Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (47.1985)

KRONIKA

niew Kordecki i Marek Gosztyła, Kilka uwag o kon-
strukcji cerkwi w Posadzie Rybotyckiej oraz Antoni
Kunysz, Zabytki sztuki bizantyjskiej w Przemyślu).
W dyskusji wystąpili: Jerzy Nowosielski i Anna
Różycka-Bryzek, ks. Bałyk i ks. Zbigniew Bielamo-
wicz, Leszek Włodek, Józef Cabała, Inga Sapetowa,
Marek Machowski oraz Lech Kalinowski, który
podsumował i zamknął obrady. Większość uczest-
ników stanowiły osoby z Przemyśla, Krosna,
Rzeszowa, Łańcuta, Lublina i Krakowa. Pozostałe
ośrodki były reprezentowane bardzo skromnie. Z
Warszawy zabrakło przedstawicieli Muzeum Narodo-
wego i Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu War-
szawskiego. Wyrażono powszechną opinię, że tematy-
ka obrad jest dotąd zbyt skromnie uwzględniana w
badaniach i że sesja powinna dać początek serii
spotkań poświęconych przede wszystkim sztuce cer-
kiewnej. Dyrektor Muzeum Okręgowego w Przemyślu

Antoni Kunysz zapewnił na zakończenie, iż wyniki
sesji zostaną opublikowane. W czasie przerwy uczest-
nicy obrad obejrzeli zbiory dwóch przemyskich
muzeów, okręgowego i diecezjalnego, po których
oprowadzali Andrzej Koperski i ks. Zbigniew Biela-
mowicz.
Drugiego dnia odbyła się wycieczka do Posady
Rybotyckiej. O wynikach swoich badań nad architek-
turę poinformował Józef Frazik. Anna Różycka-
-Bryzek omówiła zaś raz jeszcze bardzo wszech-
stronnie malowidła. Członkowie komisji konserwa-
torskiej sprawującej nadzór nad pracami prowadzo-
nymi w cerkwi służyli wszystkim wyjaśnieniami na
temat stanu obiektu i planów na przyszłość. W dro-
dze powrotnej do Przemyśla uczestnicy wycieczki
mieli jeszcze możliwość zwiedzenia kościoła w Kal-
warii Pacławskiej.
Marek Machowski

ŹRÓDŁA SZTUKI (8—10 VI 1984 STRYSZÓW K/WADOWIC)

W dniach 8—10 czerwca 1984 roku odbyło, się we
dworze w Stryszowie sympozjum poświęcone Źród-
łom sztuki, zorganizowane przy pomocy miejscowego
Muzeum, będącego filią Państwowych Zbiorów Sztu-
ki na Wawelu. Inicjatorką i organizatorką sympo-
zjum, w którym udział wzięli przedstawiciele różnych
dyscyplin i środowisk twórczych, była Noemi Ma-
dejska.
Po przywitaniu zebranych przez gospodarza Mu-
zeum Alicję Paduchową i po zagajeniu Noemi Ma-
dejskiej, naświetlającym różne możliwości szukania
źródeł sztuki, referaty wygłosili: Jan Józef Szcze-
pański (szerokie rozważania nad genezą zjawisk ar-
tystycznych), Jacek Sikoń (kryterium interpretacji),
Noemi Madejska (dwa wystąpienia, pierwsze o ka-
tegorii procesu twórczego, drugie dotyczące interpre-
tacji poglądów i postawy filozoficzno-egzystencjonal-
nej Pino Simonellego), Ewangelos Mautspulos (mi-
tyczny wymiar sztuki), Elżbieta Gieysztor-Miłobędzka
(historyczna refleksja nad „sytuacją artystyczną”),
Bogusław Schaeffer (dwie wypowiedzi na temat „źró-
deł sztuki”, z pozycji muzykologa oraz kompozytora).
Udział w dyskusji wzięli ponadto: Iga Ciszewska,
Maria i Tadeusz Gołaszewscy, Zofia Górzyna, Ewa
i Atilla Jamrozikowie, Izabella Kulczyńska, Ewa

Lassek-Jarocka, Eugeniusz Paduch, Andrzej Sadowski.
Program konferencji obejmował również — zgod-
nie z ideą konfrontacji myśli nad sztuką z prak-
tyką artystyczną — realizacje twórcze: teatr (spektakl
Wyszedł z domu Różewicza w wykonaniu Ewy Las-
sek-Jarockiej oraz inscenizację Mandala Andrzeja
Sadowskiego zaprezentowaną na zamku w Suchej),
teatr instrumentalny (Bogusław Schaeffer Scenariusz
dla nie istniejącego, ale możliwego aktora instrumen-
talnego w wykonaniu Jana Peszka), wieczór poezji
Jerzego Sitarza.
Referaty, a przede wszystkim polemiki, które na
tymże sympozjum miały fundamentalne znaczenie,
unaoczniały wielotorowość humanistycznej — podbu-
dowanej bezpośrednim kontaktem z twórczością,
z procesem twórczym — refleksji nad sztuką i jej
źródłami, rozważań podjętych przede wszystkim w
aspekcie antropologii kulturowej, przyrodniczej,
a także filozofii i teorii sztuki oraz estetyki.
Sprzyjała obradom szczególna atmosfera swobody
i życzliwości, która w dużej mierze wytworzyła się
dzięki klimatowi domu pani Wandy Sledzińskiej,
gdzie toczyły się nieformalne, długie dyskusje.
Elżbieta Gieysztor-Miłobędzka

167