Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1917)

αε 1»1τ

Τον η' Σοννίφ ναον τον Ποσειδώνος τοίχοι χαΐ οροφής ύττο Α. Ορλάνδου.

217

ΘΑ

II Ί'Μ'κ ίσον ακριβώς άπεχε ι από τ ή ς βορείου ακμής
-ψ; πλίνθου Β (εΐχ.1) ό έπ'αότής γομφοσύνδεσμος,
ν.··:ά την κφαίρεσιν της Οπερ τον τοΐχον ε;οχή;

παρασταδος 0072. ΠροσεπιβεβαιοΟται δ.' ή
προς τον λίθον Β( ταυτότης τοΟ τεμαχίου τούτου
και I/. του χ.7.τ7. τον ανιόντα αύτοϋ" άρμον υπάρ-
χοντος χοιλώματος (είκ. Ί ακριβώς αντιστοίχου
προ; το κύρτωμα τοΟ κατά τον άςονα της πλίν-
θου Β ραβδοειδοΟς ίξογχώματβς, χπολαξευθέντος
μόνον κατά το πλάτος της άναθυρώσεως (εικ.

1, Β). Το μήκος τοΟ λίθου Ι'ί δεν σώζεται άκε- ^^Μ-
ρα-.ον, διότι ή πλίνθο; χύτη ίπρίσθη κατα την
εΐ-ημένην νεωτέραν χύτης εντοίχισιν, ητο όμως
ασφαλώς I 27 ώς εξάγεται εκ του επι του όρθο-
στάτου Λ , (είκ. 3) διατηρηθέντος γόμφου αύτής,

απέχοντος τοσοΟτον απο της παρασταοος. _ον κανονα, ουδέν ίχνος σκωρίας υφίστατο.

Ό πρώτο: δόμος είχε "ά/ος^ το προ; τά άνω .|»αίνετα·. λοιπόν ότι οί τόρμοι έλαξεύθησαν ενταύθα
κοινόν πάχος του τοίχου ήτοι 0775" ότι δ' ό τοΐ- έκ παραδρομής, έμειναν δ' εκπαλαι άχρηστοι >.
χο: δέν έμειούτο, άποδεικνύουσι τα ίσομέτρητα 'η.' & το δεύτερον τεμάχιο'ν (είχ. 6)

πάχη των άπό της παραστάόος προ; τον τοΐ/ον,
χάριν της δέσε ω;, κατά ποικίλα ΰψη έςε/όντων
δυο τεμαχίων Λ και II. Επειδή δ', ώς ελέχθη, το
κατα του; όρθοστάτας πά/ος τοΟ τοίχου ?;το 0813
έπεται ότι έςεϊνον οί όοθοστάται κατά 002 έκατέ-
ρωθεν τών άνωθεν δόμων, ή δ ^ςο/ή αύτη δεν

ε/'.-ετο, ως εικός, και επι της παοαστα(

(εικ. 2).

1

;π-

! 11111

ων

1 ·*. δόμοι 5ψους030 ένηλλάσσοντο, ώς έδεί/θη,

προ; δόμου; ύψους < · 60. θά Επρεπε λοιπόν ενταύθα ί1| ] ^- ^14·

εύθύς άμεσως περί τούτων νά ομιλήσω' άλλ' ίνα
μή επανέλθω καΐ αύθις εις του; δόμους ΰψ. 0.3(·,
θά εξετάσω ενταύθα εις τίνα; θέσει; δύνανται νά

τοποθετηθώσι ουο ετ·. περισωθέντες 030 βψους β; χλή-Οο; τον τοίχου.

λίθοι, ών ό αέν απόκειται προ τή; ΒΑ παοαστάόο;,

ό δέ έν τω σηκω. ιών λίθων τούτων ό υ,έν π;ώ- υψ. 030 και μήκους σωζόμενου I 14, εκ τ

το; (είκ. 5) ρέρει κατά τήν ά'νο) άκμήν τού πέντε θέσεων ά; δύναται νά καταλάβη (διότι πέντε

άρμοΟ δυο γομφοσυνδέσμους απέχοντας αλλήλων ήσαν οί δόμοι ύψους I > 3() ή μέν Ι1| καϊ ή Η, (ό'οα

048ο, ίσον δηλ. απέχουσιν αλλήλων μόνον οί είκ. 2 κατέχονται, ώς έδείχθη, ύπό τών οικείων λί-

έπ'ιτης πλίνθου θ τή; παρασταόο; (είκ. Ιΐ γοκ,Φο*- ^ων' τών υπολοίπων τριών μόνον τη εύαρ-

σύνδεσμοι. Οο*τε ό λίθος ούτος είνε άσραλώς ό Η,. αοστει ό ημέτερος λίθος, καθόσον κατά τάς λοιπάς

Σημειωτέον 5τι έπϊτης χάτω ακμής τού χύτοΟ δύο θέσεις (παρά τάς πλίνθους Γ και Ζ) τιθεαενος

ά-υ.νυ ^ρει ο Λι»)ος ουτο; παραοοςως τορμους γόα- ωφειλε να περίσωση επι της ανω αύτού επιφάνεια;

βων, οίτινες, πάντη αδικαιολόγητοι έν τη θέσει ''·*'■ δη εις άπόστασιν 06δ άπό τού δυσμικοΟ του

|ΐ<νην Μ> (ν τμ ν*Λ ϊτ-; 'ΛΟ»,ν*; Νίχης Λΐΐι. ΜΐΙΙ. 1915 36

ταύτη, με ένέραλον εις άκορίαν, ή; αε έζήγαγεν
ή παρατήρησες, ότι έν τοΐ; είρημένοις τόρμοι- 1 * '

71 χ-