DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Artikuły
DOI article:Czyż, Anna Sylwia: O pochówkach serc Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Klary Izabelli de Mailly-Lascaris Pacowej oraz o nekropoli Paców w Pożajściu
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.70769#0682
Anna Sylwia Czyż
676
5. Genevieve de Lascaris d’Urfe,
miedzioryt, Peet er II de Jode
wg portretu Antona van Dycka
z lat 1634-1635, 1645 r
Fot. z archiwum autorki
1672 r. niespełna miesiąc przed śmiercią (zm. 17 kwietnia), żegnając się w nim z jedynym
synem, „Królem Jego Mściem”, wyraziła życzenie pochówku w farze zamojskiej* * 10. Mi-
chał Kory but Wiśnio wiecki nie zastosował się do prośby matki i polecił przewieźć jej
ciało do Warszawy, gdzie w kolegiacie św. Jana Chrzciciela 10 czerwca 1672 r. odbyły się
uroczyste egzekwie z castrum doloris zaprojektowanym przez Tylmana z Gameren11. Nie
można wykluczyć, że w tej właśnie świątyni złożono ostatecznie zwłoki księżnej, tym
bardziej że nie ma ich w kryptach kolegiaty zamojskiej. Nie figurują także w spisach
szczątków, które niegdyś się tam znajdowały12. Warto zauważyć, że Gryzelda z Zamoy-
skich Wiśniowiecka zmarła przed ukończeniem budowy prezbiterium kościoła Kamedu-
łów oraz że jej syn w testamencie nie odniósł się do pochówku serca matki. Co więcej,
także w innych źródłach nie ma żadnych przekazów na ten temat. Po odsłonięciu epita-
fium Michała Korybuta Wiśniowieckiego można natomiast zobaczyć wnękę, w której
znajdują się dwie urny - jedna z sercem króla (ił. 3-4) i druga z sercem Klary Izabelli de
Mailly-Lascaris Pacowej13.
Sługocki zanegował istnienie urny z sercem Michała Korybuta Wiśniowieckiego, nie odnosząc się do informacji
o sercu matki króla. Leszek SŁUGOCKI, Sekcja zwłok króla Jana III Sobieskiego, Łódź 2004, s. 11.
10 Biblioteka PAN Kraków 2387 (Testament Gryzeldy z Zamoyskich Wiśniowieckiej).
11 Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego, wyd. Franciszek KLUCZYCKI, 1.1, cz. 2, Kraków 1881, s. 914-915. Zob.
także CHROŚCICKI, Pompa funebris..., s. 126-127, 166-167; PRZYBOŚ, op. cit, s. 182; Stanisław MOSSAKOW-
SKI, Tylman z Gameren (1632-1706). Twórczość architektoniczna w Polsce, Warszawa-Monachium-Berlin 2012, s. 56,
88-89.
12 CZAMAŃSKA, op. cit., s. 231.
13 Komisyjne otwarcie skrytki miało miejsce 8 XII 1988 r. Na fakt ten jako pierwszy powołał się ks. Michał Janocha
w popularno-naukowej publikacji o warszawskim klasztorze, a powtórzył Mindaugas Paknys. Michał JANOCHA, Ka-
medulskie Bielany, Warszawa 2004, s. 33; Mindaugas PAKNYS, Pazaislis. Menas ir istorija, [b mw.] 2005, s. 18.
676
5. Genevieve de Lascaris d’Urfe,
miedzioryt, Peet er II de Jode
wg portretu Antona van Dycka
z lat 1634-1635, 1645 r
Fot. z archiwum autorki
1672 r. niespełna miesiąc przed śmiercią (zm. 17 kwietnia), żegnając się w nim z jedynym
synem, „Królem Jego Mściem”, wyraziła życzenie pochówku w farze zamojskiej* * 10. Mi-
chał Kory but Wiśnio wiecki nie zastosował się do prośby matki i polecił przewieźć jej
ciało do Warszawy, gdzie w kolegiacie św. Jana Chrzciciela 10 czerwca 1672 r. odbyły się
uroczyste egzekwie z castrum doloris zaprojektowanym przez Tylmana z Gameren11. Nie
można wykluczyć, że w tej właśnie świątyni złożono ostatecznie zwłoki księżnej, tym
bardziej że nie ma ich w kryptach kolegiaty zamojskiej. Nie figurują także w spisach
szczątków, które niegdyś się tam znajdowały12. Warto zauważyć, że Gryzelda z Zamoy-
skich Wiśniowiecka zmarła przed ukończeniem budowy prezbiterium kościoła Kamedu-
łów oraz że jej syn w testamencie nie odniósł się do pochówku serca matki. Co więcej,
także w innych źródłach nie ma żadnych przekazów na ten temat. Po odsłonięciu epita-
fium Michała Korybuta Wiśniowieckiego można natomiast zobaczyć wnękę, w której
znajdują się dwie urny - jedna z sercem króla (ił. 3-4) i druga z sercem Klary Izabelli de
Mailly-Lascaris Pacowej13.
Sługocki zanegował istnienie urny z sercem Michała Korybuta Wiśniowieckiego, nie odnosząc się do informacji
o sercu matki króla. Leszek SŁUGOCKI, Sekcja zwłok króla Jana III Sobieskiego, Łódź 2004, s. 11.
10 Biblioteka PAN Kraków 2387 (Testament Gryzeldy z Zamoyskich Wiśniowieckiej).
11 Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego, wyd. Franciszek KLUCZYCKI, 1.1, cz. 2, Kraków 1881, s. 914-915. Zob.
także CHROŚCICKI, Pompa funebris..., s. 126-127, 166-167; PRZYBOŚ, op. cit, s. 182; Stanisław MOSSAKOW-
SKI, Tylman z Gameren (1632-1706). Twórczość architektoniczna w Polsce, Warszawa-Monachium-Berlin 2012, s. 56,
88-89.
12 CZAMAŃSKA, op. cit., s. 231.
13 Komisyjne otwarcie skrytki miało miejsce 8 XII 1988 r. Na fakt ten jako pierwszy powołał się ks. Michał Janocha
w popularno-naukowej publikacji o warszawskim klasztorze, a powtórzył Mindaugas Paknys. Michał JANOCHA, Ka-
medulskie Bielany, Warszawa 2004, s. 33; Mindaugas PAKNYS, Pazaislis. Menas ir istorija, [b mw.] 2005, s. 18.