DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.22614#0158
144 ΑΡΧΑΙΟΛ. ΔΕΛΤΙΟΝ. — ΕΤΟΣ 1890.—ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
εις την μέχρι τούδε άγνωστον εν τή ΆκροπόΧει Χατρείαν του
Διος Καταιβάτου καϊ του εκ Δωδώνης Διος Ναίου, αί δε υπ αρ.
3 και 4 εΐνε αί πρώται άναθηματικαΐ επιγραφαί, εν αΐς μνημο-
νεύονται ή παραπΧεύρως τω "Ερεχθείω Χατρευομένη Διώνη και 6
ΠοΧιευς καΧούμενος Ζευς, ούτινος το τέμενος κατείχε πιθανώς
το βορειο-άνατοΧικώς του Παρθενώνος κείμενον ύ^ηΧότερον μέ-
ρος της "Ακροπόλεως, η δε βάσις, ήτις φέρει την υπ7 άρ. 5 επι-
γραφήν, διαφέρει τών ποΧΧών ομοίου είδους, διότι το επ" αυτής
ποτε τεθειμένον ανάθημα ίδιώτου τίνος δεν ανετέθη τη "Αθήνα
αΧΧα τω ΊΊοσειδώνι.
1 . Τεμάχιον στήΧης εκ Πεντελησίου μαρμάρου, ής το κάτω
μέρος άπεθραύσθη. Ή επεξεργασία μιας τών πΧευρών αποδει-
κνύει, οτι 6 Χίθος τεμάχιον εϊνε πΧίνθου οικοδομήματος η βά-
σεως τίνος, Μήκ, 0,23, πλ. Ο,ΪΊ,πάχ. 0,095
Διός κα[τ-
αιβάτο[υ
ά'βατον.
Δυστυχώς δεν ευρέθη κατά χώραν ή επιγραφή αΰτη, δι" ης νυν
το πρώτον μανθάνομεν οτι επι της "ΑκροπόΧεως ιερόν τι υπήρχε
του Διος Καταιβάτου, διότι ό Χίθος ϊστατο προφανώς εν τη είσ-
όδω τοιούτου τίνος ίεροΰ. Ευρέθη δε εντετειχισμένος εν τοις ερει-
πίοις τουρκικής, ώς φαίνεται, οικίας προς βορράν της βόρειο-
ανατοΧικής γωνίας του Παθενώνος. Ή επ" αυτοί) επιγραφή δεν
φαίνεται αρχαιότερα τών τεΧευταίων χρόνων τής τετάρτης π. Χ.
εκατονταετηρίδος. "Επειδή ή επωνυμία «καταιβάτης » εξηγείται
παρά τών αρχαίων συγγραφέων (πρβ. ΡτβΙΙβΤ-ΕοϋβΤί. Οί\ Μΐβϊΐ.
I σ. 154) εκ τής εν θυεΧΧη καϊ άστραπαΐς καταβάσεως του
Διός ('), δευ φαίνεται άπίθανον οτι εις το ιερόν, εις ο ανάγεται
ή επιγραφή, πρέπει νά άναφέρηται καϊ το παρά τω Παυσανία
(I 24, 3) «Γής άγαΧμα, ίκετευούσης νσαι οί τον Δία} εϊτε αύ-
(*) Ίδρύοντο τοιαύτα Ιερά, έν ω τόπω κατέπεσε κεραυνός τις. Διεκωμψδήθη δέ
τό θρησκευτικόν τούτο ίθιμον μετά την εις Αθήνας αφιξιν του Δημητρίου του Πο-
λιορκητοϋ, περι ου γράφει 6 Πλούταρχος έν τω βίω αύτοϋ (Χ): «τον τόπον όπου
πρώτον απέβη τοϋ άρματος καθιερώσαντες κα\ βωμόν έπιδέντες Δημητρίου Καται-
βάτου προσηγόρευσαν».
εις την μέχρι τούδε άγνωστον εν τή ΆκροπόΧει Χατρείαν του
Διος Καταιβάτου καϊ του εκ Δωδώνης Διος Ναίου, αί δε υπ αρ.
3 και 4 εΐνε αί πρώται άναθηματικαΐ επιγραφαί, εν αΐς μνημο-
νεύονται ή παραπΧεύρως τω "Ερεχθείω Χατρευομένη Διώνη και 6
ΠοΧιευς καΧούμενος Ζευς, ούτινος το τέμενος κατείχε πιθανώς
το βορειο-άνατοΧικώς του Παρθενώνος κείμενον ύ^ηΧότερον μέ-
ρος της "Ακροπόλεως, η δε βάσις, ήτις φέρει την υπ7 άρ. 5 επι-
γραφήν, διαφέρει τών ποΧΧών ομοίου είδους, διότι το επ" αυτής
ποτε τεθειμένον ανάθημα ίδιώτου τίνος δεν ανετέθη τη "Αθήνα
αΧΧα τω ΊΊοσειδώνι.
1 . Τεμάχιον στήΧης εκ Πεντελησίου μαρμάρου, ής το κάτω
μέρος άπεθραύσθη. Ή επεξεργασία μιας τών πΧευρών αποδει-
κνύει, οτι 6 Χίθος τεμάχιον εϊνε πΧίνθου οικοδομήματος η βά-
σεως τίνος, Μήκ, 0,23, πλ. Ο,ΪΊ,πάχ. 0,095
Διός κα[τ-
αιβάτο[υ
ά'βατον.
Δυστυχώς δεν ευρέθη κατά χώραν ή επιγραφή αΰτη, δι" ης νυν
το πρώτον μανθάνομεν οτι επι της "ΑκροπόΧεως ιερόν τι υπήρχε
του Διος Καταιβάτου, διότι ό Χίθος ϊστατο προφανώς εν τη είσ-
όδω τοιούτου τίνος ίεροΰ. Ευρέθη δε εντετειχισμένος εν τοις ερει-
πίοις τουρκικής, ώς φαίνεται, οικίας προς βορράν της βόρειο-
ανατοΧικής γωνίας του Παθενώνος. Ή επ" αυτοί) επιγραφή δεν
φαίνεται αρχαιότερα τών τεΧευταίων χρόνων τής τετάρτης π. Χ.
εκατονταετηρίδος. "Επειδή ή επωνυμία «καταιβάτης » εξηγείται
παρά τών αρχαίων συγγραφέων (πρβ. ΡτβΙΙβΤ-ΕοϋβΤί. Οί\ Μΐβϊΐ.
I σ. 154) εκ τής εν θυεΧΧη καϊ άστραπαΐς καταβάσεως του
Διός ('), δευ φαίνεται άπίθανον οτι εις το ιερόν, εις ο ανάγεται
ή επιγραφή, πρέπει νά άναφέρηται καϊ το παρά τω Παυσανία
(I 24, 3) «Γής άγαΧμα, ίκετευούσης νσαι οί τον Δία} εϊτε αύ-
(*) Ίδρύοντο τοιαύτα Ιερά, έν ω τόπω κατέπεσε κεραυνός τις. Διεκωμψδήθη δέ
τό θρησκευτικόν τούτο ίθιμον μετά την εις Αθήνας αφιξιν του Δημητρίου του Πο-
λιορκητοϋ, περι ου γράφει 6 Πλούταρχος έν τω βίω αύτοϋ (Χ): «τον τόπον όπου
πρώτον απέβη τοϋ άρματος καθιερώσαντες κα\ βωμόν έπιδέντες Δημητρίου Καται-
βάτου προσηγόρευσαν».