DOI Artikel:
Chiller, Phriderikos: Epigraphai ek tou ierou tēs Epidaurou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0085
ΑΕ 1925—1926
Φ. Χίλλερ: Έπιγραφαι έκ τοϋ Ίερον τής Επιδαύρου
κής Αρσινόης ϊδε τμήμα VII. Διότι δεν δυνάμεθα να άμφιβάλλωμεν, δτι ορθώς άπένειμεν
αυτά ό Σβορώνος, ό άριστος της Κρήτης νομισματογνώμων, τή του Μίνωος νήσω.
5. Πτολεμαίου δηλονότι τοΰ Φιλομήτορος, δστις κατά τά έτη 163-146 συνεχώς
έβασίλευσε τής Αιγύπτου.
6. κριτάν προσεθήκαμεν, ίνα συμπληρωθή τό χάσμα. 'Αφ' ού δέ τό των κρι-
τών καθήκον δεν ήτο μόνον τό διακρίνειν, άλλα και τό διαλύεϊν, δεν οραίνεται άπίθανον,
δτι έκ τής κρίσεως έγένετο διάλυσις τούλάχιστον, έν μέρει, και ως έπακολούθημα ομο-
λογία. Ούτως ό δεύτερος Πτολεμαίος, ή μάλλον ό ναύαρχος αύτοΰ Πάτροκλος έ'στειλεν
έπιστάτην και δικαστάς έξ Ίουλίδος τής Κέω πέντε, οϊ παραγενόμενοι εις Θήραν τά μεν
διέλυσαν, τά δέ έδίκαξαν (ΙΟ- ΧΙΙ3, 320), τό δ' άποτέλεσμα ήτο ό ύπ' Αρτεμιδώρου τοΰ
Περγαίου ιδρυθείς τής Όμονοίας βωμός (ΙΟ- ΧΙΙ3 δπρρΐ 1336). Τοϋτο έγένετο· κατά τον
Χρεμωνίδειον πόλεμον (266-263) πρ. Χρ. ϊσως δέ τότε μετωνομάσθη ή Μεθάνα εις
Άρσινόην καΐ έλαβε ορρουράν, καθώς και ή Πατρόκλου χάραξ, τό παρά τό Άττικόν
Σούνιον Γαϊδουρονήσι.
6. τάς χώρας τάς καλονμέ[νας ιεράς]» ίσως δέ και [κοινάς] έπεται 8 «κοινά
εΐμεν, ωσαύτως 23· Έάν παραδεχθώμεν κοινάς «και προ ταύτης τής ομολογίας υπήρχε
τοιαύτη κοινή χώρα, καθώς μεταξύ Ερμιόνης καΐ Επιδαύρου (Ίδέ τά Πρακτικά τής
Ακαδημίας Αθηνών 1928 σ. 108 στ. 14), ει δέ μή, τότε πρώτον ή επωνυμία έγένετο.
Πβ. Θουκυδ. Ε' 42 ώς ήσάν ποτέ 1Α&ηναίοις και Βοιωτοϊς έκ διαφοράς περ\
(Πανάκτον) δρκοι παλαιοί μηδετέρονς οίκέίν τό χωρίον άλλα κοινΐ\ νέμειν (\νΊ1&-
ΐϊΐο\νΐίζ 8Β Αΐν. ΒθγΙϊπ 1927 101).
7. Χεροονάσον τής τών νυν Μεθάνων. Τό Πραξώνειον όνομα χώρας οίον έν
Θήρα τά άνειλημμένα υπό τον οικονόμου εις τό βασιλικόν χωρία- τό Τεισαγό-
ρειον και τό Καρκίνειον και τύ καλούμενα Καλλιστράτεια κτ-λ. (ΙΟ ΧΙΙ3, 327), άπό
ιδιώτου τινός Πράξωνος. "Οθεν έν στ. 24 [τών Πραξω]νείων συνεπληρώσαμεν ίσως
ουχί άπιθάνως.
8· [ Ισ&μόν] τον και Στενίταν πβ. «τον τής Χερσονήσου Ίσθμόν» Θουκυδίδου
(ίδε I). Διατηρείται και τό όνομα κατά τον Μηλιαράκην (Γεωγρ. Αργολίδος 205)
«έκατέρωθεν μόνον τοΰ ισθμού ύπάρχουσιν ΰφορμοί τίνες, προς Α τό Στενό, προς Δ
δέ τό Θυννί, 1 <-καθώς και βορειότερον τούτου υπό τήν πόλιν τών άρχαίων Μεθάνων
μικρός ΰορορμος τό Βαθύ, ένθα προσορμίζονται αί άλιευτικαί λέμβοι. Τύ Βαθύ ίσως
αντιστοιχεί τω Λιμενιω (στ.-26). Οΰτω βλέπομεν έκ νέου τήν παρά τοις νϋν Έλλησι
διατήρησιν τών άρχαίων τοπωνυμιών.
9 [τομάς] πβ. 8ν11. 3 24415- έδέξατο τάν τομάν έκ Κορίν&ου τών λίϋ>ων, 83..
τους λίϋ·ους τέμνειν έκ τοϋ Πελαργικοΰ· περί δένδρων, 122β5 έτμή&η ή κυπάρισσος.
10. ή άναγωγή γίνεται εις τό πλοΐον, ή καταγωγή έκ τού πλοίου, ή παραγωγή
διά ξηράς, δηλαδή εις τήν Άρσινόην.
9-14 διακρίνονται οι πριάμενοι (11) τήν τομήν και οι άγοντες (13) ή διά
θαλάσσης ή διά ξηράς και οι κάτ τάν έ[ρ]γασίαν δηλαδή οί έν ταΐς λιθοτομίαις
τέμνοντες και οί πελεκίζοντες τά δένδρα (ών σήμερον μόλις ίχνη έμειναν).
I Πβ. λνίΐΐΐθΐηΐ Ν. ΒθίΙΐ'ΕΪο-θ 1911, 29, ουανος ιήν ρώστ) ή επιγραφή αίκη.
έν σ. 32 έκφρασΟεΐσαν ελπίδα οπωσδήποτε ΰά πλη-
10
Φ. Χίλλερ: Έπιγραφαι έκ τοϋ Ίερον τής Επιδαύρου
κής Αρσινόης ϊδε τμήμα VII. Διότι δεν δυνάμεθα να άμφιβάλλωμεν, δτι ορθώς άπένειμεν
αυτά ό Σβορώνος, ό άριστος της Κρήτης νομισματογνώμων, τή του Μίνωος νήσω.
5. Πτολεμαίου δηλονότι τοΰ Φιλομήτορος, δστις κατά τά έτη 163-146 συνεχώς
έβασίλευσε τής Αιγύπτου.
6. κριτάν προσεθήκαμεν, ίνα συμπληρωθή τό χάσμα. 'Αφ' ού δέ τό των κρι-
τών καθήκον δεν ήτο μόνον τό διακρίνειν, άλλα και τό διαλύεϊν, δεν οραίνεται άπίθανον,
δτι έκ τής κρίσεως έγένετο διάλυσις τούλάχιστον, έν μέρει, και ως έπακολούθημα ομο-
λογία. Ούτως ό δεύτερος Πτολεμαίος, ή μάλλον ό ναύαρχος αύτοΰ Πάτροκλος έ'στειλεν
έπιστάτην και δικαστάς έξ Ίουλίδος τής Κέω πέντε, οϊ παραγενόμενοι εις Θήραν τά μεν
διέλυσαν, τά δέ έδίκαξαν (ΙΟ- ΧΙΙ3, 320), τό δ' άποτέλεσμα ήτο ό ύπ' Αρτεμιδώρου τοΰ
Περγαίου ιδρυθείς τής Όμονοίας βωμός (ΙΟ- ΧΙΙ3 δπρρΐ 1336). Τοϋτο έγένετο· κατά τον
Χρεμωνίδειον πόλεμον (266-263) πρ. Χρ. ϊσως δέ τότε μετωνομάσθη ή Μεθάνα εις
Άρσινόην καΐ έλαβε ορρουράν, καθώς και ή Πατρόκλου χάραξ, τό παρά τό Άττικόν
Σούνιον Γαϊδουρονήσι.
6. τάς χώρας τάς καλονμέ[νας ιεράς]» ίσως δέ και [κοινάς] έπεται 8 «κοινά
εΐμεν, ωσαύτως 23· Έάν παραδεχθώμεν κοινάς «και προ ταύτης τής ομολογίας υπήρχε
τοιαύτη κοινή χώρα, καθώς μεταξύ Ερμιόνης καΐ Επιδαύρου (Ίδέ τά Πρακτικά τής
Ακαδημίας Αθηνών 1928 σ. 108 στ. 14), ει δέ μή, τότε πρώτον ή επωνυμία έγένετο.
Πβ. Θουκυδ. Ε' 42 ώς ήσάν ποτέ 1Α&ηναίοις και Βοιωτοϊς έκ διαφοράς περ\
(Πανάκτον) δρκοι παλαιοί μηδετέρονς οίκέίν τό χωρίον άλλα κοινΐ\ νέμειν (\νΊ1&-
ΐϊΐο\νΐίζ 8Β Αΐν. ΒθγΙϊπ 1927 101).
7. Χεροονάσον τής τών νυν Μεθάνων. Τό Πραξώνειον όνομα χώρας οίον έν
Θήρα τά άνειλημμένα υπό τον οικονόμου εις τό βασιλικόν χωρία- τό Τεισαγό-
ρειον και τό Καρκίνειον και τύ καλούμενα Καλλιστράτεια κτ-λ. (ΙΟ ΧΙΙ3, 327), άπό
ιδιώτου τινός Πράξωνος. "Οθεν έν στ. 24 [τών Πραξω]νείων συνεπληρώσαμεν ίσως
ουχί άπιθάνως.
8· [ Ισ&μόν] τον και Στενίταν πβ. «τον τής Χερσονήσου Ίσθμόν» Θουκυδίδου
(ίδε I). Διατηρείται και τό όνομα κατά τον Μηλιαράκην (Γεωγρ. Αργολίδος 205)
«έκατέρωθεν μόνον τοΰ ισθμού ύπάρχουσιν ΰφορμοί τίνες, προς Α τό Στενό, προς Δ
δέ τό Θυννί, 1 <-καθώς και βορειότερον τούτου υπό τήν πόλιν τών άρχαίων Μεθάνων
μικρός ΰορορμος τό Βαθύ, ένθα προσορμίζονται αί άλιευτικαί λέμβοι. Τύ Βαθύ ίσως
αντιστοιχεί τω Λιμενιω (στ.-26). Οΰτω βλέπομεν έκ νέου τήν παρά τοις νϋν Έλλησι
διατήρησιν τών άρχαίων τοπωνυμιών.
9 [τομάς] πβ. 8ν11. 3 24415- έδέξατο τάν τομάν έκ Κορίν&ου τών λίϋ>ων, 83..
τους λίϋ·ους τέμνειν έκ τοϋ Πελαργικοΰ· περί δένδρων, 122β5 έτμή&η ή κυπάρισσος.
10. ή άναγωγή γίνεται εις τό πλοΐον, ή καταγωγή έκ τού πλοίου, ή παραγωγή
διά ξηράς, δηλαδή εις τήν Άρσινόην.
9-14 διακρίνονται οι πριάμενοι (11) τήν τομήν και οι άγοντες (13) ή διά
θαλάσσης ή διά ξηράς και οι κάτ τάν έ[ρ]γασίαν δηλαδή οί έν ταΐς λιθοτομίαις
τέμνοντες και οί πελεκίζοντες τά δένδρα (ών σήμερον μόλις ίχνη έμειναν).
I Πβ. λνίΐΐΐθΐηΐ Ν. ΒθίΙΐ'ΕΪο-θ 1911, 29, ουανος ιήν ρώστ) ή επιγραφή αίκη.
έν σ. 32 έκφρασΟεΐσαν ελπίδα οπωσδήποτε ΰά πλη-
10