360
T. J. CLARK
6. Aleksandr Tseitlin, kartka żywnościowa, 1920, Galeria Trietiakowska, Moskwa
Głównym tematem niniejszego rozdziału jest sztuka, a szczególnie
modernizm. Próbuję rekonstruować formy doświadczenia, które mogły
natchnąć, powiedzmy, projekt kartki żywnościowej w stylu Malewicza,
wykonany w warsztatach UNOWIS-u właśnie w tym czasie, prawdopo-
dobnie przez studenta nazwiskiem Aleksandr Tseitlin (ił. 6). Próbuję wy-
obrazić sobie, do kogo w swym zamyśle się zwracał i do czego odnosił El
Lissitzky, tworząc Stańki depo. Oraz czyj głos sobie przyswajał.
Ten ostatni problem dotyczy partii. Tego, co partia robiła w odpowie-
dzi na sytuację zarysowaną powyżej, czy tego, na ile ta sytuacja była jej
dziełem. Do jakiego stopnia sama partia była „Ekonomią” w 1920 r.? Do
jakiego stopnia tak się jej wydawało? I do jakiego stopnia musiało tak się
jej wydawać, żeby w ogóle była partią?
T. J. CLARK
6. Aleksandr Tseitlin, kartka żywnościowa, 1920, Galeria Trietiakowska, Moskwa
Głównym tematem niniejszego rozdziału jest sztuka, a szczególnie
modernizm. Próbuję rekonstruować formy doświadczenia, które mogły
natchnąć, powiedzmy, projekt kartki żywnościowej w stylu Malewicza,
wykonany w warsztatach UNOWIS-u właśnie w tym czasie, prawdopo-
dobnie przez studenta nazwiskiem Aleksandr Tseitlin (ił. 6). Próbuję wy-
obrazić sobie, do kogo w swym zamyśle się zwracał i do czego odnosił El
Lissitzky, tworząc Stańki depo. Oraz czyj głos sobie przyswajał.
Ten ostatni problem dotyczy partii. Tego, co partia robiła w odpowie-
dzi na sytuację zarysowaną powyżej, czy tego, na ile ta sytuacja była jej
dziełem. Do jakiego stopnia sama partia była „Ekonomią” w 1920 r.? Do
jakiego stopnia tak się jej wydawało? I do jakiego stopnia musiało tak się
jej wydawać, żeby w ogóle była partią?