De Dietsche warande: tijdschrift voor kunst en Zedegeschiedenis (3: 12.1899)

■Sjtoorïran 30,

$ttïi=femimsïiscf]e nohellc

door M. SCOTTA (i).

IJ stond aan het portierraampje, trommelde op
de ruiten, liep naar het andere venstertje in den
gang, begon ook daar op de ruiten te tromme-
len, ging voor een oogenblik op hare plaats zitten en
trad toen op nieuw naar een der ramen, om daar de-
zelfde muziek te doen hooren.

« Het zou toch waarlijk al te grappig zijn, indien
hij juist met dezen trein moest reizen... en hier binnen
komen zou. »

Het eene glimlachje na het andere gleed over haar
gelaat, tot dat zij eindigde met een spiegel te naderen
en zich daarin te bekijken. Het daarin weerkaatste beeld
was niet leelijk. Zij scheen er dan ook volkomen door
bevredigd te zijn.

De trein hield aan eene station stil. Ofschoon vol
spanning naar buiten glurende, hield zij zich ten halve
verborgen. Gevolgd door een met valiezen beladen knecht,
kwam een jonkman over de rails heenloopen, wierp
een vluchtigen blik op het opschrift van den wagen en

(i) Met toelating der firma P. Bachem.