DOI article:
Sborōnos, Iōannēs N.: Asklēpiaka mnēmeia kai kionolatreia en Athēnais
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0092
ΑΕ 1917
Ιανι'σκον άν ούχ'ι έν τη άγκάλη της μητρός αϋτοΰ, και 7-8). 1 Τούτων το κάλλιστον είναι το εν Αι-
ώςτό έκτου Σουνίου άνάγλυφον, τουλάχιστον παρά λαία της Φωκίδος έν τοις τέλμασι της πηγής της
τά γόνατα αυτής και δή παίζοντα μετά του έπ'ι Αγίας Ελεονσης άνακαλυφθέν κα'ι όλως σώον διά-
των γονάτων της Ηπιόνης άνελθόντος ιεροί) χηνός. τηρούμενον λαμπρον άγαλμάτιον, το άλλοτε επί μα-
Τοιουτον είναι το ύπ' άριθ. 1352 άνάγλυφον του κρά ετη κοσμούν τό άναγνωστήριον της Εθνικής
Ασκληπιείου των Αθηνών, είκονίζον τον γυμνόν βιβλιοθήκης, νυν δ έν τω Εθνικώ Αρχαιολογικω
παΐδα Ιανίσκον παρά τά γόνατα της μητρός Ηπιό- μουσείω ά-οκειμενον (άρ. 2/ /2), είκονίζον οέ ίλα-
νης καθήμενης έν μέσω του Ασκληπιού και των ρόν και ευμενή τον μικρόν Ιανι'σκον ίστάμενον και
τέκνων Άκεσους, Τασοϊίς, Πανάκειας κα'ι 1 γιείας συγκρατοΟντα τη αριστερά /ηνίσ/ον δια -ιέσεως
(ΑΕ 1909 σ. 147 είκ. 9 και Σβορώνου, ΛΕΜ έπ'ι κιονίσκου (ΑΕ 1909 πίν. ο). Φαίνεται δ' ότι ό
σ. 270 πίνας" Χ1<ν,5), και πήλινον σύμπλεγμα τύπος ούτος του Ίανίσκου ήτο έκ τών οιασημοτα-
(είχ. 2), είκονίζον ομοίως τον μικρόν Ιανι'σκον των, διότι ύπ αυτόν εικονίζεται, ώς είπομεν και
έπ'ι τών νομισμάτο^ν της ίερα.ς τω Ασκληπιώ πό-
λεως Περγάμου, παραλειπομένου, ώς εικός, του
κιονίσκου, άφοΟ έπ'ι του νομίσματος εικονίζεται
αύτος ό θεός και ού/ί το άγαλμα αύτοϋ |ε. ά.).
Ισως οέ και ό ποιησας τό έ/. Σουνίου άνάγλυφον
ήμών εΐ'/ε προ αύτοΰ Ιανι'σκον του αϋτοΰ τύπου,
διότι άρκεϊ ό παις του άναγλύφου νά κατελΟη της
αγκάλης της μητρός και νά στηρι/Οη επί της προ
2 ΜΕ 1909ι« ει*, ίο;: ^«ά *«ί α·Τ~. ;ε?7: '7Τή>.ης άναβιβαζων' έπ" αυτής τόν
χήνα, ίνα σ/ηματίση τόν αυτόν άκριβώς τύπον
παρά τά γόνατα της μητρός ίστάμενον κα'ι παί- Τών ειρηνικών τούτοι τύπων του Ίανίσκου
ζοντα μετά του έπ' αυτών άνελθόντος ίεροΟ χηνός παράλληλος είναι και ό του κατα γη; καθήμενου
(ΑΕ 1909, σ. 149 είκών 10, Σβορώνος ε. ά.
σ. 303 είκ. 172).
Αλλου τύπου Ιανίσκοι είναι τά πολυπληθέ-
στατα μαρμάρινα κα'ι πήλινα άγαλμάτια, τά είκο-
νίζοντα τον θεον τούτον μόνον φέροντα είρηνικώς
έν τη αγκάλη τόν χήνα ή χηνίσκον ή παίζοντα
μετ' αΰτοΟ ποικιλοτρόπως (είκ. 3-4=Σβορώνου,
5 (ΑΕ 1909 138 ρΙχ. λ): ' Ιανίοχο; μετά χηνός
κα'ι ομοίως τή αριστερά συγκρατοΰντος -/ηνίσκον,
3: 'Ιανίοχος μετά χηνος πατών 4: Ίανίσχος μετά συγχρόνως Ομως 9ων(ι κΧ! άνατεταμένη '/είρΊ
Ιχϊ Γθϋ ίοΐίΐοϋ βωμον. χηνός.
1 Εί; ταΰτ» πριίσθί; νΰν και μικρόν, ϋψους 012, ααραοίρινον
'οίστου ττροελεΰσεω;
θμύν 3402, άπαρόΛ
1909 σ. 135 κέξ. είκ. 2-3 και πίν. 6, άρ. 1-4 ΑΕ 1909 135 «ίχ. 1
• τ. ι, ο<->/-\ , , < μ / ιλμ ι Λ Τ? ' άγνωστου Κ04ΐλΐΰβΜΚ άγαληάτιον τοϋ Έθνιχοϋ Μουσείου, εέρον
ΑΕΜ σ. 298-300 εικόνες άρ. 154-16ο και ΑΕ ,^όν ^ δ· Τ-ν τ.-πον τό 4Β,ιχονιοβ>ν ,,
20 (ί 17
Ιανι'σκον άν ούχ'ι έν τη άγκάλη της μητρός αϋτοΰ, και 7-8). 1 Τούτων το κάλλιστον είναι το εν Αι-
ώςτό έκτου Σουνίου άνάγλυφον, τουλάχιστον παρά λαία της Φωκίδος έν τοις τέλμασι της πηγής της
τά γόνατα αυτής και δή παίζοντα μετά του έπ'ι Αγίας Ελεονσης άνακαλυφθέν κα'ι όλως σώον διά-
των γονάτων της Ηπιόνης άνελθόντος ιεροί) χηνός. τηρούμενον λαμπρον άγαλμάτιον, το άλλοτε επί μα-
Τοιουτον είναι το ύπ' άριθ. 1352 άνάγλυφον του κρά ετη κοσμούν τό άναγνωστήριον της Εθνικής
Ασκληπιείου των Αθηνών, είκονίζον τον γυμνόν βιβλιοθήκης, νυν δ έν τω Εθνικώ Αρχαιολογικω
παΐδα Ιανίσκον παρά τά γόνατα της μητρός Ηπιό- μουσείω ά-οκειμενον (άρ. 2/ /2), είκονίζον οέ ίλα-
νης καθήμενης έν μέσω του Ασκληπιού και των ρόν και ευμενή τον μικρόν Ιανι'σκον ίστάμενον και
τέκνων Άκεσους, Τασοϊίς, Πανάκειας κα'ι 1 γιείας συγκρατοΟντα τη αριστερά /ηνίσ/ον δια -ιέσεως
(ΑΕ 1909 σ. 147 είκ. 9 και Σβορώνου, ΛΕΜ έπ'ι κιονίσκου (ΑΕ 1909 πίν. ο). Φαίνεται δ' ότι ό
σ. 270 πίνας" Χ1<ν,5), και πήλινον σύμπλεγμα τύπος ούτος του Ίανίσκου ήτο έκ τών οιασημοτα-
(είχ. 2), είκονίζον ομοίως τον μικρόν Ιανι'σκον των, διότι ύπ αυτόν εικονίζεται, ώς είπομεν και
έπ'ι τών νομισμάτο^ν της ίερα.ς τω Ασκληπιώ πό-
λεως Περγάμου, παραλειπομένου, ώς εικός, του
κιονίσκου, άφοΟ έπ'ι του νομίσματος εικονίζεται
αύτος ό θεός και ού/ί το άγαλμα αύτοϋ |ε. ά.).
Ισως οέ και ό ποιησας τό έ/. Σουνίου άνάγλυφον
ήμών εΐ'/ε προ αύτοΰ Ιανι'σκον του αϋτοΰ τύπου,
διότι άρκεϊ ό παις του άναγλύφου νά κατελΟη της
αγκάλης της μητρός και νά στηρι/Οη επί της προ
2 ΜΕ 1909ι« ει*, ίο;: ^«ά *«ί α·Τ~. ;ε?7: '7Τή>.ης άναβιβαζων' έπ" αυτής τόν
χήνα, ίνα σ/ηματίση τόν αυτόν άκριβώς τύπον
παρά τά γόνατα της μητρός ίστάμενον κα'ι παί- Τών ειρηνικών τούτοι τύπων του Ίανίσκου
ζοντα μετά του έπ' αυτών άνελθόντος ίεροΟ χηνός παράλληλος είναι και ό του κατα γη; καθήμενου
(ΑΕ 1909, σ. 149 είκών 10, Σβορώνος ε. ά.
σ. 303 είκ. 172).
Αλλου τύπου Ιανίσκοι είναι τά πολυπληθέ-
στατα μαρμάρινα κα'ι πήλινα άγαλμάτια, τά είκο-
νίζοντα τον θεον τούτον μόνον φέροντα είρηνικώς
έν τη αγκάλη τόν χήνα ή χηνίσκον ή παίζοντα
μετ' αΰτοΟ ποικιλοτρόπως (είκ. 3-4=Σβορώνου,
5 (ΑΕ 1909 138 ρΙχ. λ): ' Ιανίοχο; μετά χηνός
κα'ι ομοίως τή αριστερά συγκρατοΰντος -/ηνίσκον,
3: 'Ιανίοχος μετά χηνος πατών 4: Ίανίσχος μετά συγχρόνως Ομως 9ων(ι κΧ! άνατεταμένη '/είρΊ
Ιχϊ Γθϋ ίοΐίΐοϋ βωμον. χηνός.
1 Εί; ταΰτ» πριίσθί; νΰν και μικρόν, ϋψους 012, ααραοίρινον
'οίστου ττροελεΰσεω;
θμύν 3402, άπαρόΛ
1909 σ. 135 κέξ. είκ. 2-3 και πίν. 6, άρ. 1-4 ΑΕ 1909 135 «ίχ. 1
• τ. ι, ο<->/-\ , , < μ / ιλμ ι Λ Τ? ' άγνωστου Κ04ΐλΐΰβΜΚ άγαληάτιον τοϋ Έθνιχοϋ Μουσείου, εέρον
ΑΕΜ σ. 298-300 εικόνες άρ. 154-16ο και ΑΕ ,^όν ^ δ· Τ-ν τ.-πον τό 4Β,ιχονιοβ>ν ,,
20 (ί 17