DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29776#0052
47
ze względu na uderzające podobieństwo — uznać należy
za dzieła tego samego autora, który na drugiej z wymie-
nionych tu figur pozostawił sygnaturę: „Jaschke rzeźbiarz
z Barda”. I tu pewien kłopot: jak dotąd znamy bowiem
kilku artystów o nazwisku Jaschke (lub Jaeschke), z któ-
rych jeden — Ludwik — był czynny w Bardzie w latach
siedemdziesiątych XVIII w., a także wykonał ambony w
kształcie łodzi w Bożkowie i Woliborzu. Jest rzeczą oczy-
wistą, że obie figury maryjne są zbyt wczesne, by je
można było łączyć z Ludwikiem Jaschke, przypuszczać
więc należy, że również jego ojciec, zamieszkały w Bar-
dzie, parał się twórczością artystyczną, choć jak dotąd
nazwiska jego nie ujawniły przekazy archiwalne.
W Bardzie znajdują się poza tym dwie daisze figury,
niewątpliwie przeniesione w naszym stuleciu z innych
miejsc: jedna to rzeźba NPMarii Niepokalanie Poczętej,
pochodząca sprzed połowy XVIII w., która ustawiona na
nowszym cokole zdobi ogród klasztorny, druga to rzeź-
biona z marmuru w drugiej połowie XVIII w. postać
świętego zakonnika, umieszczona przy zejściu do krypty
pod prezbiterium.
KOŚCI0Ł P.W. NAWIEDZENIA NPMARII
Ponieważ dzieje poprzednich bardzkich kościołów omó-
wione zostały szczegółowo w pierwszym rozdziale, a świą-
fynia obecna nie obejmuje (w każdym razie w sposób wi-
doczny) żadnych reliktów wcześniejszych, ograniczę się
obecnie do podania jedynie dziejów budowy rozpoczętej
w okresie sprawowania funkcji opata kamienieckiego przez
Augustyna Neudecka (1682—1702). Uroczystość wmurowa-
nia kamienia węgielnego odbyła się w lecie 1686 r., a po-
święcił go Bernard Rosa — opat klasztoru cystersów w
Krzeszowie. Nie jest to szczegół bez znaczenia i w Rosie
widzieć można jednego z aktywnych inicjatorów tej bu-
ze względu na uderzające podobieństwo — uznać należy
za dzieła tego samego autora, który na drugiej z wymie-
nionych tu figur pozostawił sygnaturę: „Jaschke rzeźbiarz
z Barda”. I tu pewien kłopot: jak dotąd znamy bowiem
kilku artystów o nazwisku Jaschke (lub Jaeschke), z któ-
rych jeden — Ludwik — był czynny w Bardzie w latach
siedemdziesiątych XVIII w., a także wykonał ambony w
kształcie łodzi w Bożkowie i Woliborzu. Jest rzeczą oczy-
wistą, że obie figury maryjne są zbyt wczesne, by je
można było łączyć z Ludwikiem Jaschke, przypuszczać
więc należy, że również jego ojciec, zamieszkały w Bar-
dzie, parał się twórczością artystyczną, choć jak dotąd
nazwiska jego nie ujawniły przekazy archiwalne.
W Bardzie znajdują się poza tym dwie daisze figury,
niewątpliwie przeniesione w naszym stuleciu z innych
miejsc: jedna to rzeźba NPMarii Niepokalanie Poczętej,
pochodząca sprzed połowy XVIII w., która ustawiona na
nowszym cokole zdobi ogród klasztorny, druga to rzeź-
biona z marmuru w drugiej połowie XVIII w. postać
świętego zakonnika, umieszczona przy zejściu do krypty
pod prezbiterium.
KOŚCI0Ł P.W. NAWIEDZENIA NPMARII
Ponieważ dzieje poprzednich bardzkich kościołów omó-
wione zostały szczegółowo w pierwszym rozdziale, a świą-
fynia obecna nie obejmuje (w każdym razie w sposób wi-
doczny) żadnych reliktów wcześniejszych, ograniczę się
obecnie do podania jedynie dziejów budowy rozpoczętej
w okresie sprawowania funkcji opata kamienieckiego przez
Augustyna Neudecka (1682—1702). Uroczystość wmurowa-
nia kamienia węgielnego odbyła się w lecie 1686 r., a po-
święcił go Bernard Rosa — opat klasztoru cystersów w
Krzeszowie. Nie jest to szczegół bez znaczenia i w Rosie
widzieć można jednego z aktywnych inicjatorów tej bu-