DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.22614#0137
ΑΡΧΑΙΟΛ. ΔΕΛΤΙΟΝ.—ΕΤΟΣ 1890.— ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 123
ποιηθέντος όστις Ιφέρεν αύτόν έπι των ώ{λων, ώστε εις τους δύο
τούτους τύπους προστίθεται οιά του προκειμένου αγάλματος και
έτερος, άγνο^στος τέως ήμΐν. (Ευρετ. Γεν. Έφορ. 1 538).
ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ
Δ1ΑΤΡΙΒΑΙ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
ΆνασχαφαΙ τύμβων έν Άττεκί].
Ε Κ Θ Ε Σ I Σ Γ'.
Ό τύμβος των Μαραθο:>νομάχων.
(?§. Πίν. Δ') .
Μετά τά απροσδόκητα ολως αποτελέσματα των ύπο της Γε-
νικής Εφορείας ενεργούμενων συστηματικώς απο τον παρελθόν-
τος έτους ανασκαφών τύμβων εν Αττική, διά των όποιων κατε-
δείχθη πρωτίστως, οτι η επικρατήσασα παρά τισι των αρχαιο-
λόγων δόζα « οτι οι τύμβοι, ώς τά πολλά, είσιν άπλα κενο-
τάφια » πεπλανημένη εΐνε, καΐ οτι σχεδόν μετά βεβαιότητος δύ-
ναται τις νά προσδοκά ύπο χώμα γης (ύπο τύμβον) οιουδήποτε
ΰψους ή μεγέθους, τάφους συγχρόνου τίνος ή και μή συγχρόνου
περιόδου — μετά τά αποτελέσματα, λέγομεν, των ερευνών τού-
των, φυσικον ήτο ή δί' ανασκαφής έζέτασις του έπισημοτάτου
τών τοιούτων έν 'Αττική μνημείων, του τύμβου δηλ τών Μαρα-
θωνομάχων (ώς κοινώς καλείται ό κατά το μέσον τής κοιλάδος
του Μαραθώνος υψούμενος μέγας τεχνικός λόφος) νά προτιμηθή
πάσης άλλης ερεύνης επι ετέρου τοιούτου μνημζίου. Ή αποκτη-
θείσα πεποίθησις, οτι ό τύμβος εκείνος καϊ ει μή ήτο το
αληθώς μέγα ιστορικόν μνημεϊον, του οποίου το όνομα, μεθ' ολας
τάς έναντιώσεις περιφανών αρχαιολόγων, εζηκολούθει νά φέρη,
θά ήτο ομως πάντως νεκροταφεΐον ύποκρύπτον ύπο τον μέγαν
ποιηθέντος όστις Ιφέρεν αύτόν έπι των ώ{λων, ώστε εις τους δύο
τούτους τύπους προστίθεται οιά του προκειμένου αγάλματος και
έτερος, άγνο^στος τέως ήμΐν. (Ευρετ. Γεν. Έφορ. 1 538).
ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ
Δ1ΑΤΡΙΒΑΙ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
ΆνασχαφαΙ τύμβων έν Άττεκί].
Ε Κ Θ Ε Σ I Σ Γ'.
Ό τύμβος των Μαραθο:>νομάχων.
(?§. Πίν. Δ') .
Μετά τά απροσδόκητα ολως αποτελέσματα των ύπο της Γε-
νικής Εφορείας ενεργούμενων συστηματικώς απο τον παρελθόν-
τος έτους ανασκαφών τύμβων εν Αττική, διά των όποιων κατε-
δείχθη πρωτίστως, οτι η επικρατήσασα παρά τισι των αρχαιο-
λόγων δόζα « οτι οι τύμβοι, ώς τά πολλά, είσιν άπλα κενο-
τάφια » πεπλανημένη εΐνε, καΐ οτι σχεδόν μετά βεβαιότητος δύ-
ναται τις νά προσδοκά ύπο χώμα γης (ύπο τύμβον) οιουδήποτε
ΰψους ή μεγέθους, τάφους συγχρόνου τίνος ή και μή συγχρόνου
περιόδου — μετά τά αποτελέσματα, λέγομεν, των ερευνών τού-
των, φυσικον ήτο ή δί' ανασκαφής έζέτασις του έπισημοτάτου
τών τοιούτων έν 'Αττική μνημείων, του τύμβου δηλ τών Μαρα-
θωνομάχων (ώς κοινώς καλείται ό κατά το μέσον τής κοιλάδος
του Μαραθώνος υψούμενος μέγας τεχνικός λόφος) νά προτιμηθή
πάσης άλλης ερεύνης επι ετέρου τοιούτου μνημζίου. Ή αποκτη-
θείσα πεποίθησις, οτι ό τύμβος εκείνος καϊ ει μή ήτο το
αληθώς μέγα ιστορικόν μνημεϊον, του οποίου το όνομα, μεθ' ολας
τάς έναντιώσεις περιφανών αρχαιολόγων, εζηκολούθει νά φέρη,
θά ήτο ομως πάντως νεκροταφεΐον ύποκρύπτον ύπο τον μέγαν