ΛΕ 1920
είτε καϊ έν προτομή (Βα^βί Ι,'&γΙ βγζ&ηΐϊη3 Ράτ\β
[49041 σ. 257 είκ. 84) ούδέποτε δμως φέρει αλλ ο
έπίθετον ή παρίσταται κατ1 άλλον τύπον. Ή Θεο-
τόκος ώς Άθηνιώτισσα θά παρίστατο ούτω έπι Φο-
ρητής εικόνος, ήτις ίσως έδωκε το όνομα και εις
τήν έκκλησίαν. Ποιος άλλως ο άληθής τύπος της
Αθηνιωτίσσης §έν γνωρίζομεν εισέτι καθ' ίσον τα
επί μολυβδοβούλλων μητροπολιτών τινών των Α-
51
θηνών και ιδία του Μιχαήλ Ακομινάτου έπίθετον
■τούτο αποδίδεται εις τύπον της Θεοτόκου Όδηγη-
τρίας. (ΒβϊιΙηηιύβνρβν $Ϊ£Ϊ11υ§ΓΒρΙιίΘ άβ ΓΕιη-
ρΪΓθ βγζ3ηΙίη, Ρ&πβ 1884 σ. 174.). Κατά συν-
επειαν ουδέν θετικον περί του τύπου τούτου γνω-
ρίζομεν, πάντως όμως είναι βέβαιον, οτι έν τη
κόγχη ή Θεοτόκος θά παρίστατο άπλώς ώς Πλα-
τυτέρα.
Ξνγγόπουλος' Παρθενώνος βυζαντινοί τοιχογραφίαι.
Έπιμετρον:
« θηοείου » τοιχογραφίαι.
Προς συμπλήρωσιν της όλης σειράς των εν το περιεχόμενον, σ/ετικον πάντως προς τήν άφι-
'Αθήναις βυζαντινών χρόνων τοιχογραφιών δέον ερωσιν του ναου, δεν δυνάμεθα δυστυχώς νά έν-
νά προστεθώσι τίνα περί των ολίγων λειψάνων ει- νοήσωμεν έκ τών έλα/ίστων σωζόμενων γραμ-
κόνων τών οιασωζομένων έπι τών έςωτερικών νιάτων.
τοίχων του καλουμένου Θησείου. Πολύ σπουδαιότερα είναι τά έπι της Β. έξωτε-
Τό «θησεϊον» άπο του 5ου ήδη αιώνος μετε- ρικής πλευράς του σηκου λείψανα. Αριστερά μι-
ποιήθη εις χριστιανικών ναόν. Κατά τους κυρίως κ,ρας θύρας, άνοιγείσης κατά τους βυζαντινούς
βυζαντινούς χρόνους περιελαμοάνετο έντό; τον /ρόνους και τοιχισθείσης κατά τήν περίοδον πιθα-
περιβόλου Μονής, ώς έΕάγεται εκ τών πολλών έπ: νώς τής Τουρκοκρατίας, εικονίζονται τρείς άγιοι
τών τοί/ων και τών κιόνων αύτου χαραγμάτων. όρθιοι. Τούτων καλλίτερον πιυς διασώζεται 6 πλη-
άναγραφόντων θανάτους ήγουυένων και μοναχών τίον τής θύρας ευρισκόμενος. Κάτωθεν έζωγρα-
άπό του 966 μέχρι του 1146 μ. Χ. ( Αρχιμ. τ,ημένου τόςΌυ, το οποίον κατά το άριστερΌν αύ-
Άντωνίνον. Περί τών χριστιανικών έν Αθήνα:ς του μέρος βαστάζεται υπό λεπτού κιονίσκου α>ε-
έπιγραφών Πετρούπολις 1874 ρωσσιστί σ Ισκέ.). 3οντος κιονόκρανον, διακρίνεται Αγιος Ιεράρχης
*Αν ομως κατά τους χριστιανικούς και ρυί,αντι- εντελώς κατά μέτωπον κρατών διά τής κάτωθεν
νους /ρόνους το μνημείον ή ή Μονή έτιματο έπ' του ένδύματος αύτου αριστεράς Εύαγγέλιον και
ονόματι του Αγ. Γεωργίου οεν είνα! διόλου βέ - διά τής οεςιας εύλογων είκ. 18). Τό σχήμα τούτο
βαιον καθ' όσον ή περί Μονής του Αγ. Γεωργίου Αγίου κάτωθεν τόξου οεν είναι ασύνηθες διά τήν
«εν τω Κεραμεικώ» μαρτυρία του Ακομινάτου περίοδον εις ήν ανήκει ή ήμετέρα τοιχογραφία,
είναι λίαν άόριστος και ασαφής. [Λάμπρου Μιχ. ήτις υπενθυμίζει τάς λίαν όμοιας τοιχογραφίας
Ακομινάτου τά σωζόμενα Αθήναι 1879—8Μ τάς εσχάτως άνευρεθείσας εν Αΐ'αβ-Ό]'αηιϊ τής
Π σ. 238. 15) Πάντως έκ τών πηγών έξάγετ»! Κων/ως [ΕύβνζοΙΙ Μίδδϊο» ίίΓοΙίθοΙοοίηυθ (3θ
οτι το όνομα τοΰτο εφερεν δ ναός κατά τους Οοη/ρΐθ Ραηδ 19*21 σ. 40 κέ. Πιν. XXXIV)
νους τής Τουρκοκρατίας (Καμπούρογλον ϊστο- ώς και άλλα τινά μνημεία έν οίς τήν μικρογρα-
ρία τών Αθηναίων II 306 κέ. Θ. Φιλαδελφέ(ος ρίαν του έν Παρισίοις χειρογράφου τών Αόγων
Ιστορία τών Αθηνών Αθήναι 1902 I 174 κέ.). Γρηγ. του Ναζιανζηνου [ΌίβΗΙ ε. ά. σ. 583 είκ.
Έπι τής εξωτερικής έπιφανείας του Δ. τοίχου 285) και τό δίπτυχον του 01ι&ηιΙ)θΐ*γ ( λνηΐϊΐ ε.ά.
τοΟ σηκου και ύπερθεν τής τετοιχισμένης νυν θύ- ?· 611 είκ. 527).
ρας διακρίνονται έλάχιστα ίχνη μακράς, »ξ 8 Άπό απόψεως σχεδίου αί τοιχογραφίαι αύται
τουλάχιστον στίχων, επιγραφής γεγραμμένη-ς διά του θησείου οιαφέρουσιν ούσιωδώς άπο τών άνα-
μέλανος χρώματος επί έρυθροΟ πεδίου, ης δμως λόγων παραστάσεων του Παρθενώνος (Είκ. I 1 — 13).
είτε καϊ έν προτομή (Βα^βί Ι,'&γΙ βγζ&ηΐϊη3 Ράτ\β
[49041 σ. 257 είκ. 84) ούδέποτε δμως φέρει αλλ ο
έπίθετον ή παρίσταται κατ1 άλλον τύπον. Ή Θεο-
τόκος ώς Άθηνιώτισσα θά παρίστατο ούτω έπι Φο-
ρητής εικόνος, ήτις ίσως έδωκε το όνομα και εις
τήν έκκλησίαν. Ποιος άλλως ο άληθής τύπος της
Αθηνιωτίσσης §έν γνωρίζομεν εισέτι καθ' ίσον τα
επί μολυβδοβούλλων μητροπολιτών τινών των Α-
51
θηνών και ιδία του Μιχαήλ Ακομινάτου έπίθετον
■τούτο αποδίδεται εις τύπον της Θεοτόκου Όδηγη-
τρίας. (ΒβϊιΙηηιύβνρβν $Ϊ£Ϊ11υ§ΓΒρΙιίΘ άβ ΓΕιη-
ρΪΓθ βγζ3ηΙίη, Ρ&πβ 1884 σ. 174.). Κατά συν-
επειαν ουδέν θετικον περί του τύπου τούτου γνω-
ρίζομεν, πάντως όμως είναι βέβαιον, οτι έν τη
κόγχη ή Θεοτόκος θά παρίστατο άπλώς ώς Πλα-
τυτέρα.
Ξνγγόπουλος' Παρθενώνος βυζαντινοί τοιχογραφίαι.
Έπιμετρον:
« θηοείου » τοιχογραφίαι.
Προς συμπλήρωσιν της όλης σειράς των εν το περιεχόμενον, σ/ετικον πάντως προς τήν άφι-
'Αθήναις βυζαντινών χρόνων τοιχογραφιών δέον ερωσιν του ναου, δεν δυνάμεθα δυστυχώς νά έν-
νά προστεθώσι τίνα περί των ολίγων λειψάνων ει- νοήσωμεν έκ τών έλα/ίστων σωζόμενων γραμ-
κόνων τών οιασωζομένων έπι τών έςωτερικών νιάτων.
τοίχων του καλουμένου Θησείου. Πολύ σπουδαιότερα είναι τά έπι της Β. έξωτε-
Τό «θησεϊον» άπο του 5ου ήδη αιώνος μετε- ρικής πλευράς του σηκου λείψανα. Αριστερά μι-
ποιήθη εις χριστιανικών ναόν. Κατά τους κυρίως κ,ρας θύρας, άνοιγείσης κατά τους βυζαντινούς
βυζαντινούς χρόνους περιελαμοάνετο έντό; τον /ρόνους και τοιχισθείσης κατά τήν περίοδον πιθα-
περιβόλου Μονής, ώς έΕάγεται εκ τών πολλών έπ: νώς τής Τουρκοκρατίας, εικονίζονται τρείς άγιοι
τών τοί/ων και τών κιόνων αύτου χαραγμάτων. όρθιοι. Τούτων καλλίτερον πιυς διασώζεται 6 πλη-
άναγραφόντων θανάτους ήγουυένων και μοναχών τίον τής θύρας ευρισκόμενος. Κάτωθεν έζωγρα-
άπό του 966 μέχρι του 1146 μ. Χ. ( Αρχιμ. τ,ημένου τόςΌυ, το οποίον κατά το άριστερΌν αύ-
Άντωνίνον. Περί τών χριστιανικών έν Αθήνα:ς του μέρος βαστάζεται υπό λεπτού κιονίσκου α>ε-
έπιγραφών Πετρούπολις 1874 ρωσσιστί σ Ισκέ.). 3οντος κιονόκρανον, διακρίνεται Αγιος Ιεράρχης
*Αν ομως κατά τους χριστιανικούς και ρυί,αντι- εντελώς κατά μέτωπον κρατών διά τής κάτωθεν
νους /ρόνους το μνημείον ή ή Μονή έτιματο έπ' του ένδύματος αύτου αριστεράς Εύαγγέλιον και
ονόματι του Αγ. Γεωργίου οεν είνα! διόλου βέ - διά τής οεςιας εύλογων είκ. 18). Τό σχήμα τούτο
βαιον καθ' όσον ή περί Μονής του Αγ. Γεωργίου Αγίου κάτωθεν τόξου οεν είναι ασύνηθες διά τήν
«εν τω Κεραμεικώ» μαρτυρία του Ακομινάτου περίοδον εις ήν ανήκει ή ήμετέρα τοιχογραφία,
είναι λίαν άόριστος και ασαφής. [Λάμπρου Μιχ. ήτις υπενθυμίζει τάς λίαν όμοιας τοιχογραφίας
Ακομινάτου τά σωζόμενα Αθήναι 1879—8Μ τάς εσχάτως άνευρεθείσας εν Αΐ'αβ-Ό]'αηιϊ τής
Π σ. 238. 15) Πάντως έκ τών πηγών έξάγετ»! Κων/ως [ΕύβνζοΙΙ Μίδδϊο» ίίΓοΙίθοΙοοίηυθ (3θ
οτι το όνομα τοΰτο εφερεν δ ναός κατά τους Οοη/ρΐθ Ραηδ 19*21 σ. 40 κέ. Πιν. XXXIV)
νους τής Τουρκοκρατίας (Καμπούρογλον ϊστο- ώς και άλλα τινά μνημεία έν οίς τήν μικρογρα-
ρία τών Αθηναίων II 306 κέ. Θ. Φιλαδελφέ(ος ρίαν του έν Παρισίοις χειρογράφου τών Αόγων
Ιστορία τών Αθηνών Αθήναι 1902 I 174 κέ.). Γρηγ. του Ναζιανζηνου [ΌίβΗΙ ε. ά. σ. 583 είκ.
Έπι τής εξωτερικής έπιφανείας του Δ. τοίχου 285) και τό δίπτυχον του 01ι&ηιΙ)θΐ*γ ( λνηΐϊΐ ε.ά.
τοΟ σηκου και ύπερθεν τής τετοιχισμένης νυν θύ- ?· 611 είκ. 527).
ρας διακρίνονται έλάχιστα ίχνη μακράς, »ξ 8 Άπό απόψεως σχεδίου αί τοιχογραφίαι αύται
τουλάχιστον στίχων, επιγραφής γεγραμμένη-ς διά του θησείου οιαφέρουσιν ούσιωδώς άπο τών άνα-
μέλανος χρώματος επί έρυθροΟ πεδίου, ης δμως λόγων παραστάσεων του Παρθενώνος (Είκ. I 1 — 13).