Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

130 Εκ της Μυκηνών γεωμετρικής νεκροτιόλεως' ύπό Δ. Εύαγγελίόου.

το σιτάρι» δήλα δή Οά σε φονεύσω, και είτα έν Ψυχήί Οπενόει μακράν αυτής περιπλάνησιν έι,υς

γένει εις τήν σημασίαν του βλάπτειν. έλΟη έκεΐσε' ένομίσθη δε δτι τόσω εύκολώτερον

Έκ των τριών τούτων συγχρόνων τρόπων του και ταχύτερον θά είναι το ταξίδιον τοΰτο, ό'σω

Οάπτειν ό δεύτερος είναι αρχαιότατος απαντών ήδη ευκολώτερον και ταχύτερον άπαλλάσσεται ή ψυχή

κατά τον χαλκοΰν αιώνα εν Θεσσαλία, Αφίδναις, τών γήινων αύτής περικαλυμμάτων και οή της

Θορικώ, Αίγίνϊ), ώς και ό τρίτος από τών κυκλα- σαρκός και τών οστών (πρβ. Ροαίδβη σ. 8). Ίσως

δικών [Λεν ρ ε τών γεωμετρικών και τών ιστορικών οέ και ό τών νεκρών φόβος (όστις είναι τοσούτω

χρόνων τάφιον, μόνον δέ ό πρώτος, ό δια της καύ- μείζων, όσω μάλλον απολίτιστος είναι λαός τις)

σεως είναι καινός και το πρώτον κατά τους χρό- συνέτεινεν εις τήν καΰσιν, ίνα οιά της έκμηοενί-

νους τούτους εμφανίζεται, ών έν χρήσει παραλλή- σεως του σώματος μή ή δυνατή ή επιστροφή της

λως προς τήν ένταφίασιν, καίπερ έν έλάσσονι μοί- Ψυχή? αυτό (πρβ. Γ. ν. Όυΐιη, Ροηιρθ]ί σ. 102).

ρα, επακολουθών δε και κατά τους ιστορικούς χρό- Κατά πόσον ή ιδέα αύτη συνδέεται προς τους νέους

νους. Και εύρε μεν ό Σκιάς έν Έλευσίνι προμυ- λαούς, οίτινες ήλΟον κατά τους χρόνους τούτους

κηναϊκούς τάφους μετά καύσεως, άλλ' ολίγοι περί έν Ελλάδι, δεν δύναται τις νά είπη. Πάντως ό'μως

τούτου έπείσΟησαν. Κατά οέ τήν μυκηναϊκήν πε- σχέσιν τινά προς αυτούς θά έχη έτερον φαινόμενον,

ρίοδον παρετηρήΟησαν ωσαύτως ίχνη καύσεως έν ό'περ παρετηρήΟη έν γεωμετρικαίς νεκροπόλεσι και

τάφοις ένιαχοΰ (προ. ΖοΙιβΙηιαϊθΓ, Όΐβ Ριβϊοΐιβη- άπαντα κατά τήν προμυκηναϊκήν και τήν ίστορι-

Λ·θΐ·1)ΐ·θυηαη§' αηά άίβ ΒθίοΙιβηΙίθδΙίΐΙΙιπίβ· ϊγπ κήν περίοδον, ή εντός τών οικιών ή τών πόλεα>ν

αΐίοη Ηβΐΐ&δ σ. 8/, 88, 10/), Ό δε Όδυρίβΐά εύ- ταφή. Κατά τήν προμυκηναϊκήν περίοδον τοΰ χαλ-

ρεν έν Λευκάδι έσχάτως μυκηναϊκούς τάφους, έν κου αιώνος οί άνθρωποι συνήθως έΟαπτον έντος τών

οίς καυσις ή μάλλον ήμίκαυσις τών νεκρών έγέ- οικιών ή παρ'αύταΐς. Ούτω έν Θεσσαλία (Τσούντα,

νετο κατ' αύτόν (ΒθΓρ£β1(3, 6βΓ Βπβί ϊΐβθΓ Ββιι- Προϊστορικά! άκροπόλεις), έν Θορικώ (ΑΕ 1895,

]<η8-Ι11ιη1<&, 1(·)11 σελ. 16, 18. Πρβ. και Νβιιβ 228 κέ.), έν Λίγίνη (ΑΕ 1895, 248 κέ·), έν

,ΤβΙιγΙ). ίΐΐΓ ΑΙίθΓί. 1912 σ. 5-7), άλλα Άκροπόλει Αθηνών (ΑΛ 1888, 8:]), έν Όρχο-

τοιαυτα μεμονωμένα παραδείγματα και ουχί άπο- μενώ (ΡοηΙδΡη σ. 15) ευρέθησαν τάφοι έντος οί-

χρών^υς πεπιστ(υμένα ώστε νά τύχωσι κοινής άπο- κιών. Κατά τούς μυκηναϊκούς χρόνους έςέλιπε το

οοχής δέν άρκοΰσιν ό'ποος στηρίςωσι τήν γενικήν εΟιμον τοΰτο, μόνον δέ μετ' αύτούς αναφαίνεται

περί καύσεως τών νεκρών γνώμην τοΰ Βόΐ'ρίβΜ. οιά της έντος της πόλεως ταφής. Εχει δέ ίδιά-

Γούτων ούτοος έχόντο,ιν φαίνεται δτι μόνον κατά ζούσαν σημασίαν' το ότι μόνον κατά τήν άρχαιο-

τούς γειοαετοικού; γοόνους ήοίατο, έν Ελλάδι τέραν περίοδον του γεωαετοικου όυΟαοΰ ήτο έν

τουλάχιστον, ή καΰσις. Εν ΛΙουλιανοίς δέ Κρή- χρήσει (ώς έν Ελευσΐνι και έν Αθήναις μεταςύ

της εύρέθη τάφος, κτισθείς μεν κατά το τέλος της Ακροπόλεως και Αρείου Πάγου" Ροαίθβη σ. Κ»),

μυκηναϊκής περιόδου, χρησιμοποιηθείς δέ και κατά έν ώ ρραόύτερον επαυσεν (ώς έν Αιπύλω). Κατά

τήν γεωμετρικην, περιέχουν άκαυστα οστά και κε- δέ τους ιστορικούς χρόνους διατηρείται μόνον έν

καυμένα έν γεοομετρικώ άγγείω (ΑΕ 1904 σ. 2ο- τισι όωρικαΐς πόλεσιν (ώς έν Σπάρτη, Τάραντι,

26 -ανΟουΟίδης)· ό τάφος ούτος άνήκεν ίσως εις Μεγάροις, Συρακούσαις)1. Αύναται δέ, νομίζω, νά

την αυτήν οικογενειαν η τουλάχιστον εις τον αυτόν υποστηριχτή οτι υπήρχε συγγένεια τις μεταςυ

λαόν (πρβ. Βιιιτο\ν8, ΊΊιβ Βίδοονβπββ ίη ΟγθΙθ2 τών άρχαιοτάτων εκείνων λαών της Θεσσαλίας

σ.102) καί αποδεικνύει τήν μετάβασιν άπο της έν- κτλ., τών φορέων τον γεωμετρικού πολιτισμού

ταφιάσεοκ εις τήν καΰσιν και τήν συνύπαρξιν άμ- και τών Δωριέων. Ούτω δ' έςηγεϊται έπαρκώς καί

φοτέρο^ν τών συστημάτουν.Άλλ'έάν τό τελευταίον το πρωτογενές έκεϊνο εΟιμον, όπερ έκλιπον ύπό

τοΰτο είναι βέβαιον, ή έΐήγησις όμως της έμφανί- τούς μυκηναϊκούς λαούς μετά ταΰτα φαίνεται έπι-

7.:

σειος αύτοΰ άλλη παρ' άλλων ύπήρςε. Βεβαίως βληΟέν πάλιν ύπό τών επιδρομέων κατ' άρχ

μεταβολή τις τών περ'ι μελλούσης ζωής ιδεών ήτο ν - ^ ,, - · ,,· ™ Π1 Τ -, ίο

' 1 1 . ' 11 ' 1 Πρβ. ΙΙλουτ. Λ<ι*ούργ. 27. Πολυβ. II .30. ΙΙλουτ. I ιαολ. ό\).

κυρία αφορμή αύτής. Η εις 'Αιδου μετάβασις της Παυσ. Α', 43, 3.