Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1887)

197

ΠΕΡΙ ΒΟΙΩΤΙΚΟΥ ΣΚΥΦΟΥ

198

κάτω τόπου του λίθου , άλλα καί έκ της έν τοις
δυσί τελευταίοις αύτοΟ στίχοις τυπικής φρασεολο-
γίας, δμοιαζούσης τήν των τεσσάρων τελευταίων
στίχων του εκεί ύπό στοιχείον Β έκδεδομένου τε-
μαχίου, (ιδίως αί λέξεις έν τω έτΐίφανεβτάτω τότζιο
και ττ/ς· πατρίδος άπαντώσι και εκεί και εδώ)" αρ-
χήν δε ψηφίσματος νά διιδω δεν ήδυνήθην έν τω
α'. του σημερινού" τεμαχίου στίχω, όντι τόσον κα-
κώς διατεθειμένω. Τπωπτεύθην μάλιστα, μήπως,
καίπερ σώζοντος του λίθου τό άνω τέρμα του εύ-
θυγράμμως τετμημένον, δμως δεν περιείχετο ευθύς
έκεΓ έν τω α . στίχω ή αρχή του ψηφίσματος ,
άλλ' έν έτέρω λίθω' εις ην ύποψίαν μέ ήγεν έ'τι
και ή όλιγότης των στίχων τούτων (δσον μακροί
και αν ήθελον ύποτεθή ποτε δντες) δια ψήφισμα
δλόκληρον τών "Ρωμαϊκών χρόνων,ό'τε οί Έλληνες
εχαιρον πολυλογουντες.

Ταύτα ειπών όχι ερμηνευτικά , άλλα διαπορη-
τικά, τελευταΐον λέγω, δτι τινές τών έν τούτω τω
τεμαχίω κολοβών φράσεων ύποβάλλουσί μοι τήν
εικασίαν , δ'τι ϊσως τό ποτέ πλήρες ψήφισμα, καί
περ γραφέν εις τιμήν ενός τίνος άνδρός, εύεργετή-
σαντος οπωσδήποτε τήν πόλιν (οδ τό όνομα πιθα-

νώς κρύπτεται έν τω γ'. στίχω), δμως περιείχε
καί γενικωτέρους τινάς ορισμούς περί τοΟ τρόπου
της έν τω μέλλοντι άπονομης τιμών εις τούς άξιους
τιμής άνδρας.

Ο αυτός έν Κελεμβεσίω διδάσκαλος παρέδωκέ
μοι προς δημοσίευσιν τό έξης άντίγραφον στήλης,
ίσως έπιτυμβίας,σημειώσας,δτι είναι μήκους 0,32,
πλάτους 0,15, έντετοιχισμένη νυν έν τή παρά τήν
Πριήνην κατά τήν θέσιν Δερμέν δερέ άποθήκη τοΟ*
Δημητρίου Τσανδαρλιώτου"

Κ

Ο Ν I Ο Σ

Κόνιος

Μ

Ο Ν I Μ Η

Μόνιμο

Μ

Ο Ν I Μ Α Σ

Μόνικα;

θ

Ε Ο Δ 0) Ρ Α

Θεοδώρ

Μ

ΟΥΣΑ

Μοΰσα.

Τό περίγραμμα του λίθου , ώς εχει έν τφ ύπ'
δψιν μου άντιγράφω , δεικνύει, δτι είναι, αν δεν
άπατώμαι, ήκρωτηριασμένης στήλης τεμάχιον,

Έν Αθήναις, τ5) 30 Απριλίου 1888.

Στέφανος Α. Κουμανουδης

ΠΕΡΙ ΒΟΙΩΤΙΚΟΥ ΣΚΥΦΟΥ

ΕΚΔΟΘΕΝΤΟΣ ΥΠΟ Σ. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ1

Τω άριστα γεγυμνασμένω όφθαλμώ του Σ. Κου-
μανούδη του άναγνόντος τά άμυδρώς φαινόμενα
έπί του σκύφου γράμματα καί παντοίως βασανί-
σαντος τά περί τήν παράστασιν , οφείλομεν τήν
ασφαλή, ώς έ'μοιγε δοκεϊ, άναγνώρισιν αιματηρού
ε'ργου Ελλήνων τε καί Τρωών προς άλλήλους,
συμβάντος έν αρχή της τρίτης, άπό μήνιδος Αγ ιλ-
λέως, μάχης, έξιστορουμένης έν Ίλιάδι, άπό στί-
χου 1ου Ραψ. Λ. μέχρι στίχου 242ου Ραψ. Σ. δια
στίχων τετράκις χιλίων καί διακοσίων ένενήκοντα
τεσσάρων.

Από πρωίας άμφότεροι οί στρατοί παρασκευα-

1 "Ιδε σελ. 67-76 πίν. 5,2 εν τω προ τοΰδε τεύχε;.

σάμενοι τά καθ εαυτούς συνεπλάκησαν έπί τοϋ
ΤρωϊκοΟ πεδίου- μετά μικράν δέ τών Τρφων άντί-
στασιν οί Έλληνες διασπώσι τάς τών εχθρών φά-
λαγγας, δ δ' Αγαμέμνων άριστεύων διώκει μέχρι
τών Σκαιών πυλών τον Έκτορα φεύγοντα Ίλ. Α.

1-247.

Τρωθέντος δέ του Αγαμέμνονος ύπό Κόωνος
καί εις τάς νήας άναχωρήσαντος, δ "Εκτωρ στρέ-
φεται πλήρης θάρρους κατά τών Αχαιών. Ίλ. Α.
248-298.

Εντεύθεν άρχεται τό περί τήν γάστραν τοΟ σκύ-
φου έπεισόδιον, άκριβώς άπό στίχ. 273ου Ραψ. Α.
δτε καταπονηθείς ύπό της οδύνης τοϋ έλκους δ