DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.22614#0066
58 ΑΡΧΑΙΟΛ. ΔΕΛΤϊΟΝ.— ΕΤΟΣ 1890.— ΜΑΡΤΙΟΣ
ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΕΑΤΙΟΥ
ΔΙΑΤΡΙΒ ΑΙ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Έπ&γραφ&καΙ άνακοενώαε&ς.
1. Νέον τεμάχιον των περί της άφιερώσεως φιαλών εζελευ-
θερικών επιγραφών, ών τα μέχρι τούδε γνωστά οντα εδημοσιεύ-
θησαν εν τώ & I. Α. [ί ύπ άρ. 765 — 776, Π66 δϋζ. (I. ΒθγΙ.
Αΐί. 1881 σ. 1010 υπ άρ. 10, σ. 1199 ύπ' άρ. 43, 1888 σ. 251
υπ άρ. 36 κ. 31, Δελτ. άρχ. 1888 σ. 114 ύπ^ άρ. 5 καϊ Έφ.
®ΡΧ· 1889 σ. 59 άρ. 6. Τό νέον τεμάχιον εινε πλαζ εκ Πεντε-
λησίου μαρμάρου πανταχόθεν άποκεκρουσμένη, ευρέθη δε επϊ
της Ακροπόλεως (μήκ. 0.30, πλ. 0,35, πάχ. 0,06^). Ή μία
των πλευρών εινε πολύ διεφθαρμένη, διακρίνονται δε €7τ' αυτής
ολίγα τινά γράμματα άνήκοντά ποτέ εις έπιγραφήν του αύτοϋ
είδους. Έπϊ της ετέρας πλευράς εσώθησαν τεμάχια τριών σελί-
δων, ας άνακοινοΰμεν ενταύθα την μεν προς άριστεράν ύπ' άρ.
Α', την δε μέσην ΐ/7τ' άρ. Β', την δε προς δεζιάν ΰπ^ άρ Τ'.
Ό ένατος στίχος της πρώτης σελίδος προσετέθη μικροτέ-
ροις γράμμασι μετά την γραφην του λοιπού κειμένου. Ει-
κάζω δε οτι τούτο εγένετο διότι ό χαράκτης εϊχεν άναγράψη
λανθασμένως όνομά τι άντ^ άλλου τινός ή —καϊ τούτο εινε τό πι-
θανώτερον — διότι ή πίρι ης ό λόγος «άπέφυγεν» ουχί ενα άλλά
δύο άνθρώπους, ό δε χαράκτης ειχε παράλειψη τό εν τών δύο
ονομάτων. Γα εν τω τέλει τού θ' στίχου διακρινόμενα δυσε-
ξήγητα γράμματα άνήκουσιν άναμφιβόλως εις τό όνομα τού πρώ-
του άναγραφέντος, τό δε δεύτερον Τ δύναται ϊσως νά εκληφθϊ}
ώς Τ καϊ τό όνομα νά συμπληρωθώ) Τάχυλλος ( πρβ. Βράχυλ-
λος, Βραχύλλης ).
Άνεγράφη δε ή επιγραφή εν τω λίθω περί τό τέλος της τετάρ-
της πρ. Χρ. έκατονταετηρίδος, διότί ό εν τω ια' στίχω της δευ-
τέρας σελίδος μνημονευόμενος Πασίων Πασικλέους Άχαρνεύς
εινε πιθανώς υιός τού γνωστού Πασικλέους καϊ εγγονός τού
τραπεζίτου Πασίωνος [προβ. [Δημ.~\ XI, V 31, 83. 84 ).
ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΕΑΤΙΟΥ
ΔΙΑΤΡΙΒ ΑΙ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Έπ&γραφ&καΙ άνακοενώαε&ς.
1. Νέον τεμάχιον των περί της άφιερώσεως φιαλών εζελευ-
θερικών επιγραφών, ών τα μέχρι τούδε γνωστά οντα εδημοσιεύ-
θησαν εν τώ & I. Α. [ί ύπ άρ. 765 — 776, Π66 δϋζ. (I. ΒθγΙ.
Αΐί. 1881 σ. 1010 υπ άρ. 10, σ. 1199 ύπ' άρ. 43, 1888 σ. 251
υπ άρ. 36 κ. 31, Δελτ. άρχ. 1888 σ. 114 ύπ^ άρ. 5 καϊ Έφ.
®ΡΧ· 1889 σ. 59 άρ. 6. Τό νέον τεμάχιον εινε πλαζ εκ Πεντε-
λησίου μαρμάρου πανταχόθεν άποκεκρουσμένη, ευρέθη δε επϊ
της Ακροπόλεως (μήκ. 0.30, πλ. 0,35, πάχ. 0,06^). Ή μία
των πλευρών εινε πολύ διεφθαρμένη, διακρίνονται δε €7τ' αυτής
ολίγα τινά γράμματα άνήκοντά ποτέ εις έπιγραφήν του αύτοϋ
είδους. Έπϊ της ετέρας πλευράς εσώθησαν τεμάχια τριών σελί-
δων, ας άνακοινοΰμεν ενταύθα την μεν προς άριστεράν ύπ' άρ.
Α', την δε μέσην ΐ/7τ' άρ. Β', την δε προς δεζιάν ΰπ^ άρ Τ'.
Ό ένατος στίχος της πρώτης σελίδος προσετέθη μικροτέ-
ροις γράμμασι μετά την γραφην του λοιπού κειμένου. Ει-
κάζω δε οτι τούτο εγένετο διότι ό χαράκτης εϊχεν άναγράψη
λανθασμένως όνομά τι άντ^ άλλου τινός ή —καϊ τούτο εινε τό πι-
θανώτερον — διότι ή πίρι ης ό λόγος «άπέφυγεν» ουχί ενα άλλά
δύο άνθρώπους, ό δε χαράκτης ειχε παράλειψη τό εν τών δύο
ονομάτων. Γα εν τω τέλει τού θ' στίχου διακρινόμενα δυσε-
ξήγητα γράμματα άνήκουσιν άναμφιβόλως εις τό όνομα τού πρώ-
του άναγραφέντος, τό δε δεύτερον Τ δύναται ϊσως νά εκληφθϊ}
ώς Τ καϊ τό όνομα νά συμπληρωθώ) Τάχυλλος ( πρβ. Βράχυλ-
λος, Βραχύλλης ).
Άνεγράφη δε ή επιγραφή εν τω λίθω περί τό τέλος της τετάρ-
της πρ. Χρ. έκατονταετηρίδος, διότί ό εν τω ια' στίχω της δευ-
τέρας σελίδος μνημονευόμενος Πασίων Πασικλέους Άχαρνεύς
εινε πιθανώς υιός τού γνωστού Πασικλέους καϊ εγγονός τού
τραπεζίτου Πασίωνος [προβ. [Δημ.~\ XI, V 31, 83. 84 ).