Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1920)

αε ΐ92ο Κεραμόπονλος' Πολεμίοταϊ τής έν Δηλίω μάχης. 1 (3

-ων, Οά έπρεπε νά δεχθώμεν, ότι ή άνΟρω—ίνη συμπόσια, άτινα δήθεν προσφέρει Ό νεκρός τοις

αυτή αδυναμία της μηνύσεως της τέ/νης του 9α- οί&είοΐί; αΰτοΟ και δή και έν τω περιβόλω του τά-

νόντος έπι του τάφου αυτού, άπαντώσα έίτΐ Οαή- Φου 1, ή ώς συυ,πόσια έν τώ άλλω κόσαω αετά των

ρου και συχνά έν Ελλάδι κατά τους κλασσικούς μακάρων ?, Λεπτομερέστερον έπραγματεύθη ό

και τούς ρωμαϊκούς χρόνους, λίαν δε γνωστή και 'Ρωμαϊος (ΑΙΙιβη. ΜϋίβΐΙ. 1914, 209 ές.), δστις

έπΐ των ημερών ημών, ήγαγε τον τε/νίτην της διέκρινε τεσσάρας κατηγορίας έν τοις λεγόμενοι:

στήλης ή τούς οικείους του Σαυγένους νά προσθέ- «νεκροοείπνοις», ήτοι 1) άναθηματικά ανάγλυφα

σωσιν έν τή γωνία του άετώματος τά έργαλεΤα είκονίζοντα οειπνοϋντας θεούς ή ήρωας, 2) δειπνουν-

τής τέ/νης αυτού. Ό Σαυγένης Οά ήτο κατά ταύτα τας τά νομιζόμενα τεΟνεώτας, 3) τεΟνεώτας δει-

μεταλλουργός (ττρβλ. Άνθολ. Έλλ. VI, 117). πνουντας μετά θεών ή ηρώων χθονίων και 4) δει-

' Ισως μάλιστα ό άμφορεύς θά ήτο τεκμήριον άκρι- πνοΰντας άφηρω'ίσμένους νεκρούς, ους περιορίζει

βεστέρου ορισμού του είδους της μεταλλουργίας εις ελάχιστον αριθμόν κατ' άντίθεσιν προς την

του Σαυγένους (περίφημος ήν ή γείτουν Χαλκις παραδεδεγμένην μέχρι προ τίνος '/ρόνου γνώμην.

διά τήν /αλκουργίαν αυτής), άν ένΟυμηΟώμεν, ότι Επειδή έν τω άετώματι τής στήλης του Σαυγέ-

το ύδωρ εΐνε άπαραίτητον οιά τήν βαφήν του σι- νους εικονίζονται σύμβολα τέ/νης, ταύτα δέ δυσ-

δήρου (ΒΗ'ιιηηβΓ θβνβνύβ ηηά Κη?ΐ8ίϋ IV-, 333 κόλως δύνανται νά άνήκουσιν εις '/Οονίους θεούς ή

ές ). Έπί τίνος μελανόμορφου αγγείου (ΒΙπππιθγ δαίμονας προστάτας του τάφου, εικάζω, ότι ό ετε-

ε. ά. IV 304 εΐκ. .)3) παριστώντος σιδηρουργεΤον, ρος τών έν τω άετώματι ανδρών είνε ό Σαυγένης,,

εικονίζεται και υορια τις, εις ην οι ερμηνευται του ς ο έτερος /Οονιος τις ηρως η Οεος κοινή ατεο-

άγγείου δεν άπέδωκαν ίδιά-ουσαν σηυ.ασίαν. Αλλά λαύουν τών «νοαιζοαενων» ποοσφεοοαένων τοΤς

τοΟτο δεν κωλύει ήμάς νά δεχθώμεν, οτι ό άμφο- νεκροΐς και δαίμοσιν έπι του τάφου,
ρεύς του άετοόματος δηλοΐ άναγκαΐον σκεύος του Τά εργαλεία λοιπόν είνε σύμβολα τής τέ/νης

τε/νονργου. Έν τή συνεχεία τής παραστάσεως του του Σαυγένους, όν όμως δεν πρέπει νά ύπολάβω-

άετώματος ό άμφορεύς κείται μεταςύ τών φανερών μεν ώς άπλουν έργάτην ή έπιτηδευματίαν. Ή

έργαλείων τέ/νης και του κυρίως δείπνου, ούτως ελληνική άρ/αιότης εί/ε πολυσ/ιδή βιομη/ανίαν

ώστε νά εϊνε αέν άμφίδολον πως εις πότεοον τών ανεπτυγμένων, άτε υ.ή ποοιζοαένη άλλοΟεν, ώς νυν,

μερών τής παραστάσεως κυρίους άνήκει, άλλ' έπει- ή σπανίως τά αναγκαία έργα τής τέχνης και δή τά

δ/ ό ΰπηοετικός του συμποσίου κοατήο ύπάονει ει: όπλα, άτινα πολλάκις κατεσκευά'^οντο κατά μεγά-

τό έτεοον άκρον τής εικόνος, ό άυ-οοοεύ: πάντως πι- λα πλήθη ποός όπλισαόν όλοκλήοων στοατών. Ό

Οανώτερον άνήκει εις τά εργαλεία, παρ' ά Γσταται. πλουσίως (οπλισμένος Σαυγένης Οά ήτο έργοστα-

Πλήν τούτου εγείρονται τά ζητήματα, τις είνε σιάρ/ης, καθώς ήτο ό Δημοσθένης έχουν έργαστή-

ή Οέσις, έν ή υποτίθεται, ότι γίνεται τό συμπόσιον ριον μαχαιροποιών, έν ω άπησ/όλει 33 τεχνίτας,

τούτο; τίνες είνε οί άνδρες οί συμπίνοντες; είνε και κλινοποιών, έν ω άπησ/όλει 20 τεχνίτας.
•ΟεοΊ ή ήρωες ή θνητοί; Είνε ό έτερος τών ανδρών

ό Σαυγένης, ώς άπλους θνητός ή ώς άφηρωϊσμέ-

νος άνθρωπος; Τις ή γενικωτέρα σημασία τών πα- Έκ τών μέχρι τούδε ε'ιρημένων και έκ τής θέας

ραστάσεων τούτουν, άς καλουμεν νεκρόδειπνα; Τών εικόνων σ/ηματίζομεν τήν γνώμην, ό'τι αί

Ή είσοδος εις τό θέμα τούτο θά παρέσυρεν ημάς στήλαι του Μνάσωνος, του 'Ρύγ/ωνος, του Σαυ-

μακράν, άνευ έλπίδος λύσεως άναμφίσβητήτου. γένους και του Κοιράνου εινε Οχι μόνον σύγχρονα

Αναφέρω μόνον, ότι τά νεκρόδειπνα ερμηνεύονται γενικώς έργα, αλλά και ότι έξήλθον, άν μή έκ τής

ή ώς οικογενειακά συμπόσια ύπαινιττόμενα εύθυ- αυτής χειρός, όπερ είνε έπίσης πιθανόν, άλλ' όμως

μόν τινα του βίου άπόλαυσιν ή ώς συμπόσια προσ- τουλάχιστον έκ του αύτου έργαστηρίου. Πάσαι εινε

Φερόμενα ύπό τών ζώντων εις τον νεκρόν I, ή ώς £πι μέλανος βοιωτικού λίθου, πάσαι είναι χαρα-

1 ΛΥοΙΙβΓβ Οίρβαΰρ.Ν0 1052. Βι^αοΙνηβΓ ΟηιαηιβηΙ ηηά 1 Ρίαίιΐ, ^ι/ινϋ. 1905 σ. 144.

.Ρονηι 84. 2 ν. ΓπΙζβ Αί&βη, ΜίΙΙ. 1906, 347 έ>.