Chrzanowski, Tadeusz: Bardo (Wrocław [u.a.], 1980)

93

bit św. Bernardowi, który — wnosząc po cęgowej deko-
racji ramy — powstał około 1730 r. jako votum (grupa
małych, klęczących postaci fundatorów) na filarach wspie-
rających chór muzyczny znajdują się rzeźby Pietä i Sw.
Anna z Matką Boską, wykonane już w drugiej połowie
XVIII w. (J. N. Hartmann? L. Jaschke? I. Thoer?), które
stoją na ozdobnych konsolach dorobionych w 1891 r.
(rzeźbiarz Alojzy Schmidt z Lądka).

Z poprzedniego stułecia pochodzi chrzcielnica, wyko-
nana w 1825 r. z marmuru; jej drewnianą pokrywę z grupą
Chrztu w Jordanie rzeźbił Bernard Kutzer z Jesenika
(CSRS). Z drugiej połowy tegoż stulecia pochodzą wspo-
mniane już, neorokokowe oszklone ramki z wotami, za-
wieszone w prezbiterium. Znajdujemy tu rzadkie na Ślą-
sku, a za to bardzo polskie w swym charakterze, srebrne
plakietki z wyobrażeniami fundatorów klęczących przed
Matką Boską. Być może jedna z nich to wspomniane przez
Bretschneidera votum rodu Oppersdorfów, wykonane w
1777 r. przez głogóweckiego złotnika Jana Jerzego Pfiste-
ra. Oprócz wotów w ramkach znajdują się tu na ścianach
również pamiątki innego typu: kule, laski itd.

Ołtarz główny zdobi srebrny komplet złożony z krzyża
i sześciu lichtarzy — dobry przykład klasycystycznych
śląskich wyrobów ze schyłku XVIII w. O wiele cenniej-
sze zabytki tego typu znajdują się w zakrystii, m.in. kie-
lichy sygnowane przez złotników wrocławskich Hansa
Spaetha (czynnego w latach 1639—1659) i Chrystiana
Mentzla starszego (czynnego 1733—1757) oraz czołowego
mistrza nyskiego — Marcina Vogelhunda (początek
XVIII w.). Ale najcenniejsze dzieła złotnicze zgromadzono
w klasztornym muzeum.