DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.22614#0180
166 ΑΡΧ. ΔΕΛΤ.— ΕΤΟΣ 1890—ΝΟΕΜΒΡ. χα! ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
ν Ερρίκος Σν^'.ίειιαν
Λέοντος τοΰ Δεκεμβρίου μηνός άπεβίωσεν αίφνηδίως εν Νεα-
πόλει της Ιταλίας 6 Ερρίκος ^γΧίεμαν. Το πτώμα αύτοΰ ταρι-
χευθεν εκομίσθη ενταύθα κ αϊ κατά την παραγγελίαν του θανόντος
ετάφη εν τω πρώτω νεκροταφεία) της πόλεως, επί μεγάλου ύψώ-
ματος.Ή κηδεία του ανδρός εγενετο κατ"1 άζίαν των υπέρ της αρ-
χαιολογικής επιστήμης εργασιών του δημοτελής. Το 'Ύπουργεϊον
της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως κατέθηκεν επι του σοροΰ του δια
του Τενικοΰ Εφόρου στέφανον φέροντα την επιγρυφήν : « Το
'Ύπουργεϊον της Παιδείας τω εξερευνιττ) της Τροίας, των Μυ-
κηνών και της Τίρυνθος.» Στεφάνους κατεθηκαν προς τούτοις
η 'ΑρχαιοΧογικη Εταιρία, τό Γερμανικον Ίνστιτοΰτον, ή Αμε-
ρικάνικη και ή ΆγγΧικη 'Αρχαιολογική %·χοΧή καϊ άλΧα επι-
στημονικά καθιδρύματα. Λόγους δε επιταφίονς εζεφώνησαν ό
πρώτος Γραμματεύς τοΟ'Αρχαιολογικού "Ινστιτούτου (τ. ϋοΓρΡθΙι^,
ό Γενικός "Έφορος Π. Καββαδίας και ό Διευθυντής της Αμερι-
κανικής Σχολής θα. Λ\^3ΐ(1δ1θίη, ελεγείου δε ό γεραρος επίτιμος
Καθηγητής του Πανεπιστημίου Α. Ρ. 'Ραγκαβής.
Ό ϋοΓρίβΜ ελεξε τά εξής :
Έν ονόματι του αύτοχρατοριχοΰ γερμανικού άρ-/αιολογικοΰ Ινστιτούτου κατα-
θέτω τον στέφανον τοϋτον έπΐ της σοροΰ του ανδρός, όστις ε'ι'περ τις καί άλλος
συνετέλεσεν εις τήν προαγωγήν της αρχαιολογικής επιστήμης άποκαλύψας δια τών
ανασκαφών αύτοΰ όλως νέον Ιδαφος της Ιστορίας της αρχαίας τέχνης. Αυτός ά-
νευρε και άνέσκαψε τήν όμηρικήν Τροίαν, άνεκάλυψε τους μυθωδώς πλουσίους βα-
σιλικούς τάφους τών Μυκηνών, ίφερεν είς φως τά πανάρχαια ηγεμονικά ανάκτορα
του βασιλείου της ΤίρυνΟος καϊ διηρεύνησε τήν Ίθάκην, τον Όρνομενόν και πολ-
λάς ά'λλας χώρας σχετιζομένας προς τά ομηρικά Ι'πη.
Δέν εΤνε τοΰ παρόντος νά καταδείξωμεν όποΐαι τινές ησαν α'ι προς τήν ήμετέραν
ε"πιστήμην ύπηοεσίαι τοΰ Θανόντος. Τοΰτο όμως οφείλω νά εΐπω ένταΰθα' ότι έφ'
όσον άναγινώσκονται και μελετώνται τά ομηρικά Ι'πη, θά παραμείνη άείμνηστον
και τό όνομα τοΰ Ερρίκου Σχλημαν, όστις εξ ίρωτος προς τόν "Ομηρον αφιέρωσε
τον βίον αύτοΰ εις τήν έξερεύνησιν τών ομηρικών χρόνων, τά μάλιστα εύτυχήσας
έν τώ ?ργω τούτω.
Έγώ δε και εκ προσωπικών αφορμών ιδιαιτέρως πενθών στρέφω σήμερον τά
βλέμματα προς τήν σορόν ταύτην. Έπι πολλά ϊτη εΤχα τήν εύτυχίαν νά παρίστα-
μαι παρά τό πλευρόν τοΰ θανόντος ύποστηρίζων αύτόν ιός άρχιτέκτων κα\ ύπο-
βοηΟών είς τό Ι'ργον του. Ή άπό κοινοΰ αύτη συνεργασία διεκόπη ήδη αίφνηδ'ιως
ν Ερρίκος Σν^'.ίειιαν
Λέοντος τοΰ Δεκεμβρίου μηνός άπεβίωσεν αίφνηδίως εν Νεα-
πόλει της Ιταλίας 6 Ερρίκος ^γΧίεμαν. Το πτώμα αύτοΰ ταρι-
χευθεν εκομίσθη ενταύθα κ αϊ κατά την παραγγελίαν του θανόντος
ετάφη εν τω πρώτω νεκροταφεία) της πόλεως, επί μεγάλου ύψώ-
ματος.Ή κηδεία του ανδρός εγενετο κατ"1 άζίαν των υπέρ της αρ-
χαιολογικής επιστήμης εργασιών του δημοτελής. Το 'Ύπουργεϊον
της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως κατέθηκεν επι του σοροΰ του δια
του Τενικοΰ Εφόρου στέφανον φέροντα την επιγρυφήν : « Το
'Ύπουργεϊον της Παιδείας τω εξερευνιττ) της Τροίας, των Μυ-
κηνών και της Τίρυνθος.» Στεφάνους κατεθηκαν προς τούτοις
η 'ΑρχαιοΧογικη Εταιρία, τό Γερμανικον Ίνστιτοΰτον, ή Αμε-
ρικάνικη και ή ΆγγΧικη 'Αρχαιολογική %·χοΧή καϊ άλΧα επι-
στημονικά καθιδρύματα. Λόγους δε επιταφίονς εζεφώνησαν ό
πρώτος Γραμματεύς τοΟ'Αρχαιολογικού "Ινστιτούτου (τ. ϋοΓρΡθΙι^,
ό Γενικός "Έφορος Π. Καββαδίας και ό Διευθυντής της Αμερι-
κανικής Σχολής θα. Λ\^3ΐ(1δ1θίη, ελεγείου δε ό γεραρος επίτιμος
Καθηγητής του Πανεπιστημίου Α. Ρ. 'Ραγκαβής.
Ό ϋοΓρίβΜ ελεξε τά εξής :
Έν ονόματι του αύτοχρατοριχοΰ γερμανικού άρ-/αιολογικοΰ Ινστιτούτου κατα-
θέτω τον στέφανον τοϋτον έπΐ της σοροΰ του ανδρός, όστις ε'ι'περ τις καί άλλος
συνετέλεσεν εις τήν προαγωγήν της αρχαιολογικής επιστήμης άποκαλύψας δια τών
ανασκαφών αύτοΰ όλως νέον Ιδαφος της Ιστορίας της αρχαίας τέχνης. Αυτός ά-
νευρε και άνέσκαψε τήν όμηρικήν Τροίαν, άνεκάλυψε τους μυθωδώς πλουσίους βα-
σιλικούς τάφους τών Μυκηνών, ίφερεν είς φως τά πανάρχαια ηγεμονικά ανάκτορα
του βασιλείου της ΤίρυνΟος καϊ διηρεύνησε τήν Ίθάκην, τον Όρνομενόν και πολ-
λάς ά'λλας χώρας σχετιζομένας προς τά ομηρικά Ι'πη.
Δέν εΤνε τοΰ παρόντος νά καταδείξωμεν όποΐαι τινές ησαν α'ι προς τήν ήμετέραν
ε"πιστήμην ύπηοεσίαι τοΰ Θανόντος. Τοΰτο όμως οφείλω νά εΐπω ένταΰθα' ότι έφ'
όσον άναγινώσκονται και μελετώνται τά ομηρικά Ι'πη, θά παραμείνη άείμνηστον
και τό όνομα τοΰ Ερρίκου Σχλημαν, όστις εξ ίρωτος προς τόν "Ομηρον αφιέρωσε
τον βίον αύτοΰ εις τήν έξερεύνησιν τών ομηρικών χρόνων, τά μάλιστα εύτυχήσας
έν τώ ?ργω τούτω.
Έγώ δε και εκ προσωπικών αφορμών ιδιαιτέρως πενθών στρέφω σήμερον τά
βλέμματα προς τήν σορόν ταύτην. Έπι πολλά ϊτη εΤχα τήν εύτυχίαν νά παρίστα-
μαι παρά τό πλευρόν τοΰ θανόντος ύποστηρίζων αύτόν ιός άρχιτέκτων κα\ ύπο-
βοηΟών είς τό Ι'ργον του. Ή άπό κοινοΰ αύτη συνεργασία διεκόπη ήδη αίφνηδ'ιως