DOI Artikel:
Chatzidakis, Iōsēph: Tylisos Minōikē
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0235
Τύλισος Μινωική' νπυ Ίωσ. Χατζηδάκη.
22ο
προς τα ανω ο;α κασετών ταινιών, το οε κατωτε-
ρον αύτοΰ αέρος διά κατεσπαοαένων ανθέων. Κα-
λύπτει δέ το φόρεμα ολον το κατώτερον ήμισυ του
σώματος άφίνον άκαλύπτους μόνον τούς άκρους
πόδας, ενώ τουναντίον επί του προς δεςιά τεμα-
χίου (/?) φαίνεται αέρος άλλης γυναικός, ής το φό-
ρεαα φθάνει αόνον αένοι του αέσου τών κνηαών.
ιι, I I /.ι I 11
Είχον αρά γε αί Μινωικά! κυρίαι την σημερινήν
συνήθειαν, αί μεν ώριμοι νά φέρωσι ποοήρεις έσθή-
τα:, τά δε κοράσια Βρανείας·;
Εν τω πινάκι 19 Φαίνεται προς το άριστερον
άκρον (α) δένδρον και προ αύτοϋ ίχνη ισταμένου
άνορός, ου μόνον το λευκόν περίζωμα διακρίνεται
καλώς. Τρία άλλα μικρά τεμάχια (/?, <ϊ) παρι-
στώσιν άνδρας μετά λευκού επίσης περίζώματος'
ή στάσις του έν τω μέσω εικονιζόμενου φαίνεται
ώς πυγμάχου.
'Επί άλλου μικροΟ τεμαχίου (πίν. 19, ε) φαί-
νονται τοιών ανθρώπων κεφαλαί" του προσθίου
Γ Γ 1 ι
φαίνεται και δ αριστερός βραχίων ισχυρώς άνατε-
ταμένος (πρβ. μικρόν επίσης τεμάχιον τοιχογρα-
φίας Κνωσού οϋπω δημοσιευθέν, άριΟ. Εϋρ. 63).
Έπι του μεγίστου τεμαχίου" (πίν. 20, α) τοιχο-
γραφίας Τυλίσου μένει αίνιγμα τί ήΟελεν αρά γε ό
τεχνίτης νά παραστήση. Ό φίλος Κ. ΜπΙΙθγ μοι
ύπέδειξεν ότι πιθανώς το εΐκονιζόμενον πράγμα
είναι αέγα ριπίδιον εξ εκείνων, άτινα συνειθίζετο
νά φέρωνται υπό δούλων υπέρ την κεφαλήν Άσια-
νών μεγιστάνων. Ά ν παραδεχθώμεν την γνώμην
ταύτην του κ. ΜλϊΙΙθγ αί έν τω κέντρω φαινόμεναι
κυοταί γραμμαι παριστώσι θυσάνους έν ώ μέρει ό
στελεος το Ο ριπιδίου συνδέεται προς αυτό. θύσανοι
επίσης θα είναι παοόαοιαι γοααααί φαινόαεναι εν
1 - ιι I Γ Γ ( I ι
τινι μέρει της περιφερείας. Έπι της εικόνος (πίν.
20, α) εξηγείται σαφώς ή ύπόθεσις αύτη.
Β'). Μεσομινω'ίκά.
Είπομεν δτι ύπο το πάτωμα τών πλείστων δω-
ματίων του δυτικοΰ ύστερομινωϊκου οικοδομήματος
ευρέθη στρώμα χωμάτων φορητών πάχους άπδ
0\)0-0'80. Τπό ταύτα δε πάλιν πάτωμα άποτε-
λούμενον έκ του ϊσοπεδωθέντος μαλακού βράχου
κοινώς έν Κρήτη κονυκονρα λεγομένου (μάργα).
Τό πάτωμα τούτο ήτο έγκατεσπαρμένον δια μικρών
ανθράκων και οστράκων μεσομινωΐκών.
Άλλα καϊ εις δύο μικρά δωμάτια τών ανακτό-
ρων, τά τελευταία πρΌς νότον, παρουσιάσθη ακρι-
βώς το αύτο φαινόμενον.Έ-ίσης δέ πλήθος όστοά-
κων αεσοαινωϊκών ευρέθη πεοι το αέγα οοθο^'ά}-
ιΐ ι ι ι Γ I - Γ I
νιον οϊκοοόμημα και προς νότον τών άνακτόριυν
ευθύς έξω τών τοίχων αυτών. Είχον μάλιστα σκάψει
και δύο τρεις λάκκους έκεΐ, ίνα περιλάβωσι το πλή-
θος τών άχρήστί,υν οστράκων, άτινα ά~έρριψαν, ίνα
καΟαρίσωσι τον χώρον, έφ ού ήθελον νά οίκοδομη-
σωσι τά ύστερομινωΐκά κτίρια. Οστρακα της αυτής
έποχής εύρήκαμεν πολλά και εν τινι λάκκω, δν
άνεκαλύφααεν αακοάν τών ανακτόρων, 300 πεοί-
που μέτρα προς νότον.
Ατυχώς πολύ ολίγα μόνον άγγεία ευρέθησαν ακέ-
ραια. Μελετήσαντες οαως το πλήθος τών οστοά-
ι I ■ ι 1 - ι
κων δυνάμεθα νά είπωμεν ολίγα περί τών συνή-
θων τή μεσομινωϊκή εποχή σχημάτων και περί τής
κεραμεικής τέχνης.
Συνηθέστατα άπαντώσι τά μετά ποδός κωνικά
κύπελλα (είκ.34, ο. (). 9.10). Είναι κατεσκευα-
σμένα τά πλείστα άνευ τροχού και φέρουσι κατα-
φανείς τούς τύπους τών δακτύλων του άγγειοπλά-
στου, ιδία έσωτερικώς. Ο πηλός είναι λεπτός και κα-
λώς διηθημένος, ώχρόςανθος. Είναι δέ κεχρωματι-
σμένα έσωθεν και έξωθεν, τινά μέν διά μέλανος χρώ-
ματος, άλλα δέ οι ερυθρού' δλιγώτερα δέ ές αυ-
τών έχουσι μέλαν χρώμα έςωτερικώς, εσωτερι-
κώς δέ έρυθρόν ή άνάπαλιν. Ιο χρώμα είναι έπι-
τεθειμένον εις τινα διά χρωστήρος, εις άλλα οέ
δι' έμβαπτίσεοκ. 'Εξωτερικώς επί του χείλους φέ-
ρουσι πολλά τούτων ταινίαν λευκού χρώματος.
Ευρέθησαν και άλλου είδους κύπελλα μόνωτα
άνευ ποδών, έχοντα και ταΰτα σχήμα κατά το
μάλλον και ήττον κωνικόν (είκ. 34, 1,2, 4, 7 ι.
Ταύτα είσι διά τροχού κατασκευασμένα και είναι
μονόχρωμα ερυθρά ή μαύρα ή έχουσιν άπλώς το
χρώμα του πηλοΟ. Τών πλείστων ές αύτών τά
τοιχώματα, είσι λεπτότατα πλησιάζοντα κατά την
τελειότητα τής κατασκευής προς τά τής Κνωσού
αεσοαινιυϊκά β' ή Καααοαϊκά.
ιι I ι ι
'Τπο την βάσιν ενός κυπέλλου έχαραχΟη, ενώ
ήτο άκόμη νωπός ό πηλός, σταυρός (είκ. 34, 14).
Τπό την βάσιν άλλου κυπέλλου (είκ. 34, Ιό) οια-
κοίνονται τρία σημεία γραφέντα ένώ άκόμη ό -ή-
λος ήτο πολύ μαλακός, διά καλάμης ξηράς κριθής
22ο
προς τα ανω ο;α κασετών ταινιών, το οε κατωτε-
ρον αύτοΰ αέρος διά κατεσπαοαένων ανθέων. Κα-
λύπτει δέ το φόρεμα ολον το κατώτερον ήμισυ του
σώματος άφίνον άκαλύπτους μόνον τούς άκρους
πόδας, ενώ τουναντίον επί του προς δεςιά τεμα-
χίου (/?) φαίνεται αέρος άλλης γυναικός, ής το φό-
ρεαα φθάνει αόνον αένοι του αέσου τών κνηαών.
ιι, I I /.ι I 11
Είχον αρά γε αί Μινωικά! κυρίαι την σημερινήν
συνήθειαν, αί μεν ώριμοι νά φέρωσι ποοήρεις έσθή-
τα:, τά δε κοράσια Βρανείας·;
Εν τω πινάκι 19 Φαίνεται προς το άριστερον
άκρον (α) δένδρον και προ αύτοϋ ίχνη ισταμένου
άνορός, ου μόνον το λευκόν περίζωμα διακρίνεται
καλώς. Τρία άλλα μικρά τεμάχια (/?, <ϊ) παρι-
στώσιν άνδρας μετά λευκού επίσης περίζώματος'
ή στάσις του έν τω μέσω εικονιζόμενου φαίνεται
ώς πυγμάχου.
'Επί άλλου μικροΟ τεμαχίου (πίν. 19, ε) φαί-
νονται τοιών ανθρώπων κεφαλαί" του προσθίου
Γ Γ 1 ι
φαίνεται και δ αριστερός βραχίων ισχυρώς άνατε-
ταμένος (πρβ. μικρόν επίσης τεμάχιον τοιχογρα-
φίας Κνωσού οϋπω δημοσιευθέν, άριΟ. Εϋρ. 63).
Έπι του μεγίστου τεμαχίου" (πίν. 20, α) τοιχο-
γραφίας Τυλίσου μένει αίνιγμα τί ήΟελεν αρά γε ό
τεχνίτης νά παραστήση. Ό φίλος Κ. ΜπΙΙθγ μοι
ύπέδειξεν ότι πιθανώς το εΐκονιζόμενον πράγμα
είναι αέγα ριπίδιον εξ εκείνων, άτινα συνειθίζετο
νά φέρωνται υπό δούλων υπέρ την κεφαλήν Άσια-
νών μεγιστάνων. Ά ν παραδεχθώμεν την γνώμην
ταύτην του κ. ΜλϊΙΙθγ αί έν τω κέντρω φαινόμεναι
κυοταί γραμμαι παριστώσι θυσάνους έν ώ μέρει ό
στελεος το Ο ριπιδίου συνδέεται προς αυτό. θύσανοι
επίσης θα είναι παοόαοιαι γοααααί φαινόαεναι εν
1 - ιι I Γ Γ ( I ι
τινι μέρει της περιφερείας. Έπι της εικόνος (πίν.
20, α) εξηγείται σαφώς ή ύπόθεσις αύτη.
Β'). Μεσομινω'ίκά.
Είπομεν δτι ύπο το πάτωμα τών πλείστων δω-
ματίων του δυτικοΰ ύστερομινωϊκου οικοδομήματος
ευρέθη στρώμα χωμάτων φορητών πάχους άπδ
0\)0-0'80. Τπό ταύτα δε πάλιν πάτωμα άποτε-
λούμενον έκ του ϊσοπεδωθέντος μαλακού βράχου
κοινώς έν Κρήτη κονυκονρα λεγομένου (μάργα).
Τό πάτωμα τούτο ήτο έγκατεσπαρμένον δια μικρών
ανθράκων και οστράκων μεσομινωΐκών.
Άλλα καϊ εις δύο μικρά δωμάτια τών ανακτό-
ρων, τά τελευταία πρΌς νότον, παρουσιάσθη ακρι-
βώς το αύτο φαινόμενον.Έ-ίσης δέ πλήθος όστοά-
κων αεσοαινωϊκών ευρέθη πεοι το αέγα οοθο^'ά}-
ιΐ ι ι ι Γ I - Γ I
νιον οϊκοοόμημα και προς νότον τών άνακτόριυν
ευθύς έξω τών τοίχων αυτών. Είχον μάλιστα σκάψει
και δύο τρεις λάκκους έκεΐ, ίνα περιλάβωσι το πλή-
θος τών άχρήστί,υν οστράκων, άτινα ά~έρριψαν, ίνα
καΟαρίσωσι τον χώρον, έφ ού ήθελον νά οίκοδομη-
σωσι τά ύστερομινωΐκά κτίρια. Οστρακα της αυτής
έποχής εύρήκαμεν πολλά και εν τινι λάκκω, δν
άνεκαλύφααεν αακοάν τών ανακτόρων, 300 πεοί-
που μέτρα προς νότον.
Ατυχώς πολύ ολίγα μόνον άγγεία ευρέθησαν ακέ-
ραια. Μελετήσαντες οαως το πλήθος τών οστοά-
ι I ■ ι 1 - ι
κων δυνάμεθα νά είπωμεν ολίγα περί τών συνή-
θων τή μεσομινωϊκή εποχή σχημάτων και περί τής
κεραμεικής τέχνης.
Συνηθέστατα άπαντώσι τά μετά ποδός κωνικά
κύπελλα (είκ.34, ο. (). 9.10). Είναι κατεσκευα-
σμένα τά πλείστα άνευ τροχού και φέρουσι κατα-
φανείς τούς τύπους τών δακτύλων του άγγειοπλά-
στου, ιδία έσωτερικώς. Ο πηλός είναι λεπτός και κα-
λώς διηθημένος, ώχρόςανθος. Είναι δέ κεχρωματι-
σμένα έσωθεν και έξωθεν, τινά μέν διά μέλανος χρώ-
ματος, άλλα δέ οι ερυθρού' δλιγώτερα δέ ές αυ-
τών έχουσι μέλαν χρώμα έςωτερικώς, εσωτερι-
κώς δέ έρυθρόν ή άνάπαλιν. Ιο χρώμα είναι έπι-
τεθειμένον εις τινα διά χρωστήρος, εις άλλα οέ
δι' έμβαπτίσεοκ. 'Εξωτερικώς επί του χείλους φέ-
ρουσι πολλά τούτων ταινίαν λευκού χρώματος.
Ευρέθησαν και άλλου είδους κύπελλα μόνωτα
άνευ ποδών, έχοντα και ταΰτα σχήμα κατά το
μάλλον και ήττον κωνικόν (είκ. 34, 1,2, 4, 7 ι.
Ταύτα είσι διά τροχού κατασκευασμένα και είναι
μονόχρωμα ερυθρά ή μαύρα ή έχουσιν άπλώς το
χρώμα του πηλοΟ. Τών πλείστων ές αύτών τά
τοιχώματα, είσι λεπτότατα πλησιάζοντα κατά την
τελειότητα τής κατασκευής προς τά τής Κνωσού
αεσοαινιυϊκά β' ή Καααοαϊκά.
ιι I ι ι
'Τπο την βάσιν ενός κυπέλλου έχαραχΟη, ενώ
ήτο άκόμη νωπός ό πηλός, σταυρός (είκ. 34, 14).
Τπό την βάσιν άλλου κυπέλλου (είκ. 34, Ιό) οια-
κοίνονται τρία σημεία γραφέντα ένώ άκόμη ό -ή-
λος ήτο πολύ μαλακός, διά καλάμης ξηράς κριθής