534 1449.
umme, dat he unse landen Ulryck to Norden unde andere hovetlyngen myt oren frunden aver
den hals tagen, de unse lande rovet unde brant hebben unde groten schaden daen; unde wyllen
vele lever, dat Tanno unde syne broder den sone, den de sendebaden van Bremen unde van
Hamborch myt Ulryck to Norden, Edo Boyens unde Syryck maket hebben, nicht holden wyllen,
als wy Hero Tansen kyndere unde syne frunde up Ynnehusen lyden wyllen, want Poppeke Ynnen
voir erste unde nu Hero Tansen unse landen vele quades daen hebben, unde hebben unsen hovet-
lyngen Tanno unde Sybbet Dyursen anfallen unde beden, dat de beyden brodere oren leven ome
dat erfgoet to Ynhusen und Poppeke Ynnen an Edo Wymmeken unde unsen landen vorbraken
heft Alleken unde synen kynderen wulden bruken laten so lange, dat Hero Tansen kyndere ofte
syne frunde myt unsen hovetlyngen unde unsen landen mögen vordragen werden, unde dat ock
de schade, den unse lande leden hebben, möge betalet werden. Up dusse bede hebben Tanno
unde Sybbet, unse leve hovetlynge, uns gemenen olderluden belavet, dat Alleke ore leve ome
unde syne kyndere, so ferne se truwe by unsen landen blyven wyllen unde Tanno unde synen
nakamelyngen underdenich unde truwe blyven, dat erfgoet to Ynhusen so lange bruken mögen;
besunder de herlicheyt aver Senwert schal na Alleken dode werder an Tanno unde synen kyn-
deren vallen unde nicht up Alleken kynderen erven. Dat dusse dynge und puncte altomale wäre
synt unde myt unsen rade unde goeden wylle aldus beslaten unde uitspraken synt, unde dat wy
ock Tanno Dyursen unde synen broder Sybbet belavet hebben, ofte dat wedder to ene veyde
kamen wurde myt Ulryck to Norden, Edo Boyens, Syryck unde oren frunde, dat wy unsen hovet-
lyngen syne landen unde luden unde alle desse sake unde puncte, de wy hyre ynne dussen bref
hebben utspraken unde bescryven laten, myt gode unde myt blöde, als wy vormaels gedaen hebben,
wyllen helpen vorweren unde bescarmen na alle unsen vormoge unde wyllen, ock ofte dat noet
were dyt altomaele vore de ersamen van Bremen unde Hamborch bynnen ore stede ofte vore
ore sendebaden hyre bynnen ofte buten landes, wäre und wannere dat van noden ys, so hoge
als uns dat myt recht afeschet mach werden, myt unse seien salicheyt unde rechte wareheyt be-
kennen, dat desse dynge also wäre synne^ dat bekennen wy gemene olderlude bynnen Yever,
yn Rüster, yn Oystrynge unde yn Wangerlande eendrechtych by unser seien salicheyt, unde hebben
Tanno unde synen brodere beden, dat he de mene lande ut Rüster, ut Oystrynge unde Wanger-
lande bynnen Yever wolde to hope kamen laten unde den undersaten desse utsprake to kennen
geven unde dussen bref vorlesen laten, umme to hören, ofte ock yeman yn dussen dren landen
wesen muchte van den luden, de unse utsprake unde dussen breff wäre ynne strafen künde, dat
de nu sulkes dede unde to kennen geve, up dat de mene lande nicht anders als de rechte ware-
heyt darevan uitspreken, unsen hovetlynge myt rechte wareheyt mögen bystendych wesen, unde
wat de mene lande dare by doen wyllen, ofte dat wedder myt Ulryck to Norden unde synen
frunden to ene veyde kamen wulde, dare up hebben de mene lande utspreken laten, dat dusse
dynge unde puncte altomale wäre synnen unde myt der wareheyt nicht anders mögen befunden
werden. Unde hebben myt mener hant belavet, dat se Tanno Dyursen unsen hovetlyngen alle
dusse puncte, de yn dussen breff bescreven synt, myt lyve unde myt gode na alle oren vormoge
wyllen helpen vorweren unde bescarmen; unde hebben dussen breff myt utgereckeden arme unde
utgestreckeden vyngeren lyflych to God unde synen hyllygen beswaren, dat se dyt altomaele myt
truw se unde ore nakamelingen unsen hovetlyngen Tanno Dyursen unde synen nakomelyngen to
ewygen dagen dat wyllen holden unde helpen bescermen. Unde de gemene lande hebben wedder-
umme, dat he unse landen Ulryck to Norden unde andere hovetlyngen myt oren frunden aver
den hals tagen, de unse lande rovet unde brant hebben unde groten schaden daen; unde wyllen
vele lever, dat Tanno unde syne broder den sone, den de sendebaden van Bremen unde van
Hamborch myt Ulryck to Norden, Edo Boyens unde Syryck maket hebben, nicht holden wyllen,
als wy Hero Tansen kyndere unde syne frunde up Ynnehusen lyden wyllen, want Poppeke Ynnen
voir erste unde nu Hero Tansen unse landen vele quades daen hebben, unde hebben unsen hovet-
lyngen Tanno unde Sybbet Dyursen anfallen unde beden, dat de beyden brodere oren leven ome
dat erfgoet to Ynhusen und Poppeke Ynnen an Edo Wymmeken unde unsen landen vorbraken
heft Alleken unde synen kynderen wulden bruken laten so lange, dat Hero Tansen kyndere ofte
syne frunde myt unsen hovetlyngen unde unsen landen mögen vordragen werden, unde dat ock
de schade, den unse lande leden hebben, möge betalet werden. Up dusse bede hebben Tanno
unde Sybbet, unse leve hovetlynge, uns gemenen olderluden belavet, dat Alleke ore leve ome
unde syne kyndere, so ferne se truwe by unsen landen blyven wyllen unde Tanno unde synen
nakamelyngen underdenich unde truwe blyven, dat erfgoet to Ynhusen so lange bruken mögen;
besunder de herlicheyt aver Senwert schal na Alleken dode werder an Tanno unde synen kyn-
deren vallen unde nicht up Alleken kynderen erven. Dat dusse dynge und puncte altomale wäre
synt unde myt unsen rade unde goeden wylle aldus beslaten unde uitspraken synt, unde dat wy
ock Tanno Dyursen unde synen broder Sybbet belavet hebben, ofte dat wedder to ene veyde
kamen wurde myt Ulryck to Norden, Edo Boyens, Syryck unde oren frunde, dat wy unsen hovet-
lyngen syne landen unde luden unde alle desse sake unde puncte, de wy hyre ynne dussen bref
hebben utspraken unde bescryven laten, myt gode unde myt blöde, als wy vormaels gedaen hebben,
wyllen helpen vorweren unde bescarmen na alle unsen vormoge unde wyllen, ock ofte dat noet
were dyt altomaele vore de ersamen van Bremen unde Hamborch bynnen ore stede ofte vore
ore sendebaden hyre bynnen ofte buten landes, wäre und wannere dat van noden ys, so hoge
als uns dat myt recht afeschet mach werden, myt unse seien salicheyt unde rechte wareheyt be-
kennen, dat desse dynge also wäre synne^ dat bekennen wy gemene olderlude bynnen Yever,
yn Rüster, yn Oystrynge unde yn Wangerlande eendrechtych by unser seien salicheyt, unde hebben
Tanno unde synen brodere beden, dat he de mene lande ut Rüster, ut Oystrynge unde Wanger-
lande bynnen Yever wolde to hope kamen laten unde den undersaten desse utsprake to kennen
geven unde dussen bref vorlesen laten, umme to hören, ofte ock yeman yn dussen dren landen
wesen muchte van den luden, de unse utsprake unde dussen breff wäre ynne strafen künde, dat
de nu sulkes dede unde to kennen geve, up dat de mene lande nicht anders als de rechte ware-
heyt darevan uitspreken, unsen hovetlynge myt rechte wareheyt mögen bystendych wesen, unde
wat de mene lande dare by doen wyllen, ofte dat wedder myt Ulryck to Norden unde synen
frunden to ene veyde kamen wulde, dare up hebben de mene lande utspreken laten, dat dusse
dynge unde puncte altomale wäre synnen unde myt der wareheyt nicht anders mögen befunden
werden. Unde hebben myt mener hant belavet, dat se Tanno Dyursen unsen hovetlyngen alle
dusse puncte, de yn dussen breff bescreven synt, myt lyve unde myt gode na alle oren vormoge
wyllen helpen vorweren unde bescarmen; unde hebben dussen breff myt utgereckeden arme unde
utgestreckeden vyngeren lyflych to God unde synen hyllygen beswaren, dat se dyt altomaele myt
truw se unde ore nakamelingen unsen hovetlyngen Tanno Dyursen unde synen nakomelyngen to
ewygen dagen dat wyllen holden unde helpen bescermen. Unde de gemene lande hebben wedder-