Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

Ευβοϊκά- υπό Α. ΨίΙΚβΙπί. 247

γώτατον γραφικής τέχνης εν τω Αύτοκρατορικφ ώς αποδεικνύει ή ασφαλής των σωζόμενων συμ-

μουσείω της Βιέννης άπο/.είμενον, το εξ Ερυθρών πλήρωσις, έκ του άρχχκοΟ τό-ου της ιδρύσεως

της Ιωνίας ψήφισμα Ο. Ηοίίιηαηη, Ογϊθο1ιΪ8ο1ιθ των στηλών, του ίερου της Αρτέμιδος της 'Αμα-

Οϊ&ΐβΐίίβ II σ. .Ί2 άρ. 8ο (Ρ. Βθοίιίβΐ, Αθο1ϊο& σ. 9). ρυσι'ας ή του έν Έρετρία γυμνασίου, εις Άλιβέ-

Ή γραφή λοιπόν ού μόνον δεν κωλύει, άλλα ριον, τά δύο ομοιότατα οντα ώς προς τα περιεχό-

έκ πλήοους δικαιώνει ήμάς ό'πως άναφέρωμεν τά μενα, κεκολοβωμένα, άλλα κατά τοιούτον τρόπον

δύο τεμάχια Ρ και \¥ εις μίαν στήλην. Όπως δε ώστε το έτερον δύναται κάλλιστα όπιυς συνεγίζη

κρίνωσι και άλλοι περί της ομοιότητας, παρατε- το άλλο, άνήκοντα εις στήλας έ'/ούσας το αυτό

θήτω τέλος προς σύγκρισιν μετά της έν ΑΕ1911, περίπου πλάτος και καταφανώς το αϋτο πάχος, και

82 εικόνος τοΟ τεμαχίου Ρ και είκών του έκτύ- 6'μως τά δύο τεμάχια ταύτα νά εΐνε άσχετα προς

που του τεμαχίου \¥ κατά οωτογραφίαν χορηγη- άλληλα; Η ύπόθεσις αύτη εϊνε τόσον απίθανος

ΟεΤσαν υπό του κ. Ο. λΥβΙίθΓ. ώστε δεν εΐνε άξια όπως ληφθη ύπ' όψιν. Κα'ι εάν

αποοειχΜη οτι τα ουο τεμάχια
Ρ και \ν δεν άνήκουσιν εις την αυτήν στήλην, θα

ήτο ούχ ήττον φανερον πόσον ή κρίσις του κ. Πα-
■ '.ν,'"*"^','/„--"■παβασιλείου ήστόχησε της αληθείας και πόσον
Τι' V "\'~/'.'.Ζ~-* ' εύλογος ήτο ή έμή περί της σχέσεως τών δύο τε-

1^<ΜΓ*^·ί3"Μ2ί|^.. , μαχίων εικασία. 'ΙΙδη όμως νομίζω ότι έπεοεοαι-

ί.,,^.^:-.;.γ,- .- γ ' · ώθη αύτη οριστικώς δια τών έκτύπων.

"β^^-· ■•^>^.|ι' ■ ~ ·~ ""*- ··'! ·; Αυστυχως τα ε κτυπά, επειοη παριστανουσι μο-

'*7ΤΑ.Γ'ίρ.'.^(ΤΓ;-1^'Λί:^'''' νον την έπιγεγραμμένην έπιφάνειαν και ούχΐ όλον

;ί^^|^5^^·^ί^-?.^^^·^^'* το σχήμα και τους περιορισμούς τών Λίθων, οεν

·':.·.^;</«<Τ^ '0*&*νΐ·0.^4/~φβζ έπιτρέπουσιν ήμΐν όπως κρίνωμεν αν συναρμόζονται

~..>:'.·^ϊί*.]'">'· ακριβώς τά δύο τεμάχια Ρ και XV. Εννοείται όμως

εκ τών περιεχομένων ότι δεν λείπουσι πολλά με-

^^■^■■■■■■■■ΙΙΙΒΙΙ ταςύ τών έν άμφοτέροις σωζόμενων, κα'ι ή γραμμή

η» λ ο 9ιρ < 'ϊ-λι β · - ■ ήτιί περιορίζει το τευ,άχιον Ρ κάτωθεν κατά άξιο-

Άικων Λ. Ιίπιγραφη εξ Αλιρεριον της Ευβοίας ' 11 1 '*■

(Α14 1892, 158 ά?. 53). σημειωτόν τρόπον συμφωνεί προς τήν γραμμήν

ήτις περιορίζει το έτερον τεμάχιον \¥ άνωθεν. Δύ-
Λέν θά ήτο λοιπόν αξιοπερίεργος σύμπτωσις, εάν ναται λοιπόν υποτιθεμένου ότι ουδέ εις στίχος άπω·
έτυχε νά εύρεθώσιν έν Άλιβερίω δύο τεμάχια Έρε- λέσθη, το μεταξύ αμφοτέρων κενόν όπως συμπλη-
τριακών ψηφισμάτων, και τά δύο μετακομισθέντα, ?ωθη π. χ. ώς εξής:

. . . δπως εΰσημος ύπάρ[χηι τοις τε πολίταις πάσι 39
κ]αΙ τοις παρεπιδημοΰσι [τών ξένων ή τών τετιμη- 39
μέ]νων προς τά κο[ινά] πρ[άγματα φιλαγαθία και τοις έ- 41
πι]γινομ[ένοις υπόμνημα ήι της τοΰ δήμου ευχαριστίας ε- 45
5 τεροί τε ώσ[ιν ζηλωταΐ τών παραπλήσιων τιμωμένων ύ- 42
πό τοΰ δήμου [τών καλών και αγαθών ανδρών άναγράψαι δέ 40
τόδε τό ψήφισ[μα κτλ..

Αιά τής συμπληρώσεως ταύτης τούτο μόνον γνώμην, άλλά περί τούτου Θά κρίνη όστις Θά κα-
έπιθυμώ οπως άποδείξω, ότι τά σωζόμενα τών κει- τορθώση νά έξανεύρη έν Άλιβερίω το ύπ' έμου δη-
μένων έπιτρέπουσι τοιαύτην συναρμογήν τών τε- μοσιευθέν κάτιυ μέρος τής στήλης και νά παρα-
μαχίων' περί δέ του πραγματικώς δυνατού" τής βάλη αυτό προς το έν τω μουσείω Χαλκίδος άπο-

:οιαύτης συναοΐλογής δεν τολμώ βπως εκφράσω κείυιενον άνω υ,έοο: αύτης. Η δέ συιχπλήοωσις

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΒΦΜΜΕΡΙΣ 1912 33