DOI Artikel:
Baroucha, Eirēnē A.: Ellēnikos taphos tēs Parou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0139
Α Ε 1925 -1926
Ειρήνης Α. Βαρονχά: Ελληνικός τάφος της Πάρου
127
ευρέσεως. Ή νήσος Πάρος είναι άπό τά μέρη, εις τά όποια κατ' εξοχήν έλατρεύοντο αί
χθόνιαι θεότητες *. και ό μΰθος συνέδεσε με τήν άρπαγήν 3· ό έμπορος επομένως, ό όποιος
ήγόρασεν αγγεία εις τον Κεραμεικόν, θα έπροτίμησεν εκείνα, των οποίων αί παραστάσεις
θά ήσαν περισσότερον άρεσταΐ εις τούς κατοίκους τής νήσου.
Έάν δέ πράγματι πρόκειται περί παραστάσεως αναφερομένης εις τήν άναγωγήν
τής Κόρης, είναι ή πρώτη φορά, έφ' όσον γνωρίζω, κατά τήν οποίαν διασώζεται επί
αγγείου τοιαύτη παράστασις, καθ' ήν στιγμήν ακόμη ό Ερμής ευρίσκεται εντός τοΰ
"Αδου.
5) Πινάκιον άπό πηλόν έρυθρόν πορτοκαλλόχρουν (διάμ. 0, 265 ΰψ. 0,012).
Ή άνω επιφάνεια είναι εντελώς επίπεδος και μόνον εις τό άκρον τό χείλος κυρτοϋται
προς τά έ'σω ελαφρότατα σχεδόν ανεπαισθήτως (είκ. 1 καΐ είκ. 10).
Ή κάτω επιφάνεια είναι επίσης επίπεδος μέχρι τοΰ σημείου τής έκφΰσεως τών
λαβών, έ'νθα σχηματίζεται ελαφρά γωνιώδης άπόκλισις και κατόπιν έλαφροτάτη καμ-
πύλη μέχρι τοΰ χείλους, εις τό μέ-
ρος δέ τό περιεχόμενον εντός τής
δακτυλοειδοΰς βάσεως έξογκοΰται
κωνοειδώς. Έάν δμως λάβη κάνεις
ύπ' δψι.ν του, ότι τό όλον ΰψος
τοΰ πινακίου μέ τήν βάσιν είναι
μόλις 0,012, συμπεραίνει ότι εις
τό σύνολον και ή κάτω επιφάνεια
είναι μάλλον επίπεδος. Αί λαβα!
είναι τεθραυσμέναι εις τά άκρα, δεν
υπάρχει όμως λόγος νά άμφιβάλλω-
μεν, ότι αρχικώς ήσαν όπως αί λα-
βα! τής κύλικος· τό σωζόμενόντων
λαβών μέρος εΐναι εντελώς παράλ-
ληλον προς τήν άνω έπίπεδον έπι-
φάνειαν κα! έκφύεται άπό τό χείλος αποτελούν τρόπον τινά συνέχειαν αυτού.
Ό πηλός είναι λεπτός, περιέχει δέ μικρότατα τεμάχια άπό ιτιϊοει, καθώς δύναται
νά παρατηρήση κάνεις εις τά τεθραυσμένα μέρη κα! έκεϊ όπου δέν υπάρχει επίχρισμα.
Διότι ολόκληρος ή επιφάνεια κα! άπό τάς δύο όψεις εχει λεπτόν άσβεστώδες επίχρισμα
όχι έστιλβωμένον, τό όποιον έχρησίμευεν ώς βάθος γραπτής έγχρωμου παραστάσεως-
Ή εξωτερική επιφάνεια φαίνεται μάλλον ότι δέν εΐχε διακόσμησιν, άν κα! δέν είναι
δυνατόν νά διακρίνη κάνεις ασφαλώς ένεκα τής μεγάλης φθοράς.
Δυστυχώς ή καταστροφή είναι σχεδόν ανεπανόρθωτος κα! διά τήν παράστασιν
τής εσωτερικής επιφανείας, τό σωζόμενον δέ μέρος αυτής 3 (είκ. 10) μόνον άμυδράν
ιδέαν τοΰ συνόλου δύναται νά δώση. Ή παράστασις είναι παντού έσχηματισμένη μέ
1 Ραυ1γ ν7Ϊ89θν£ΐ IV .2722 και έπ.· τιθέμενον ίχνογράφημα οφειλόμενοι εις τόν κ. Ζιλλιερόν,
2 Εις τήν Πάρον έ'μαΟεν ή Δημήτηρ τήν άρπαγήν τής εις τόν όποιον εκφράζω τάς ευχαριστίας ,μου διά τοΰτο,
Κόρης (Πρβλ. Στέφ. Βυζάντ. έν λ. Πάρος). ώς και δια. τό σχέδιον τής Νίκης.
3 Ή σωζόμενη παράσιασις αποδίδεται είς τό παρα-
9: 'Εκ κρατήρος της Βολωνίας.
Ειρήνης Α. Βαρονχά: Ελληνικός τάφος της Πάρου
127
ευρέσεως. Ή νήσος Πάρος είναι άπό τά μέρη, εις τά όποια κατ' εξοχήν έλατρεύοντο αί
χθόνιαι θεότητες *. και ό μΰθος συνέδεσε με τήν άρπαγήν 3· ό έμπορος επομένως, ό όποιος
ήγόρασεν αγγεία εις τον Κεραμεικόν, θα έπροτίμησεν εκείνα, των οποίων αί παραστάσεις
θά ήσαν περισσότερον άρεσταΐ εις τούς κατοίκους τής νήσου.
Έάν δέ πράγματι πρόκειται περί παραστάσεως αναφερομένης εις τήν άναγωγήν
τής Κόρης, είναι ή πρώτη φορά, έφ' όσον γνωρίζω, κατά τήν οποίαν διασώζεται επί
αγγείου τοιαύτη παράστασις, καθ' ήν στιγμήν ακόμη ό Ερμής ευρίσκεται εντός τοΰ
"Αδου.
5) Πινάκιον άπό πηλόν έρυθρόν πορτοκαλλόχρουν (διάμ. 0, 265 ΰψ. 0,012).
Ή άνω επιφάνεια είναι εντελώς επίπεδος και μόνον εις τό άκρον τό χείλος κυρτοϋται
προς τά έ'σω ελαφρότατα σχεδόν ανεπαισθήτως (είκ. 1 καΐ είκ. 10).
Ή κάτω επιφάνεια είναι επίσης επίπεδος μέχρι τοΰ σημείου τής έκφΰσεως τών
λαβών, έ'νθα σχηματίζεται ελαφρά γωνιώδης άπόκλισις και κατόπιν έλαφροτάτη καμ-
πύλη μέχρι τοΰ χείλους, εις τό μέ-
ρος δέ τό περιεχόμενον εντός τής
δακτυλοειδοΰς βάσεως έξογκοΰται
κωνοειδώς. Έάν δμως λάβη κάνεις
ύπ' δψι.ν του, ότι τό όλον ΰψος
τοΰ πινακίου μέ τήν βάσιν είναι
μόλις 0,012, συμπεραίνει ότι εις
τό σύνολον και ή κάτω επιφάνεια
είναι μάλλον επίπεδος. Αί λαβα!
είναι τεθραυσμέναι εις τά άκρα, δεν
υπάρχει όμως λόγος νά άμφιβάλλω-
μεν, ότι αρχικώς ήσαν όπως αί λα-
βα! τής κύλικος· τό σωζόμενόντων
λαβών μέρος εΐναι εντελώς παράλ-
ληλον προς τήν άνω έπίπεδον έπι-
φάνειαν κα! έκφύεται άπό τό χείλος αποτελούν τρόπον τινά συνέχειαν αυτού.
Ό πηλός είναι λεπτός, περιέχει δέ μικρότατα τεμάχια άπό ιτιϊοει, καθώς δύναται
νά παρατηρήση κάνεις εις τά τεθραυσμένα μέρη κα! έκεϊ όπου δέν υπάρχει επίχρισμα.
Διότι ολόκληρος ή επιφάνεια κα! άπό τάς δύο όψεις εχει λεπτόν άσβεστώδες επίχρισμα
όχι έστιλβωμένον, τό όποιον έχρησίμευεν ώς βάθος γραπτής έγχρωμου παραστάσεως-
Ή εξωτερική επιφάνεια φαίνεται μάλλον ότι δέν εΐχε διακόσμησιν, άν κα! δέν είναι
δυνατόν νά διακρίνη κάνεις ασφαλώς ένεκα τής μεγάλης φθοράς.
Δυστυχώς ή καταστροφή είναι σχεδόν ανεπανόρθωτος κα! διά τήν παράστασιν
τής εσωτερικής επιφανείας, τό σωζόμενον δέ μέρος αυτής 3 (είκ. 10) μόνον άμυδράν
ιδέαν τοΰ συνόλου δύναται νά δώση. Ή παράστασις είναι παντού έσχηματισμένη μέ
1 Ραυ1γ ν7Ϊ89θν£ΐ IV .2722 και έπ.· τιθέμενον ίχνογράφημα οφειλόμενοι εις τόν κ. Ζιλλιερόν,
2 Εις τήν Πάρον έ'μαΟεν ή Δημήτηρ τήν άρπαγήν τής εις τόν όποιον εκφράζω τάς ευχαριστίας ,μου διά τοΰτο,
Κόρης (Πρβλ. Στέφ. Βυζάντ. έν λ. Πάρος). ώς και δια. τό σχέδιον τής Νίκης.
3 Ή σωζόμενη παράσιασις αποδίδεται είς τό παρα-
9: 'Εκ κρατήρος της Βολωνίας.