DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24586#0185
i74
ISAAC DA COSTA.
Ibsen); Zweden in de epiek (Tegner); Polen in de
epiek en in den roman (Mickiewicz, Kraszewski);
Rusland zoowel in het treur- als in het blijspel, in
de novelle als in den roman Puschkin, Gogol, Turgenjew.
Tolstoi', Dostojevvky). Naar allen schijn gaat het Czaren-
rijk weldra eene zelfstandige rol in de letterkunde
vervullen. Staatkundig beschouwd, is het de groote
mogendheid der toekomst, en hare literatuur zal zieh
naar mate van haar toenemen in wereldbeteekenis ont-
wikkelen. Wie over een paar eeuwen de toongevende
letterkunde van den dag in hare eigen taal wil volgen,
zal verplicht zijn Russisch te leeren.
De mmste rollen vervulden Portugal, Spanje en
Nederland, drie rijken, welke vöor alle andere nieuw-
Europeesche gebloeid hadden, doch die in het begin
der negentiende eeuw aan staatkundige en geestelijke
uitputting leden.
Nederland werd in i83o onzacht uit zijne sluime-
ring opgewekt door Belgie. Van dien tijd af dagtee-
kent eene opfleuring zijner letteren.
Daarmede is niet gezegd, dat er gedurende het
eerste vierde der eeuw in de läge landen aan de
Noordzee geen poeten gevonden- werden; aan kwanti-
teit geen gebrek, slechts de kwaliteit het te wenschen
over.
Helmers zou dichter bij de waarheid gebleven zijn,
indien hij zijne lofspraak uitsluitend had toegepast op de
technische voortreffelijkheid der verzen van hem zelven en
die zijner mededichters. Dezen hielden zieh aan de door
hetgebruik geijkte vormen. ln hun oog zweemde het naar
Apolio-schennis meuwe te zoeken. En waartoe zouden
die gediend hebben? Uitte zieh de nieuwe geest hier te
lande wel anders dan fluisterend? Het moet evenwel gezegd
worden : wac die poeten in de overgeleverde vormen
ISAAC DA COSTA.
Ibsen); Zweden in de epiek (Tegner); Polen in de
epiek en in den roman (Mickiewicz, Kraszewski);
Rusland zoowel in het treur- als in het blijspel, in
de novelle als in den roman Puschkin, Gogol, Turgenjew.
Tolstoi', Dostojevvky). Naar allen schijn gaat het Czaren-
rijk weldra eene zelfstandige rol in de letterkunde
vervullen. Staatkundig beschouwd, is het de groote
mogendheid der toekomst, en hare literatuur zal zieh
naar mate van haar toenemen in wereldbeteekenis ont-
wikkelen. Wie over een paar eeuwen de toongevende
letterkunde van den dag in hare eigen taal wil volgen,
zal verplicht zijn Russisch te leeren.
De mmste rollen vervulden Portugal, Spanje en
Nederland, drie rijken, welke vöor alle andere nieuw-
Europeesche gebloeid hadden, doch die in het begin
der negentiende eeuw aan staatkundige en geestelijke
uitputting leden.
Nederland werd in i83o onzacht uit zijne sluime-
ring opgewekt door Belgie. Van dien tijd af dagtee-
kent eene opfleuring zijner letteren.
Daarmede is niet gezegd, dat er gedurende het
eerste vierde der eeuw in de läge landen aan de
Noordzee geen poeten gevonden- werden; aan kwanti-
teit geen gebrek, slechts de kwaliteit het te wenschen
over.
Helmers zou dichter bij de waarheid gebleven zijn,
indien hij zijne lofspraak uitsluitend had toegepast op de
technische voortreffelijkheid der verzen van hem zelven en
die zijner mededichters. Dezen hielden zieh aan de door
hetgebruik geijkte vormen. ln hun oog zweemde het naar
Apolio-schennis meuwe te zoeken. En waartoe zouden
die gediend hebben? Uitte zieh de nieuwe geest hier te
lande wel anders dan fluisterend? Het moet evenwel gezegd
worden : wac die poeten in de overgeleverde vormen