DOI Artikel:
Chiller, Phriderikos: Epigraphai ek tou ierou tēs Epidaurou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0080
68
Φ. Χίλλερ: έπιγραφαι εκ τον Ιεροϋ της Επιδαύρου
ΑΕ 1925—1926
περί τοϋ έτους 188/7 προειρημένα δυσκόλως παρέχουσι αίτιολογίαν τινά. Επειδή δέ τώ
182 δ Λυκόρτας εν Σικυώνι μάλιστα συνεβούλευσε τοις Άχαιοΐς, νά προσλάβουν την
Σπάρτην εις τό κοινόν (Πολυβ. XXIII 17), και δια τοϋτο, κατά τε τον Βιλαμόβιτς και
τους επόμενους, έτιμήθη έν Έπιδαύρω δια της βάσεως ΙΟ IV 1421, φεροΰσης την έπι-
γραφήν παρομοίαν εκείνη:
ά πόλις ή των Λακεδαιμονίων
Λνκόρταν Θεαρίδα Μεγαλοπολί-
ταν άρετας ένεκεν και εννοίας
άς εχων διατελεί εις αντάν.
ουχί άπιθάνως θά άναφέρωμεν την τε ύπέρ των Λακεδαιμονίων ένέργειαν τοΰ άρχοντος
και την άντι ταύτης δοθεΐσαν εικόνα εις τό έτος 182 π. Χ.
Β. ΜΕΘΑΝΑ — ΑΡΣΙΝΟΗ Η ΚΑΤΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΝ
I. Κατά τό θέρος τοΰ 425 οι Αθηναίοι κατά υόν Ηουκυδίδην (Δ', 45,2 56)
παραπλεύοαντες ές την Έπιδαυρίαν πρώτον καϊ άπόβασίν τίνα ποιηαάμενοι άφί-
κοντο ές Με&ώνην την μεταξύ Επιδαύρου και Τροιζήνος, καϊ άπολαβόντες τον
της Χεραονήσου ίσθμόν έτείχιοαν, έν ω ή Με&ώνη έατί, καϊ φρούριον καταοτηοά-
μενοι έλήοτευσαν τον έπειτα χρόνον την τε Τροιζηνίαν γήν και Άλιάδα και Έπι-
δαυρίαν. ταΐς δέ νανσϊν, έπειδή έξετείχιοαν τό χωρίον, άπέπλευοαν έπ' οικον.
Κατά τό έτος 421 έν τη από Νικίου καλούμενη ειρήνη ώρίζετο (Θουκ. Ε' 19,7)*
άποδόντων δέ και Ά&ηναΐοι Λακεδαιμονίοις Κορνφάσιον καϊ Κν&ηρα και Με-
ϋ'ώνην και Πτελεδν καϊ Άταλάντην.
Ό δέ Στράβων VIII 374 γράφει· μεταξύ δέ Τροιζήνος καϊ Επιδαύρου χω-
ρίον ην έρυμνόν Μέΰ>ανα και χερρόνησος ομώνυμος τούτω· παρά Θουκυδίδη δέ έν
τιαιν άντιγράφοις Με&ώνη φέρεται ομώνυμος τή Μακεδόνικη, έν η Φίλιππος έξε-
κόπη τον δφϋ'αλμόν πολιορκών διόπερ οϊεταί τινας έξαπατη&έντας ό Σκήψιος
Δημήτριος την έν τή Τροιζήνι Με&ώνην ύπονοεΐν, κα#' ης άραοϋ'αι λέγεται τούς
ύπ' Αγαμέμνονος πεμφΰ'έντας ναυτολόγους, μηδέποτε παύαααϋ'αι τειχοδομεΐν, ού
τούτων, άλλα τών Μακεδόνων άνανευοάντων, ώς φηοι Θεόπομπος (£γ. 344 Οι\-Ηυηΐ
= Ρ 384 Ιαοοβν), τούτους ό' ουκ εικός έγγύς όντας άπει&ήααι.
"Οθεν ό 81&1ι1 και ό Ηιιάθ παρά Θουκυδίδη διώρθωσαν παρά τά διασοοθέντα
χειρόγραφα «Μέθανα», ένω ό 0ΐ388θΐι διετήρησε «Μεθώνην», και τοΰτο ορθότατα, καθώς
άπέδειξεν ό ΌΐίίβηοβΓ^θΓ Ηβπιΐθδ ΧΙ4Ι 1907, 542. Διότι πώς θά ήδύνατο νά γράψη 6
Θουκυδίδης «ές Μέθανα» (ούδέτερον) «την...». "Ωστε μένει ή αμφιβολία, πότερον πρέπει
νά γράψω μεν, άττικιστι Μεΰ'ώνην ή ώς ό ΌίίΙθηοθΓ^θγ, όστις και έπιγραφήν (Ι(* IV
85320) παραβάλλει, Μεΰ'άναν. Έγώ φρονώ, ότι διά την Δωρικήν διάλεκτον ό ϋϊίίβη-
οθγ§·θγ είχε δίκαιον, διά τον Θουκυδίδην όμως τά ημέτερα χειρόγραφα και ό ΟΙ&ββθπ,
Οΰτε Σπάρταν οΰτε Μεσσάναν έχει γράψει ό Θουκυδίδης.
«Τά Μέθενα», τά νϋν έτι γνίοστά παρά πάσιν, έχει ό Παυσανίας Β' 34: της
δέ Τροιζηνίας γής έατιν ίσϋ>μός έπϊ πολύ διέχων ές θάλασσαν, έν δέ αύτώ πό-
λισμα ού μέγα έπϊ Φαλάσση Μέθανα ωκιοται. 'Ιοιδος δέ ένταϋΰ'α ιερόν έοτι καϊ
Φ. Χίλλερ: έπιγραφαι εκ τον Ιεροϋ της Επιδαύρου
ΑΕ 1925—1926
περί τοϋ έτους 188/7 προειρημένα δυσκόλως παρέχουσι αίτιολογίαν τινά. Επειδή δέ τώ
182 δ Λυκόρτας εν Σικυώνι μάλιστα συνεβούλευσε τοις Άχαιοΐς, νά προσλάβουν την
Σπάρτην εις τό κοινόν (Πολυβ. XXIII 17), και δια τοϋτο, κατά τε τον Βιλαμόβιτς και
τους επόμενους, έτιμήθη έν Έπιδαύρω δια της βάσεως ΙΟ IV 1421, φεροΰσης την έπι-
γραφήν παρομοίαν εκείνη:
ά πόλις ή των Λακεδαιμονίων
Λνκόρταν Θεαρίδα Μεγαλοπολί-
ταν άρετας ένεκεν και εννοίας
άς εχων διατελεί εις αντάν.
ουχί άπιθάνως θά άναφέρωμεν την τε ύπέρ των Λακεδαιμονίων ένέργειαν τοΰ άρχοντος
και την άντι ταύτης δοθεΐσαν εικόνα εις τό έτος 182 π. Χ.
Β. ΜΕΘΑΝΑ — ΑΡΣΙΝΟΗ Η ΚΑΤΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΝ
I. Κατά τό θέρος τοΰ 425 οι Αθηναίοι κατά υόν Ηουκυδίδην (Δ', 45,2 56)
παραπλεύοαντες ές την Έπιδαυρίαν πρώτον καϊ άπόβασίν τίνα ποιηαάμενοι άφί-
κοντο ές Με&ώνην την μεταξύ Επιδαύρου και Τροιζήνος, καϊ άπολαβόντες τον
της Χεραονήσου ίσθμόν έτείχιοαν, έν ω ή Με&ώνη έατί, καϊ φρούριον καταοτηοά-
μενοι έλήοτευσαν τον έπειτα χρόνον την τε Τροιζηνίαν γήν και Άλιάδα και Έπι-
δαυρίαν. ταΐς δέ νανσϊν, έπειδή έξετείχιοαν τό χωρίον, άπέπλευοαν έπ' οικον.
Κατά τό έτος 421 έν τη από Νικίου καλούμενη ειρήνη ώρίζετο (Θουκ. Ε' 19,7)*
άποδόντων δέ και Ά&ηναΐοι Λακεδαιμονίοις Κορνφάσιον καϊ Κν&ηρα και Με-
ϋ'ώνην και Πτελεδν καϊ Άταλάντην.
Ό δέ Στράβων VIII 374 γράφει· μεταξύ δέ Τροιζήνος καϊ Επιδαύρου χω-
ρίον ην έρυμνόν Μέΰ>ανα και χερρόνησος ομώνυμος τούτω· παρά Θουκυδίδη δέ έν
τιαιν άντιγράφοις Με&ώνη φέρεται ομώνυμος τή Μακεδόνικη, έν η Φίλιππος έξε-
κόπη τον δφϋ'αλμόν πολιορκών διόπερ οϊεταί τινας έξαπατη&έντας ό Σκήψιος
Δημήτριος την έν τή Τροιζήνι Με&ώνην ύπονοεΐν, κα#' ης άραοϋ'αι λέγεται τούς
ύπ' Αγαμέμνονος πεμφΰ'έντας ναυτολόγους, μηδέποτε παύαααϋ'αι τειχοδομεΐν, ού
τούτων, άλλα τών Μακεδόνων άνανευοάντων, ώς φηοι Θεόπομπος (£γ. 344 Οι\-Ηυηΐ
= Ρ 384 Ιαοοβν), τούτους ό' ουκ εικός έγγύς όντας άπει&ήααι.
"Οθεν ό 81&1ι1 και ό Ηιιάθ παρά Θουκυδίδη διώρθωσαν παρά τά διασοοθέντα
χειρόγραφα «Μέθανα», ένω ό 0ΐ388θΐι διετήρησε «Μεθώνην», και τοΰτο ορθότατα, καθώς
άπέδειξεν ό ΌΐίίβηοβΓ^θΓ Ηβπιΐθδ ΧΙ4Ι 1907, 542. Διότι πώς θά ήδύνατο νά γράψη 6
Θουκυδίδης «ές Μέθανα» (ούδέτερον) «την...». "Ωστε μένει ή αμφιβολία, πότερον πρέπει
νά γράψω μεν, άττικιστι Μεΰ'ώνην ή ώς ό ΌίίΙθηοθΓ^θγ, όστις και έπιγραφήν (Ι(* IV
85320) παραβάλλει, Μεΰ'άναν. Έγώ φρονώ, ότι διά την Δωρικήν διάλεκτον ό ϋϊίίβη-
οθγ§·θγ είχε δίκαιον, διά τον Θουκυδίδην όμως τά ημέτερα χειρόγραφα και ό ΟΙ&ββθπ,
Οΰτε Σπάρταν οΰτε Μεσσάναν έχει γράψει ό Θουκυδίδης.
«Τά Μέθενα», τά νϋν έτι γνίοστά παρά πάσιν, έχει ό Παυσανίας Β' 34: της
δέ Τροιζηνίας γής έατιν ίσϋ>μός έπϊ πολύ διέχων ές θάλασσαν, έν δέ αύτώ πό-
λισμα ού μέγα έπϊ Φαλάσση Μέθανα ωκιοται. 'Ιοιδος δέ ένταϋΰ'α ιερόν έοτι καϊ