DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26592#0038
28
REMBRANDT-TENTOONSTELLING.
zijlicht zijn geschilderd en hier in het hooge licht, vlak naast
de deur, terwijl het geelgekleurde glazen dak van de vesti-
bule, bijna den vollen glans absorbeerde, kwamen alleen
op helle zonnedagen, de figuren geheel, volkomen tot
hun recht. Voor mij was dit stuk bizonder sympathiek.
— De figuur van de koningin straalt in goud, gouden
satijnkleed, gouden mantel, gouden kroon en de licht-
gelokte haren waren goud om het teere, geheel modern
opgevatte gezichtje; ik heb dit model nooit vroeger bij
Rembrandt gezien en vind het op geen van de tot dusverre
verschenen heliogravuren van Wilhelm Bode weder. —
Aan haar voeten knielt een Haman in het rood, met een
zware, gouden keten om de schouders. — De beweging van
knielen, van diep eerbiedig en in ootmoed knielen, is hier
verrukkelijk weergegeven. De koningsfiguur, hier geheel in
het duister gehouden, heeft een tulband op het hoofd en
een schitterend geschilderde staf in de handen, terwijl
men op den achtergrond van de schilderij, die bijna zwart
is, donker, loodkleurig grijs, onduidelijk een vierde figuur
kan onderscheiden, alleen op héele heldere dagen, een
Romeinsch soldaat met een helm op het hoofd.
Bisouder aantrekkelijk is deze schilderij voor mij.
Is ’t mogelijk dat het éen jaar vóór zijn dood werd
geschilderd? De goudgloed straalt letterlijk in vlammen
van het doek. Bijna gelijk reeksend met dit, — bijna
in denzelfden toon geschilderd, is het bekende stuk van
Rudolf Kann te Parijs, 1658, Oude vrouw die haar
nagels knipt, dat door enkelen voor een Maes wordt
gehouden. Wat kan gemeener zijn, dan deze hande-
ling, dit huiselijk knippen van de nagels? en toch,
dit vrouwenbeeld, een portret, want het is naar een
levende vrouw genomen, en toch geen portret, is in
het geheel niet gemeen ! Ze gelijkt veeleer een Sibylle,
die een godsdienstigen ritus verricht en zie eens naar die
REMBRANDT-TENTOONSTELLING.
zijlicht zijn geschilderd en hier in het hooge licht, vlak naast
de deur, terwijl het geelgekleurde glazen dak van de vesti-
bule, bijna den vollen glans absorbeerde, kwamen alleen
op helle zonnedagen, de figuren geheel, volkomen tot
hun recht. Voor mij was dit stuk bizonder sympathiek.
— De figuur van de koningin straalt in goud, gouden
satijnkleed, gouden mantel, gouden kroon en de licht-
gelokte haren waren goud om het teere, geheel modern
opgevatte gezichtje; ik heb dit model nooit vroeger bij
Rembrandt gezien en vind het op geen van de tot dusverre
verschenen heliogravuren van Wilhelm Bode weder. —
Aan haar voeten knielt een Haman in het rood, met een
zware, gouden keten om de schouders. — De beweging van
knielen, van diep eerbiedig en in ootmoed knielen, is hier
verrukkelijk weergegeven. De koningsfiguur, hier geheel in
het duister gehouden, heeft een tulband op het hoofd en
een schitterend geschilderde staf in de handen, terwijl
men op den achtergrond van de schilderij, die bijna zwart
is, donker, loodkleurig grijs, onduidelijk een vierde figuur
kan onderscheiden, alleen op héele heldere dagen, een
Romeinsch soldaat met een helm op het hoofd.
Bisouder aantrekkelijk is deze schilderij voor mij.
Is ’t mogelijk dat het éen jaar vóór zijn dood werd
geschilderd? De goudgloed straalt letterlijk in vlammen
van het doek. Bijna gelijk reeksend met dit, — bijna
in denzelfden toon geschilderd, is het bekende stuk van
Rudolf Kann te Parijs, 1658, Oude vrouw die haar
nagels knipt, dat door enkelen voor een Maes wordt
gehouden. Wat kan gemeener zijn, dan deze hande-
ling, dit huiselijk knippen van de nagels? en toch,
dit vrouwenbeeld, een portret, want het is naar een
levende vrouw genomen, en toch geen portret, is in
het geheel niet gemeen ! Ze gelijkt veeleer een Sibylle,
die een godsdienstigen ritus verricht en zie eens naar die