο τά μάλιστα εύ'λογος ένταΰθα, άφ'οδ θά
άνεγράφετο Ό πρώτος ούτος σρτατηγος του άνιδρυ-
θέντος κοινού Περραιβών τω 196 ή 195 π. Χρ..
Άριΰ. 93 (είκ. 5. — Εΰρετ. άριϋ. 78).
Στήλη λευκού εύθρύπτου μαρμάρου έκ τών πλευ-
ρών μόνον ακέραιος. — 'Ύψ. 0Ί67, πλάτ. 0"21,
πάχ. 0 058.
Ή έπιγραφή έχαράχθη σχεδόν βαθέως και επι-
μελώς, άλλ άποτριβείσης πάλαι της έπιφανείας
έφθάρη άνω και κάτω ίκανώς" ΰψ. γραμμ. 0*007
-0-012, διάστιν. 0-003·
Εικών 5 (εκ φωτογραφίας της όπισΰίας όψεως έκτνπον)'
επιγρ. άρι&. 98. Προξενικον ψήψιομα τών Γοννέων
νπερ Γαΐου Γαληΐου 'Ρωμαίου.
[. . . ταγευόντων......---]
. . . (και) Φ]ανο[δήμου(δίκου)
τοΰ Δημητ]ρίο[υ]' ταμιευόν-
τω]ν Λυσίου τοΰ Άρ[μέ]ο[υ,
Πλουτάρχου τοΰ Π[αρμ-
δ ενίωνος- μηνός Δι[θυρα-
νβίου είκάδι- έπειδ[ή Γάι-
ος] Γ(α)λήιος Τω[μαΐος
κα]λός [κ]άγα[θός και εΰ-
νου]ς τ[ήι πόλει δ]ι[ατε-
[λεΐ διακείμενος κτλ.].
Έν στί/. 7 έγραψεν ό χαράκτης Λ αντί Α, τό
δέ μετ' αυτό Λ έγραψε λίαν άνοικτόν ώς Ω, τό δέ
μετ' αυτό Ο έγραψεν έκ δευτέρας φροντίδος μικρό-
τατον, ένσφηνώσας αύτο πρό τοΰ Σ. Ίου στίχ. 9
τά ίχνη δέν είναι έντελώς ασφαλή.
Στίχ - 1-2.Ή συμπλήρωσις τοΰ τελευταίου τα-
γοΟ στηρίζεται έπί διακρινομένων ιχνών και είναι
ασφαλής- δέν εύρομεν τον ταγόν τούτον έν έτέρω
ψηφίσματι, έκτος άν τις θελήση άνω έν αριθ. 89
νά συμπλήρωση Φανοδ(ίκ)ήμο\υ τον Δημητρίου"
έν άριθ. 89 βλ. τά περί τούτου είρημένα.
67
αύτοΰ προς τους Κνρετιεΐς, γραφείση τώ 196 ή 194
τι.Χρ. όνομάζει εαυτόν οτρατηγόν ϋπατον'Ρωμαίων
εν ΙΟ IX2 338' ύπατος δε προσαγορεύεται υπό των
Ναρθακιέων έν ΙΟ IX2 8913 στίχ. 29, διότι ή επι-
γραφή αναφέρεται εις γεγονότα τοΰ 196 π. Χρ.,
έν ω άλλως έγράφη μεταξύ 150-147 π. Χρ..
Στίχ. 6-7. Προσεθέσαμεν το άναγορεϋσαι, διότι
έκ τοΰ ασφαλώς συμπληρουμένου στίχ. 7 υπολο-
γίζεται ή δύναμις εκάστου στίχου 31 γραμμάτων
άν λοιπόν συνεπληροΰμεν «σ]αι χ[ρ]υσώι στεφά-
[νωι αύ|τόν», Οά είχομεν 19 μόλις γράμματα έν
στίχ- 6, όπερ ό'λως άτοπον βεβαίως το άναγορεϋ-
οαι αυτόν (τον Τίτον ουχί τον στέφανον) δεν είναι
συνήθης εκφορά άνευ τοΰ αγώνος ή θεάτρου ή του
τόπου της άναγορεύσεως' αλλά και το άν)ιδρϋσαι,
[άνα)στήσαι κττ-, αναφερόμενα εις ανδριάντα τοΰ
Τίτου, θά παρέμενον επίσης απόλυτα ώς το άπα-
γορεΟσαι ή άνακηρύξαι" κατά βούλησιν άρα δύνα-
ται τις νά συμπλήρωση διά τών τεσσάρων μάλι-
στα τούτων. ΤοΟ δέ ένεκεν σώζεται ίχνος τοΰ τρί-
του Ε.
Στίχ. 8-9. Διά τον άνω μνημονευθέντα λόγον
της δυνάμεως εκάστου στίχου έν μεν στίχ. 8 δεν
έθέσαμεν το σύνηθες «προς τή[~ν πόλιν ημών», έν
δέ στίχ. 9 έθέσαμεν τό της Γοννέων, ούγ\ λίαν
σύνηθες.
Στίχ. 11-12. Της λέξεως ενκτησιν σώζονται
ίχνη τινά τών δύο πρώτων γραμμάτων τήν δέ
συμπλήρωσιν και ώς σωτήρι άφιεροϋν θεωρουμεν
άμφίβολον μεν, αλλά κατ' ανάγκην εκ τών διασω-
θέντων βέβαιων ή πιθανωτάτων γραμμάτων ύπα-
γορευθεΐσαν δεν θά ήτο δέ άτοπον νά δεχθώμεν
οχι ώρίζοντο νά τελώνται τοιαΟτά τινα προς έλευ-
θερωτήν, άφ' οδ και εορτή Ελευθερίων διά τήν
γενομένην άπελευθέρωσιν τών έθνών ήρξατο από
τοΰ 195 π. Χρ. υπό τών Θεσσαλών τελουμένη έν
Λαρίση μετά πανελληνίων άγώνων (πρβ. 16 XI2
525. 528).
Η εις τήν άπολεσθεΐσαν άρχήν -ροσφώνησις
τοΰ ψηφίσματος κατά τον στρατηγόν τών Περραι-
βών Οά ήτο τά μάλιστα εύ'λογος ένταΰθα, άφ'οδ θά
άνεγράφετο Ό πρώτος ούτος σρτατηγος του άνιδρυ-
θέντος κοινού Περραιβών τω 196 ή 195 π. Χρ..
Άριΰ. 93 (είκ. 5. — Εΰρετ. άριϋ. 78).
Στήλη λευκού εύθρύπτου μαρμάρου έκ τών πλευ-
ρών μόνον ακέραιος. — 'Ύψ. 0Ί67, πλάτ. 0"21,
πάχ. 0 058.
Ή έπιγραφή έχαράχθη σχεδόν βαθέως και επι-
μελώς, άλλ άποτριβείσης πάλαι της έπιφανείας
έφθάρη άνω και κάτω ίκανώς" ΰψ. γραμμ. 0*007
-0-012, διάστιν. 0-003·
Εικών 5 (εκ φωτογραφίας της όπισΰίας όψεως έκτνπον)'
επιγρ. άρι&. 98. Προξενικον ψήψιομα τών Γοννέων
νπερ Γαΐου Γαληΐου 'Ρωμαίου.
[. . . ταγευόντων......---]
. . . (και) Φ]ανο[δήμου(δίκου)
τοΰ Δημητ]ρίο[υ]' ταμιευόν-
τω]ν Λυσίου τοΰ Άρ[μέ]ο[υ,
Πλουτάρχου τοΰ Π[αρμ-
δ ενίωνος- μηνός Δι[θυρα-
νβίου είκάδι- έπειδ[ή Γάι-
ος] Γ(α)λήιος Τω[μαΐος
κα]λός [κ]άγα[θός και εΰ-
νου]ς τ[ήι πόλει δ]ι[ατε-
[λεΐ διακείμενος κτλ.].
Έν στί/. 7 έγραψεν ό χαράκτης Λ αντί Α, τό
δέ μετ' αυτό Λ έγραψε λίαν άνοικτόν ώς Ω, τό δέ
μετ' αυτό Ο έγραψεν έκ δευτέρας φροντίδος μικρό-
τατον, ένσφηνώσας αύτο πρό τοΰ Σ. Ίου στίχ. 9
τά ίχνη δέν είναι έντελώς ασφαλή.
Στίχ - 1-2.Ή συμπλήρωσις τοΰ τελευταίου τα-
γοΟ στηρίζεται έπί διακρινομένων ιχνών και είναι
ασφαλής- δέν εύρομεν τον ταγόν τούτον έν έτέρω
ψηφίσματι, έκτος άν τις θελήση άνω έν αριθ. 89
νά συμπλήρωση Φανοδ(ίκ)ήμο\υ τον Δημητρίου"
έν άριθ. 89 βλ. τά περί τούτου είρημένα.