DOI Artikel:
Wilhelm, Adolf: Euboïka
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0252
242 Ευβοϊκά- ύπδ Α. ΨίΙΚβΜ.
Παπαβασιλείου εκδοθέν τεμάχιον (Ρ) και δή και βτι εν μεν τω τεμαχίω χωρίζονται κανονικώς
νά είνε ή συνέχεια αύτου, έξήγαγον πρώτον μεν αί συλλαοαί, έν τω τεμαχίω Ρ κατά το τοϋ' κ.
εκ τών περιεχομένων, δεύτερον δέ εκ τίνος όμοιό- Παπαβασιλείου άντίγραφον και τήν συμπλήρωσαν
τητος της γραφής περί ής ώς εννοείται τότε ήδυ- αϋτοΟ κανονικώς μόνον έν τοις τελευταίοις στίχοις,
νήθην νά κρίνω μόνον έκ του αντιτύπου του Ρ εν έν οέ τοις πρώτοις ούχΐ κανονικώς· έπειδή δέ ή
ΑΕ 1907, 23 και του ληφθέντος ύπ' έμου έν έτει πείρα με έοίδαξεν δτι καϊ τά ύπο λογίων ανδρών
1890 έκτύπου του \ν\ τρίτον δέ έξήγαγον το συμ- ληφθέντα και δημοσιευθέντα αντίγραφα Έλληνι-
πέρασμα έκεϊνο έκ του ομοίου πάχους τών δύο κών έπιγραφών ένίοτε δεν παριστάνουσιν ακριβώς
τεμαχίων όπερ κατά τήν περί Ρ μαρτυρίαν του κ. τήν θέσιν τών διασωθέντων γραμμάτων καϊ δεν
II. και τήν σχετικήν περ'ι λΥ σημείωσίν μου είνε υπολογίζονται δεόντως τήν από του περιθωρίου άπό-
0"09. στασιν αυτών και τον αριθμόν τών ελλειπόντων
Μή λαβών έγκαίρως εκτυπον του τεμαχίου Ρ, στοιχείων, δέν εΐδον ούδεμίαν δυσκολίαν όπως ύπο-
ό'περ τά νυν απόκειται έν τώ έν Χαλκίδι μουσείω, θέσω δτι και δ κ. Παπαβασιλείου και δ κ. Ζίθ-
ήρκέσΟην έν τω βιβλίω μου Ββϊίι·&§β ζαΓ §τϊβ- ΐ)βιΊΐΐ περιέπεσον ώς προς τον χωρισμόν τών συλ-
ο1ιΪ8θ]αβη ΙηδοΗπίΙθηΙαιικίθ (1909) ό'πως εϊπω έν λαβών έν τώ τεμαχίω τούτω εις όμοιας άπροσε-
ΝαοΙιΐΓίϊ^θ σ. 310 τά έξης: « ϋ&δδ 6. Α. Ραρ&- ξίας" όπερ και έβεβαιώΟη ύστερον.
νδδδΠίυ άδδ ΒπιοΙίδίΓιοΙν θίιΐθδ Βθ8θ1ι1α88Θ8 αιΐ8 Τον δήθεν έλεγχον της γνώμης μου όν έδημο-
Τ3ηιγηαί, }βίζί ϊη Οΐιαίΐίϊδ, ΑΕ 1907,23 ϊιτι'§ σίευσεν ό κ. Ζίββ&ΓΐΙι, έκρινεν άναγκαΤον ό κ.
Θΐ'§&ηζί Υϊάϊ, ννβΐ'άθ ϊοΐι άβηιηαοΐΐδΐ η3θ1ι\νβίδβη. ΓΙαπαβασιλείου όπως γνωστοποιήση και τοις άνα-
Εδ ϊδί, 8θ\νθίί δίοΙι οΐιηβ ΚβηηΙηίδ άθδ δίθϊηβδ γνώσταις της ΑΕ, και δια τούτο έπανέλαβεν έν
ιιΐ'ίθΠβη Ι&δδί, \ν&Ηΐ'8θ1ΐθϊη1ίο1ι, ά&88 άαδ νοπ τώ τελευταία» άρθρω αύτου όσα εΐπεν έναντίον μου
πιϊγ ΑΕ 1892, 159 νθΓδίίβηΙΙϊοΙιΙθ Βηιοΐΐδίϋοΐί ό κ. ΖίθβαιΊΐι, χωρίς νά έπωφεληθή της ευκαιρίας
&118 άβιηδβίββη ΟιΊθ άθΐιΐδβίβθπ Ββδοΐιΐαδδθ &π- . ταύτης προς διόρΟωσιν τών σφαλμάτων τών δια-
^θΙιΟΓί. κρινόντων τήν πρώτην έκδοσιν της εξ Άλιβερίου
Η μετά τόσης, ίσως ύπερβολικής, έπιφυλάξεως έπιγραφής.
εκφρασις της γνώμης μου ταύτης έδωκεν άφορ- Πρώτον μεν ό κ. Π. ισχυρίζεται ότι «ή μεγάλη
μην εις τον κ. ΕποΙι ΖϊθΙ)3ΐΊ±ι όπως μή περιμέ- διαφορά τών έν έκάστω στίχω γραμμάτων και ό
νων τήν άναγγελθεΐσαν λεπτομερή εκθεσιν αυτής διάφορος χωρισμός τών ονλλαβών έν έκατέρα. τών
άποκρούση έν τή κρίσει τοΟ βιβλίου μου έν Βθγ- έπιγραφών τούτων, ώς ορθότατα παρατηρεί ό κ.
ΙίηθΓ ρΙιΠοΙο^ίδοΙίθ \νοοΐΊθΐΐδθ1ΐΓΪίί 1910, 6 τον Ζίβδανίΐι, άποδεικνύουσιν δτι ή ημετέρα έπιγραφή
συνδυασμόν τών τεμαχίων Ρ και \¥ ώς δήθεν άδύ- δεν δύναται νά εΐνε μέρος της υπό τον κ. ψ. προ-
νατον διά τε τήν διαφοράν τοΰ άριθμου τών έν τοις δημοσιευθείσης ».
στίχοις γραμμάτων και διά τον διάαορον χωρισμόν Είνε αληθές ότι υπάρχει διαφορά τις μεταξύ τοΰ
τών συλλαβών, και όπως δημοσιεύση συμπλή- αριθμού τών γραμμάτων έν Ρ και \¥. Κατά τάς
ρωσιν του τεμαχίου Ρ, ήτις έν πολλοίς, ώς είνε συμπληρώσεις μου ό αριθμός ούτος έν μεν τοις
φυσικόν, συνάδει προς τήν ύπ' έμοΟ ήδη έν ετει οκτώ στίχοις του τεμαχίου \¥ κυμαίνει μεταξύ
190/ γενομένην. Ήδύνατο δε κα'ι ό κ. ΖίθΙ)&ιΊΐι, 38 καϊ 46, έν δέ τοις δεκατρισί στίχοις τοΰ τεμα-
νομίζω, νά ύποθέση ότι μόνον έπ'ι τή βάσει της χίου Ρ μεταξύ 36 κα'ι 40.
συμπληρώσεως του τεμαχίου Ρ, συμπληρώσεως Δεν δικαιούμεθα δέ διόλου ώς έκ της διαφοράς
άλλωστε λίαν εύκολου,και της προς το τεμάχιον\ν ταύτης ό'πως άρνηθώμεν πάσαν σχέσιν τών δύο
συγκρίσεως άπεφάνθην περί της σχέσεως αύτών τεμαχίων τούτων. Διότι αί τοιαυται διακυμάνσεις
καϊ ότι δεν ήγνόουν ούτε τήν φαινομενικήν διαφοράν του άριθμοΟ τών έν έκάστω στίχω γραμμάτων προ-
τού μήκους τών έν έκατέρω τεμαχίω στίχων ούτε έρχονται έκ τών απαραιτήτων καϊ έν πάσαις ταΐς
τήν δήθεν διαφοράν τοΟ χωρισμού τών συλλαβών. άρχαίαις έπιγραφαΐς παρατηρουμένων ανωμαλιών
Οσον δέ άφορα εις τούτον, δέν με διέφυγεν ουδέποτε τής γραφής καϊ τοΰ άνισου μεγέθους τών διαφόρων
Παπαβασιλείου εκδοθέν τεμάχιον (Ρ) και δή και βτι εν μεν τω τεμαχίω χωρίζονται κανονικώς
νά είνε ή συνέχεια αύτου, έξήγαγον πρώτον μεν αί συλλαοαί, έν τω τεμαχίω Ρ κατά το τοϋ' κ.
εκ τών περιεχομένων, δεύτερον δέ εκ τίνος όμοιό- Παπαβασιλείου άντίγραφον και τήν συμπλήρωσαν
τητος της γραφής περί ής ώς εννοείται τότε ήδυ- αϋτοΟ κανονικώς μόνον έν τοις τελευταίοις στίχοις,
νήθην νά κρίνω μόνον έκ του αντιτύπου του Ρ εν έν οέ τοις πρώτοις ούχΐ κανονικώς· έπειδή δέ ή
ΑΕ 1907, 23 και του ληφθέντος ύπ' έμου έν έτει πείρα με έοίδαξεν δτι καϊ τά ύπο λογίων ανδρών
1890 έκτύπου του \ν\ τρίτον δέ έξήγαγον το συμ- ληφθέντα και δημοσιευθέντα αντίγραφα Έλληνι-
πέρασμα έκεϊνο έκ του ομοίου πάχους τών δύο κών έπιγραφών ένίοτε δεν παριστάνουσιν ακριβώς
τεμαχίων όπερ κατά τήν περί Ρ μαρτυρίαν του κ. τήν θέσιν τών διασωθέντων γραμμάτων καϊ δεν
II. και τήν σχετικήν περ'ι λΥ σημείωσίν μου είνε υπολογίζονται δεόντως τήν από του περιθωρίου άπό-
0"09. στασιν αυτών και τον αριθμόν τών ελλειπόντων
Μή λαβών έγκαίρως εκτυπον του τεμαχίου Ρ, στοιχείων, δέν εΐδον ούδεμίαν δυσκολίαν όπως ύπο-
ό'περ τά νυν απόκειται έν τώ έν Χαλκίδι μουσείω, θέσω δτι και δ κ. Παπαβασιλείου και δ κ. Ζίθ-
ήρκέσΟην έν τω βιβλίω μου Ββϊίι·&§β ζαΓ §τϊβ- ΐ)βιΊΐΐ περιέπεσον ώς προς τον χωρισμόν τών συλ-
ο1ιΪ8θ]αβη ΙηδοΗπίΙθηΙαιικίθ (1909) ό'πως εϊπω έν λαβών έν τώ τεμαχίω τούτω εις όμοιας άπροσε-
ΝαοΙιΐΓίϊ^θ σ. 310 τά έξης: « ϋ&δδ 6. Α. Ραρ&- ξίας" όπερ και έβεβαιώΟη ύστερον.
νδδδΠίυ άδδ ΒπιοΙίδίΓιοΙν θίιΐθδ Βθ8θ1ι1α88Θ8 αιΐ8 Τον δήθεν έλεγχον της γνώμης μου όν έδημο-
Τ3ηιγηαί, }βίζί ϊη Οΐιαίΐίϊδ, ΑΕ 1907,23 ϊιτι'§ σίευσεν ό κ. Ζίββ&ΓΐΙι, έκρινεν άναγκαΤον ό κ.
Θΐ'§&ηζί Υϊάϊ, ννβΐ'άθ ϊοΐι άβηιηαοΐΐδΐ η3θ1ι\νβίδβη. ΓΙαπαβασιλείου όπως γνωστοποιήση και τοις άνα-
Εδ ϊδί, 8θ\νθίί δίοΙι οΐιηβ ΚβηηΙηίδ άθδ δίθϊηβδ γνώσταις της ΑΕ, και δια τούτο έπανέλαβεν έν
ιιΐ'ίθΠβη Ι&δδί, \ν&Ηΐ'8θ1ΐθϊη1ίο1ι, ά&88 άαδ νοπ τώ τελευταία» άρθρω αύτου όσα εΐπεν έναντίον μου
πιϊγ ΑΕ 1892, 159 νθΓδίίβηΙΙϊοΙιΙθ Βηιοΐΐδίϋοΐί ό κ. ΖίθβαιΊΐι, χωρίς νά έπωφεληθή της ευκαιρίας
&118 άβιηδβίββη ΟιΊθ άθΐιΐδβίβθπ Ββδοΐιΐαδδθ &π- . ταύτης προς διόρΟωσιν τών σφαλμάτων τών δια-
^θΙιΟΓί. κρινόντων τήν πρώτην έκδοσιν της εξ Άλιβερίου
Η μετά τόσης, ίσως ύπερβολικής, έπιφυλάξεως έπιγραφής.
εκφρασις της γνώμης μου ταύτης έδωκεν άφορ- Πρώτον μεν ό κ. Π. ισχυρίζεται ότι «ή μεγάλη
μην εις τον κ. ΕποΙι ΖϊθΙ)3ΐΊ±ι όπως μή περιμέ- διαφορά τών έν έκάστω στίχω γραμμάτων και ό
νων τήν άναγγελθεΐσαν λεπτομερή εκθεσιν αυτής διάφορος χωρισμός τών ονλλαβών έν έκατέρα. τών
άποκρούση έν τή κρίσει τοΟ βιβλίου μου έν Βθγ- έπιγραφών τούτων, ώς ορθότατα παρατηρεί ό κ.
ΙίηθΓ ρΙιΠοΙο^ίδοΙίθ \νοοΐΊθΐΐδθ1ΐΓΪίί 1910, 6 τον Ζίβδανίΐι, άποδεικνύουσιν δτι ή ημετέρα έπιγραφή
συνδυασμόν τών τεμαχίων Ρ και \¥ ώς δήθεν άδύ- δεν δύναται νά εΐνε μέρος της υπό τον κ. ψ. προ-
νατον διά τε τήν διαφοράν τοΰ άριθμου τών έν τοις δημοσιευθείσης ».
στίχοις γραμμάτων και διά τον διάαορον χωρισμόν Είνε αληθές ότι υπάρχει διαφορά τις μεταξύ τοΰ
τών συλλαβών, και όπως δημοσιεύση συμπλή- αριθμού τών γραμμάτων έν Ρ και \¥. Κατά τάς
ρωσιν του τεμαχίου Ρ, ήτις έν πολλοίς, ώς είνε συμπληρώσεις μου ό αριθμός ούτος έν μεν τοις
φυσικόν, συνάδει προς τήν ύπ' έμοΟ ήδη έν ετει οκτώ στίχοις του τεμαχίου \¥ κυμαίνει μεταξύ
190/ γενομένην. Ήδύνατο δε κα'ι ό κ. ΖίθΙ)&ιΊΐι, 38 καϊ 46, έν δέ τοις δεκατρισί στίχοις τοΰ τεμα-
νομίζω, νά ύποθέση ότι μόνον έπ'ι τή βάσει της χίου Ρ μεταξύ 36 κα'ι 40.
συμπληρώσεως του τεμαχίου Ρ, συμπληρώσεως Δεν δικαιούμεθα δέ διόλου ώς έκ της διαφοράς
άλλωστε λίαν εύκολου,και της προς το τεμάχιον\ν ταύτης ό'πως άρνηθώμεν πάσαν σχέσιν τών δύο
συγκρίσεως άπεφάνθην περί της σχέσεως αύτών τεμαχίων τούτων. Διότι αί τοιαυται διακυμάνσεις
καϊ ότι δεν ήγνόουν ούτε τήν φαινομενικήν διαφοράν του άριθμοΟ τών έν έκάστω στίχω γραμμάτων προ-
τού μήκους τών έν έκατέρω τεμαχίω στίχων ούτε έρχονται έκ τών απαραιτήτων καϊ έν πάσαις ταΐς
τήν δήθεν διαφοράν τοΟ χωρισμού τών συλλαβών. άρχαίαις έπιγραφαΐς παρατηρουμένων ανωμαλιών
Οσον δέ άφορα εις τούτον, δέν με διέφυγεν ουδέποτε τής γραφής καϊ τοΰ άνισου μεγέθους τών διαφόρων