DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.29776#0100
95
rystów, umieścili oni bowiem w przyczółku emblemat
swego zgromadzenia. Tak więc o wyrazie plastycznym
całego budynku w gruncie rzeczy decydują masy murów
i dwa barokowe szczyty wieńczące skrzydło poprzeczne.
Układ wnętrz, dość typowy dla budynków klasztor-
nych, to korytarze biegnące wzdłuż obu skrzydeł i umoż-
liwiające dostęp do ciągu pomieszczeń. W skrzydle głów-
nym, w przedłużeniu wejścia znajduje się niewielki kory-
tarz prowadzący na tylny, ogrodowy dziedziniec, a także
umożliwiający dostęp do zakrystii. Na styku ze skrzydłem
poprzecznym znajduje się dość okazała klatka schodowa.
Na parterze skrzydła poprzecznego mieszczą się (licząc od
zachodu): kuchnie, mały i wielki refektarz. Obszerne ko-
rytarze skrzydła głównego sklepione są w obu kondygna-
cjach żaglasto na gurtach i w każdym przęśle ozdobione
kolistymi plafonami. W refektarzu wielkim znajdują się
dwa przęsła sklepień klasztornych, w pozostałych pomiesz-
czeniach przeważają sklepienia kolebkowo-krzyżowe lub
z lunetami.
W części północnej skrzydła głównego, a więc w czę-
ści przyległej do kościoła, znajduje się wspomniana już,
obszerna zakrystia, a przyległy do niej odcinek korytarza
został ukształtowany w kaplicę tzw. wotywną wydzieloną
ozdobną, barokową kutą kratą z herbem klasztoru kamie-
nieckiego. Na piętrze tegoż skrzydła cały niemal korytarz
oraz kilka przyległych doń pomieszczeń wykorzystano na
cele muzealne, gromadząc tam bogate zbiory.
Kapłica wotywna. Ołtarz jej posiada kształt
późnogotyckiego tryptyku z około 1500 r. W rzeczywisto-
ści wykonany on został około 1900 r., jako bardzo dobrze
stylowo uchwycona imitacja, a właściwy czas powstania
zdradza, poza fakturą polichromii i złoceń, raczej nie for-
ma rzeźb ale ikonografia. Jeżeli bowiem w predelli znaj-
duje się scena Poklonu Trzech Króli, a w zwieńczeniu nie-
rystów, umieścili oni bowiem w przyczółku emblemat
swego zgromadzenia. Tak więc o wyrazie plastycznym
całego budynku w gruncie rzeczy decydują masy murów
i dwa barokowe szczyty wieńczące skrzydło poprzeczne.
Układ wnętrz, dość typowy dla budynków klasztor-
nych, to korytarze biegnące wzdłuż obu skrzydeł i umoż-
liwiające dostęp do ciągu pomieszczeń. W skrzydle głów-
nym, w przedłużeniu wejścia znajduje się niewielki kory-
tarz prowadzący na tylny, ogrodowy dziedziniec, a także
umożliwiający dostęp do zakrystii. Na styku ze skrzydłem
poprzecznym znajduje się dość okazała klatka schodowa.
Na parterze skrzydła poprzecznego mieszczą się (licząc od
zachodu): kuchnie, mały i wielki refektarz. Obszerne ko-
rytarze skrzydła głównego sklepione są w obu kondygna-
cjach żaglasto na gurtach i w każdym przęśle ozdobione
kolistymi plafonami. W refektarzu wielkim znajdują się
dwa przęsła sklepień klasztornych, w pozostałych pomiesz-
czeniach przeważają sklepienia kolebkowo-krzyżowe lub
z lunetami.
W części północnej skrzydła głównego, a więc w czę-
ści przyległej do kościoła, znajduje się wspomniana już,
obszerna zakrystia, a przyległy do niej odcinek korytarza
został ukształtowany w kaplicę tzw. wotywną wydzieloną
ozdobną, barokową kutą kratą z herbem klasztoru kamie-
nieckiego. Na piętrze tegoż skrzydła cały niemal korytarz
oraz kilka przyległych doń pomieszczeń wykorzystano na
cele muzealne, gromadząc tam bogate zbiory.
Kapłica wotywna. Ołtarz jej posiada kształt
późnogotyckiego tryptyku z około 1500 r. W rzeczywisto-
ści wykonany on został około 1900 r., jako bardzo dobrze
stylowo uchwycona imitacja, a właściwy czas powstania
zdradza, poza fakturą polichromii i złoceń, raczej nie for-
ma rzeźb ale ikonografia. Jeżeli bowiem w predelli znaj-
duje się scena Poklonu Trzech Króli, a w zwieńczeniu nie-