Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1887)

9

επιγραφη εξ επιδαυρου

10

και των Τωμαίων πολέμου του καταλήξαντος εις
τήν Φλαμινίνειον εΐρήνην και τήν διαβόητον έκεί-
νην έν τοις Ίαθμίο^ περί της ελευθερίας απάντων
των Ελλήνων προκήρυξιν (176 π. Χ.)Λ "Εκ"
τότε οί 'ΡωμαΓοι διώκουν αύτοί κυρίως, έϊ και δχι
άμέσως ακόμη, τά της Ελλάδος, οί δέ Αθηναίοι
εις άγαθάς προς αυτούς σχέσεις ευρισκόμενοι άπο
τοΟ 228ου έτους π. Χ. και σύμμαχοι αυτών φα-
νεροί άπο του 209ου π. Χ. έτους2 διετέλουν ήδη
οντες ύπό τήν προστασίαν των και δεν εϊχον λό-
γους νά φοβώνται και νά κολακεύωσι τους κατά
πάντα πλέον εξουθενωμένους Αιτωλούς και Μακε-
δόνας. Μάλλον λοιπόν κατά τά πρώτα της Βασι-
λείας του Φιλίππου έ'τη, ως νομίζω, κατά τον συμ-
μαχικόν μάλιστα λεγόμενον πόλεμον (220-217)3
οί Αθηναίοι ογι προ πολλών ετών άπαλλαγέντες
της Μακεδόνικης φρουράς (230 π. Χ. )4 και επι-
θυμούντες νά διάγωσιν έν ειρήνη και ούδετερότητι5
ελαβον ανάγκην τών πρεσβειών τοΟ ημετέρου ζ1τ?-
ψαινετον και ουδόλως άπίθανον και διά τάς επιτυ-
χείς αύτοΟ διττίωφατικαο, άποστολάς και τό θάρ-
ρος, μεθ' οδ ταύτας έξετέλεσε, ούτε κάκοπαθίαν
ονάεμίαν, ούζε κίνόννον ντζοατεΐΐόμενοο,, ως λέ-
γει τό ήμέτερον ψήφισμα (στίχ. 8-9), τρις έξελέ-
ξαντο αύτόν στρατηγόν επί τήν χωράν τήν έπ Έ-
λευσίνος, ήτις διά τήν γειτνίασιν πρός τήν Μεγα-
ρίδα και τήν Βοιωτίαν και τά τρία αξιόλογα αύτής
φρούρια (Πάνακτον, Φυλή ν και Ελευσίνα) πάν-
τοτε μέν, μάλιστα δέ κατ' εκείνους τους χρόνους
ήτο διά τήν Αττική ν θέσις στρατηγική σπουδαιο-
τάτη. Κατά τούτους λοιπόν υποθέτω τους χρόνους

έγένοντο ά'ρχοντες και οί ενταύθα μνημονευόμενοι
και επειδή καθ' εκάστη ν τήν στρατηγίαν του τιμω-
μένου άνδρός συνέπιπτε και ή πανήγυρις τών με-
γάΛων ΕΛενΰινίων (στίχ. 25-28) ήτοι τών ανά
πάν πέμπτον ετος τελουμένων,αν τά έν τοις στίχοις
έκείνοις άνωτέρω σημειωθέντα έ'χωσιν ορθώς, οί
τρεις του ημετέρου ψηφίσματος άρχοντες ήρςαν
τήν έπώνυμον αρχήν εντός έννέα έτών, ήτοι απέ-
χοντες ό εις του άλλου τέσσαρα ετη,ώστε αν έγνω-
ρίζετο του ενός μόνου ές αύτών το ετος της αρ-
χής, θά έγένετο επίσης γνωστόν και τό τών άλλων
δύο. Ο ϋαπιοηΐ τάσσει τον Α'ίΰχρωΥα κατά τό
216°ν ετος π. Χ.' άλλ'έκ τών άνωτέρω γίνεται φα-
νερόν δτι ή χρονολογία αύτη δεν δύναται νά ήναί
ορθή * άπίθανος δέ επίσης φαίνεται μοι και ή ύπό
τοΟ Κδΐιΐβρ κατάταξις του αύτοΟ άρχοντος κατά
τάς άρχάς τοΟ 2ου π. Χ. αιώνος, αν, εννοείται,
ύποτεθή ως ορθόν δτι δ ήμέτερος Αισχρών είναι ό
αυτός τω άναγραφομένω έν τω εις τήν ίέρειαν Κρά-
τειαν ψηφίσματι (0. I. Α. Π, Τίτλ. 622). Δήλον
δέ εκ τών είρημένων δ'τι δ του ήμετέρου ψηφίσμα-
τος Διοκλής δεν δύναται νά συνταυτισθή πρός
ούδένα τών δμωνύμων του αρχόντων (ΟααιοηΙ,
Ραδΐ. Εροη. σελ. 65)1 ούδέ πρός τον Διοκ1τ\ τον
Κνάαθηναυέα, τοΟ οποίου είναι μέν ή χρονολογία
επίσης ακριβώς οχι γνωστή, άλλά τό όνομα φέρε-
ται αναγεγραμμενον εοόομον αυτο εν σειρά αρχόν-
των ενθα τό του Χαιρεφώντος δνομα δεν ύπάρχει
(ΌαηιοηΙ. Αιόπ. Αΐηβη. σελ. 46 και εφεξής).

Έν Έλευσΐνι τϊ| 20 Μαρτίου 1887.

Δ. Φίλιος

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΕΞ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Η έκ στίχων ένενήκοντα και εξ άποτελουμένη
επιγραφή αύτη (ύψ. 1.50, πλάτ. 0.72) εινε έπί

1 Παράβ. Ηβι·Ιζΐ36Γ§, ΟβδοΙιίοΙιΙβ Οπεοΐιβηίαιιάδ ιιηΙβΓ οΐβΐ'

ΗβΓΓδΟΐΐίΐίΙ άβΓ Κθ60161', Εΐη1.βΐΙϋη§ σελ. 55 και εφεξής: Οί Αθη-
ναίοι έστειλαν το'τε πρεσβευτήν ε'ις 'Ρώμην τον Κηαισο'δωρον ( Παυσ.
1,36,4).

2 ΗβΐΊζΙ)6Γ§, έ. ά. σελ. 45.

3 ΗβΐΊζ1)6Γ§, έ. ά. σελ. 15-21-

ΌΓΟ^κβα, ΟοδοΙιϊοΙαΙβ άβδ Ηβΐΐβα. 3, II, σελ. 55-57.
5 Ό ΟΓΟ^δΟΠ έν τω μνημονευθέντι τόπω έξηγεϊ διατι ό "Αρατος,
καίπερ κυρίως κατορΟώσας νά έλευθερώση τά; Αθήνας της Μακεδόνι-
κης φρουράς, ούοέν ήττον δεν έβίασε τους Αθηναίους νά είσέλΟωσιν
εις τήν Άχαϊκήν Όμοσπονδίαν.

λευκού μαρμάρου κεχαραγμένη , στοιχηδόν , και
έν καλή εισέτι καταστάσει, ως βλέπει τις έκ τών
ολίγων συμπληρώσεων άς έπί του κειμένου έπη-
νέγκααεν. Άνευρέθη κατά τον μήνα Αύ'γουστον
τοΰ 1886 έν ταίς ύπό τής Άρχ . Εταιρίας δΓέμοΰ"
ένεργηθείσαις έν Έπιδαύρω άνασκαφαΐς.

1 Τό έκεΐ γεγραμμένον δτι ό Διοκλής Διοκλε'ους έγε'νετο άρχων
περι τήν 124τ' Όλυμπιάδα ΰπολαμβάνω ώς τυπογραφικόν αμάρτημα,
διότι και άν ό Διοκλής Διοκλε'ους δέν είναι ό αϋτός τω Διοκλεΐ τοΰ
57=" π. Χ. ε'τους (Ο I. Α. II, Τίτλ. 630), οπως ό ΚοίΐΙβΓ φρονεί,
προγενέστερος δμως του 1°" π. Χ. αιώνος δέν δύναται νά ήναι (παρβ.
προσέτι ΌαωοηΙ, ΑιόΙι. Λΐΐιβη. σελ. 118).