Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1887)

31

ΑΓΑΛΜΑΤΙΟΝ ΑΘΗΝΑΣ ΕΞ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

32

5 [γι] δεδόχθαι τη βουλή [τ]ού[ς προέδρους οι άν λ]

άχωσιν [π]ροεδρεύειν είς την πρώ[την εκκλησία]

[ν] χρηρ,ατίσαι περί τούτων, γνώμην [δε ξυμβάλλε

[σ]θαι της βουλής εις τον δημον δτι δο[κεΐ τη βο]

[υ]λη έπαινεσαι μεν Πύθωνα Δημέου [.......κ]

10 αί στεφανώσαι αύτόν χρυσω στεφά.[νω κατά το]

[ν] νόρον εύνοιας ένεκα και <ριλοτι[μίας της προ]

[ς την βου]λην και τον δημον' είναι Γδέ αύτόν Άθην]

[αΐον και τού]ς εγγονούς αυτού κ[αί είναι αύτω]

[γράψασθαι <ρυ]λης και δήμου και [φρατρίας ης άν]
15 [βούληται- άνα]γράψαι δε τόδε [το ψήφισμα τον γρ]

[αμματέα του δ]ήμου έν στή[λη λίθινη και στησ]

[αι έν άκροπόλε]ι' εις δ[έ την άναγραφην της στήλ]

[ης μερίσαι τούς έΐπί [τη διοικήσει ΔΔ(;) δραχμάς]

Το τεμάχιον τούτο είνε προβούλευμα, δι'οδ προ- αΰτη άνακτέα περί το τέλος τοΟ 4 αιώνος ή τάς

τείνεται νά έπαινεθή [Λεν και στεφανωθή Πύθων δ άρχάς του 3 ώς δηλοΟσι αί λέξεις τονς επί ττ\ διοι-

Δημέου, νά άπονεμηθή δε αύτώ και τοις έγγόνοις κήσει (ιδ. Κθΐηαοη: ΊΥβιΙβ ά'βρί^Γαρηϊβ ^βο^ιι©

αύτοΟ τό δικαίωμα τοΟ πολίτου Αθηναίου. ΌΠύ- ρ. 315).
θων ούτος, οδ το έθνικόν δεν δυνάμεθα νά συμπλη-

, , , . , ^ ■> ρ ν \ Αθήναις, κατά Μάϊον του 1887.

ρωσωμεν ντο ΠΛαταιεα πληροί ακριοώς τον κενόν

χώρον), είνε ήμϊν άλλοθεν άγνωστος. Ή επιγραφή ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΑΓΑΛΜΑΤΙΟΝ ΑΘΗΝΑΣ ΕΞ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

( Πίναξ 4).

Τό έν τώ πίνακι 4 δημοσιευόμενον ναλκοΟν ει-
δώλιο ν της Αθηνάς είνε εν των τελευταίων ευρη-
μάτων των έν Άκροπόλει άνασκαφών. Άνευρέθη
κατά τό βόρειον τείχος ακριβώς έναντι της βορείου
του Ερεχθείου εισόδου εις βάθος 2 1/2 μέτρων ύπο
σπόνδυλον κίονος έντετειχ ισμένον. Πλησίον τούτου
άνευρέθη και άρχαϊκον άγαλμα λίθινον γυναικός,
δ'μοιον, ώς προς τον τύπον, τοίς πέρυσιν άνευρε-
θείσι. Τό άγαλμάτιον τούτο, οπερ,· μη άφορωντες
εις τό όλοτελές της μορφής, προσφορώτερον θά
άπεκαλουμεν «διπλούν άνάγλυφον», αποτελείται
έκ δύο λεπτών χάλκινων πλακών, ών εκάστη, ιδία
είργασμένη ούσα και σφυρήλατος, εικονίζει οιονεί
έν άναγλύφω, τήν έν καταγραφή της Αθηνάς μορ-
φήν. Αί δύο άναγεγλυμμέναι πλάκες αύται, κεκολ-
λημέναι ούσαι και διά λεπτών ήλων ένιαχοϋ συν-

δεδεμέναι, συναποτελοΟσιν όλοτελές είδωλον, αύ-
τήν τήν Άθηνάν όλόκληρον και όρατήν εκατέρω-
θεν αυτοτελώς. Ή κατασκευή τοΟ αγαλματίου
τούτου εϊνε,.ό'σον ήμϊν γνωστόν, πρωτοφανής* είνε
δμως διδακτική διά τον τρόπον καθ δν ή του σώ-
ματος παραστασις βαθμηδόν άπετελέσθη μονομε-
ρώς και αυτοτελώς. Ή καταγραφήν έν άναγλύφω
άπεικόνισις του άνθρωπίνου σώματος, ή πρόχειρον
και κοινόν πρότυπον έχουσα τήν έπι άγγείων γρα-
πτήν παράστασιν της ανθρωπινής μορφής, ώφειλε
πρωϊαίτερον ν άναπτυχθή και τελειότερον νά έξα-
σκηθή ή ή κυρίως άγαλματοποίία. Ή σύγκρισις
του άναγεγλυμμένου, ούτως ειπείν, ειδωλίου τού-
του της Αθηνάς προς έτερα της Ακροπόλεως
χαλκά αγαλμάτια της αύτής χρονικής περιόδου,
άλλά κατά τον συνήθη τρόπον πεποιημένα, φανε-