DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: Mnēmeia tōn notiōn propodōn tēs Akropoleōs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0183
Μνημεία τών νοτίων προπόδων της Ακροπόλεως' νπδ Φρ. Βερσάκη
\7Λ
εις τήν στέγην της στοάς του λογείου, άφ οΰ 6
Φιλόστρατος δμιλέΐ γενικώς περί ορόφου ίχή άνα-
οέρων ειδικώς τούτον. Έςελέγη δέ ςύλον κέορου
ένεκα της μεγάλης αύτοΰ αντοχής, ήν άλλως άπή-
τουν αί μεγάλαι διαστάσεις του λογείου.
Εις έπικουρίαν της ύπ έμοΟ γενομένης άνα-
παοαστάσεως συυ,βάλλουσι και άλλοι λόγοι. Ως
αναφέρει δηλαδή ό Πιττάκης (ΑΕ 1858, 1707),
ευρέθησαν λείψανα κεκαυμένων δοκών καί κεραμί-
δων έπι της δρχήστρας σχηματίζοντα στρώμα πά-
γους 1 περίπου μέτρου και άλλα έτερα έπι του
δευτέρου διαζώματος ολίγον κάτ<:υθεν τοΟ βάθρου
της στοάς. Γά δευτέρα προέρχονται έκ της στοάς
ταύτης, εν ώ τά πρώτα εκ της στέγης και έκ του
δαπέδου του λογείου. Έάν το Οέατρον ήτο κεκα-
λυμμένον, ώς συμττληροϊ αύτο ο Ταοΐίβπη^ηη
(ε. ά. πίν. 4), δεν ήθελε βεβαίως έπαρκέση όλό-
κληρον το κοίλον, ίνα πληρωθή ύπο τών συντριμά-
των της στέγης και τών ΰπ' αυτήν ικριωμάτων.
Την γνώμην του Ταο^θΠΏ3ΐιη παρεδέΗαντο
σχεδόν πάντες και έκ τούτου ίσχυρίσθησαν ότι οί
τοίχοι του θεάτρου κατεσκευάσθησαν τόσον παχεΐς,
ίνα άντιστώσιν εις την πίεσιν της στέγης [Όδνρ-
Μά, ΑΜ 1888, 100). Κατά την γνώμην μου το
μέγα πάχος τών τοίχων προέρχεται έκ του υπερ-
βολικού ύψους αυτών. Όσον υψηλότεροι ήσαν οί
τοίχοι, τόσον μείζον πάχος εχρειάζετο προς μείζονα
στερεότητα. Το πάχος τοΟτο δεν έφάνη άρκετον- εις
τον αρχιτέκτονα, όστις δια τούτο έκρινε σκόπιμον
να προσΟέση και τάς άντηρίδας.
Τήν τοιαύτη ν κατασκευήν καθίστα άναγκαίαν
'-ΗΓ στοά
1ά μεταξύ τών δύο θεάτρων, του Ηρώδου και
του Διονύσου, λείψανα στωικού οικοδομήματος εγέ-
νοντο αφορμή πολλών συζητήσεων, καΟ'άς πολλαι
έςηνέχθησαν γνώμαι περί του καθορισμού αυτών.
Ό ΚοΙιΙθγ (ΑΜ 1878, Ιοί) ένόμισεν οτι προήρ-
χοντο ες οίχ.οοομήματος οίκοοομηΟέντος μετά του
θεάτρου του Ηρώδου και εν σύνολον μετ' αύτου
άποτελουντος. 1 ήν γνώμην ταύτην παρεδέξατο και
ό ΜίΙβΙιΙιδϊβϊ' έν ΒειιιιηθϊδίΘΓ'δ ϋθΐιΙατι&ΙθΓ 1194.
Πρώτος ό ϋοΓρϊβΙά (ΑΜ 1888, 100 κέ.) επεχεί-
ρησε νά οείςη τάς τεχνικάς διαοοράς τών δύο οικοδο-
μημάτων και έπι τή βάσει τούτων νά χ-οδώση το
και έτερος λόγο:. Επειδή δηλαδή ή κλιτύς του
λόφου ήτο ανώμαλος έρρίφΟη προς έςομαλισυ,όν με-
γάλη ποσότης υ.ίγι/.ατος έκ λίθων υι/.οών και άσβε-
στοκονιάματος. Έπί τοΰ μίγματος τούτου έστοώ-
θησαν τά εδώλια. Η πίεσις, ήν ΰφίστατο έσωτε-
ρι/.ώς ό περιβάλλων το Οέατρον τοίχος, ήτο βε-
βαίως σημαντική και διά τοΟτο έπρεπε νά εχη
ούτος μεγάλην στερεότητα.
Οί έσωτερικοι τοίχοι του θεάτρου ήσαν κεκα-
λυμμένοι διά μαρμάρινων πλακών έστερεωυ,ένων
έπι τών τοίχων διά γόμφων, ών τίνες έτώθησαν
κατά χώραν, άλλαχου όμως διακρίνονται αί οπαί
αυτών. Εσωτερικώς έκαλύπτετο ώσαύτως διά πλα-
κών, άλλα φαίνεται μόνον μέχρι ύψους τινός, έκεΐ-
θεν δε διά κονιάαατος υ.ιυ.ουυ.ένου το υάοααοον.
1 -ιι> I I I I
Αείψανα τοιούτου κονιάυχτος και τών μ,αοααοίνων
Τ ι Γ ι ι ι
πλακών σώζονται πολλαχοΰ.
Έάν τις λάβη ΰπ' όψιν τά διάφορα άγάλματα,
άτινα ί'σταντο έν ταΐς κόγχαις και τον /οιπον κό-
σμον του θεάτρου, παρέχοντος καί τήν δψιν ότι
ήτο όλόκληρον έκ μαρμάρου, ευρίσκει δεδικαιολο-
γημένον τον θαυμασμον του Παυσανίου (Ζ'20, 6).
Επειδή το περιγραφέν μνημεΐον κατ'ουδέν δια-
φέρει τών θεάτρων, ονομάζω αύτο ΰέατρον, εύρί-
σκων μάλλον άρμόζουσαν τήν ονομασίαν ταύτην.
'Ες έτέρου χωρίου του Παυσανίου (Α' 8, 0 τοΰ
θεάτρου δέ, δ καλονοιν 'Οδεΐον ...) έςάγεται ότι το
θέατρον ήδύνατο νά χρησιμεύση και ώς ώοεΐον,
καί ότι το οικοδόμημα ό οί Αθηναίοι έκάλουν
ώδεΤον, δεν διέοεοε του θεάτοου, δι' δ καί ό Παυ-
I II I '
σανίας ονομάζει αύτο Οέατρον.
τον Ευμενούς.
κτίσμα εις τον βασιλέα της Περγάμου Εύμένην,
περί ού μαρτυοεΐται οτι ί'δρυσεν εν Αθήναις στοάν
(Βιτρούβιος Ε'9, 1 καί Ιαάθϊοΐι ε. ά. σ. 90). Ό
ΕδδοΙιοΙίΘ τουναντίον εκλαμβάνει τήν όπισθεν του
διονυσιακού θεάτρου στοάν ώς είς τήν του Εύμέ-
νους (Ι)οΐ'ραΙθΓ Ριόοτ.1883, 8). Άλλά τά ύπό του
ϋοΐ'ρίθΐά προς σύγκρισιν ληφθέντα στοιχεία δεν
ήσαν τά κατάλληλα, όπως άποδειχΟή άναμφισβη-
τήτως ό ισχυρισμός ούτος. Διότι ώς βάσιν της συγ-
κρίσεως λαμβάνει ό ϋοΓρίθΜ το έν τω Οεάτρω
του ΤΙρώδου χρησιμοποιηθέν μίγμα έκ μικρών λί-
θων καί άσβεστοκονιάματος, όπερ δεν ύπάρχει έν
\7Λ
εις τήν στέγην της στοάς του λογείου, άφ οΰ 6
Φιλόστρατος δμιλέΐ γενικώς περί ορόφου ίχή άνα-
οέρων ειδικώς τούτον. Έςελέγη δέ ςύλον κέορου
ένεκα της μεγάλης αύτοΰ αντοχής, ήν άλλως άπή-
τουν αί μεγάλαι διαστάσεις του λογείου.
Εις έπικουρίαν της ύπ έμοΟ γενομένης άνα-
παοαστάσεως συυ,βάλλουσι και άλλοι λόγοι. Ως
αναφέρει δηλαδή ό Πιττάκης (ΑΕ 1858, 1707),
ευρέθησαν λείψανα κεκαυμένων δοκών καί κεραμί-
δων έπι της δρχήστρας σχηματίζοντα στρώμα πά-
γους 1 περίπου μέτρου και άλλα έτερα έπι του
δευτέρου διαζώματος ολίγον κάτ<:υθεν τοΟ βάθρου
της στοάς. Γά δευτέρα προέρχονται έκ της στοάς
ταύτης, εν ώ τά πρώτα εκ της στέγης και έκ του
δαπέδου του λογείου. Έάν το Οέατρον ήτο κεκα-
λυμμένον, ώς συμττληροϊ αύτο ο Ταοΐίβπη^ηη
(ε. ά. πίν. 4), δεν ήθελε βεβαίως έπαρκέση όλό-
κληρον το κοίλον, ίνα πληρωθή ύπο τών συντριμά-
των της στέγης και τών ΰπ' αυτήν ικριωμάτων.
Την γνώμην του Ταο^θΠΏ3ΐιη παρεδέΗαντο
σχεδόν πάντες και έκ τούτου ίσχυρίσθησαν ότι οί
τοίχοι του θεάτρου κατεσκευάσθησαν τόσον παχεΐς,
ίνα άντιστώσιν εις την πίεσιν της στέγης [Όδνρ-
Μά, ΑΜ 1888, 100). Κατά την γνώμην μου το
μέγα πάχος τών τοίχων προέρχεται έκ του υπερ-
βολικού ύψους αυτών. Όσον υψηλότεροι ήσαν οί
τοίχοι, τόσον μείζον πάχος εχρειάζετο προς μείζονα
στερεότητα. Το πάχος τοΟτο δεν έφάνη άρκετον- εις
τον αρχιτέκτονα, όστις δια τούτο έκρινε σκόπιμον
να προσΟέση και τάς άντηρίδας.
Τήν τοιαύτη ν κατασκευήν καθίστα άναγκαίαν
'-ΗΓ στοά
1ά μεταξύ τών δύο θεάτρων, του Ηρώδου και
του Διονύσου, λείψανα στωικού οικοδομήματος εγέ-
νοντο αφορμή πολλών συζητήσεων, καΟ'άς πολλαι
έςηνέχθησαν γνώμαι περί του καθορισμού αυτών.
Ό ΚοΙιΙθγ (ΑΜ 1878, Ιοί) ένόμισεν οτι προήρ-
χοντο ες οίχ.οοομήματος οίκοοομηΟέντος μετά του
θεάτρου του Ηρώδου και εν σύνολον μετ' αύτου
άποτελουντος. 1 ήν γνώμην ταύτην παρεδέξατο και
ό ΜίΙβΙιΙιδϊβϊ' έν ΒειιιιηθϊδίΘΓ'δ ϋθΐιΙατι&ΙθΓ 1194.
Πρώτος ό ϋοΓρϊβΙά (ΑΜ 1888, 100 κέ.) επεχεί-
ρησε νά οείςη τάς τεχνικάς διαοοράς τών δύο οικοδο-
μημάτων και έπι τή βάσει τούτων νά χ-οδώση το
και έτερος λόγο:. Επειδή δηλαδή ή κλιτύς του
λόφου ήτο ανώμαλος έρρίφΟη προς έςομαλισυ,όν με-
γάλη ποσότης υ.ίγι/.ατος έκ λίθων υι/.οών και άσβε-
στοκονιάματος. Έπί τοΰ μίγματος τούτου έστοώ-
θησαν τά εδώλια. Η πίεσις, ήν ΰφίστατο έσωτε-
ρι/.ώς ό περιβάλλων το Οέατρον τοίχος, ήτο βε-
βαίως σημαντική και διά τοΟτο έπρεπε νά εχη
ούτος μεγάλην στερεότητα.
Οί έσωτερικοι τοίχοι του θεάτρου ήσαν κεκα-
λυμμένοι διά μαρμάρινων πλακών έστερεωυ,ένων
έπι τών τοίχων διά γόμφων, ών τίνες έτώθησαν
κατά χώραν, άλλαχου όμως διακρίνονται αί οπαί
αυτών. Εσωτερικώς έκαλύπτετο ώσαύτως διά πλα-
κών, άλλα φαίνεται μόνον μέχρι ύψους τινός, έκεΐ-
θεν δε διά κονιάαατος υ.ιυ.ουυ.ένου το υάοααοον.
1 -ιι> I I I I
Αείψανα τοιούτου κονιάυχτος και τών μ,αοααοίνων
Τ ι Γ ι ι ι
πλακών σώζονται πολλαχοΰ.
Έάν τις λάβη ΰπ' όψιν τά διάφορα άγάλματα,
άτινα ί'σταντο έν ταΐς κόγχαις και τον /οιπον κό-
σμον του θεάτρου, παρέχοντος καί τήν δψιν ότι
ήτο όλόκληρον έκ μαρμάρου, ευρίσκει δεδικαιολο-
γημένον τον θαυμασμον του Παυσανίου (Ζ'20, 6).
Επειδή το περιγραφέν μνημεΐον κατ'ουδέν δια-
φέρει τών θεάτρων, ονομάζω αύτο ΰέατρον, εύρί-
σκων μάλλον άρμόζουσαν τήν ονομασίαν ταύτην.
'Ες έτέρου χωρίου του Παυσανίου (Α' 8, 0 τοΰ
θεάτρου δέ, δ καλονοιν 'Οδεΐον ...) έςάγεται ότι το
θέατρον ήδύνατο νά χρησιμεύση και ώς ώοεΐον,
καί ότι το οικοδόμημα ό οί Αθηναίοι έκάλουν
ώδεΤον, δεν διέοεοε του θεάτοου, δι' δ καί ό Παυ-
I II I '
σανίας ονομάζει αύτο Οέατρον.
τον Ευμενούς.
κτίσμα εις τον βασιλέα της Περγάμου Εύμένην,
περί ού μαρτυοεΐται οτι ί'δρυσεν εν Αθήναις στοάν
(Βιτρούβιος Ε'9, 1 καί Ιαάθϊοΐι ε. ά. σ. 90). Ό
ΕδδοΙιοΙίΘ τουναντίον εκλαμβάνει τήν όπισθεν του
διονυσιακού θεάτρου στοάν ώς είς τήν του Εύμέ-
νους (Ι)οΐ'ραΙθΓ Ριόοτ.1883, 8). Άλλά τά ύπό του
ϋοΐ'ρίθΐά προς σύγκρισιν ληφθέντα στοιχεία δεν
ήσαν τά κατάλληλα, όπως άποδειχΟή άναμφισβη-
τήτως ό ισχυρισμός ούτος. Διότι ώς βάσιν της συγ-
κρίσεως λαμβάνει ό ϋοΓρίθΜ το έν τω Οεάτρω
του ΤΙρώδου χρησιμοποιηθέν μίγμα έκ μικρών λί-
θων καί άσβεστοκονιάματος, όπερ δεν ύπάρχει έν