Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1887)

21

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΕΞ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

22

σίων Εΰθυμάχου. Καλλίγειτος Πυθοδώρου. Καλλίγειτος "Ερμωνος.
Άριστέας Άγασίλλου. Διονύσιος Καλλικλείδα. Καλλίας Ιίολυζί-
δα. Αρτεμίδωρος Άμφικλέος. Διονύσιος Καλλιτέλεος. Νίκων Μάν-
τωνος. Νικόδαυ.ος Παιν.ψΓλου. Λεύκων Διοτίι/.ου. ΚαλΧΐνος Θεοδώ[ρου~|.
95 [Δ]ιόγειτος Θεοδώρου. ΙΙυθόδωρος Διόκλου. Διόδωρος Άνταγόρο[υ].
[Ήρ]όδωρος Δαμοχάρεος.

Ή πλάξ αυτη έχρησιμοποιήθη κατά τους ρω- ημετέρα ΚαΛΛίωγ Ματροόώρον. Τό . . . εας

μαϊκούς χρόνους μετά πολλών άλλων ενεπίγραφων ΠονΛοχερεος συμπληρουται Τιμέας κτλ. Το

πλακών κατά τήν οίκοδομήν μεγάλου Λουτρού,δπερ ......Νίκωγος είνε πιθανώς το Πανέας Νί-

αί τελευταΓαι άνασκαφαί εις φώς ήγαγον. Κατά τήν κωνοο..

δυτικήν πλευράν μεγάλου τετραγώνου δωματίου Ό στρατηγός τών Α/αιών Αίγιαίενο, είνε

εκείτο λουτήρ ορθογωνίου σχήματος έπικεχρισμέ- ήμΐν άγνωστος" γνωστοΟ όμως οντος τοΟ χρόνου

νος' τήν έτέραν τών μειζόνων πλευρών τοΟ λου- καθ' δν οί Έπιδαύριοι μετά τών Τροιζηνίων εις το

τήρος τούτου άπετέλει ή ημετέρα πλάξ τήν έπι- αχαΐκόν συνέδριον προσε/ώρησαν (Παυσ. 2.8.5.)

γραφήν έχουσα κατά τήν έσωτερικήν έπιφάνειαν. είκάζομεν δτι δ Αίγιαλεύς έστρατήγει μετά τήν

Ή επιγραφή, ώς εί'πομεν, είνε στοιχηδόν κεχα- ύπό τοΟ Άράτου έλευθέρωσιν της Κορίνθου. Ό

ραγμένη, έκαστος δέ στίχος περιλαμβάνει πεντή- ιερεύς Διονναιοο. είνε επίσης άγνωστος. Τοιούτον

κοντά γράμματα ώς έπι το πολύ. όνομα, άπαντα άπαξ εν ταϊς έπιγραφαΐς της Έπι-

Ή επιγραφή αυτη γνωρίζει ήμΐν τήν περί δροθε- δαύρου (ί'δ. Άρχ. Έφημ. 1883. II. 89) άλλ'εν

σίας έ'ριν τών Έπιδαυρίων και Κορινθίων κατά τους επιγραφή μεταγενεστέρων χρόνων,

χρόνους της Αχαϊκής συμπολιτείας και τήν κρίσιν Στί/. 3. Ό διπλασιασμός τοΟ 1 εν τή λέξει

τών έπι τήν χώραν, ώς διαιτητών, σταλέντων Μεγα- άφφεΐΐεγον δεν πρέπει νά θεωρηθή ώς αμάρτημα

ρέων. Κατά τήν έπιγραφήν οί τό πρώτον σταλέντες του χαράκτου, άλλ'ώς γλωσσικός ϊδιωτισμός.

έκατόν πεντήκοντα και εις Μεγαρείς έκριναν υπέρ Στίχ. 4. Τό Σεΐΐάννον είνε ήμϊν άγνωστον'

τών Έπιδαυρίων, ε'ις οός έ'δει νά άνήκη ή άμφισβη- τό Σπείραιον δμως είνε τό έν τω Σαρωνικώ κόλπω

τουμένη χώρα, άλλ'επειδή άντέλεγον οί Κορίνθιοι, γνωστόν άκρωτήριον,πιθανώς δέ καί τό Σεΐΐάννον

έστάλησαν και πάλιν έκ τών αύτών δικαστών τριά- νά ήτο δμοία τις έν τή θαλάσση έξοχή.

κοντά και εις, οίτινες έ'θηκαν ώρισμένως τά δρια. Στί/. 6. Ή συμπλήρωσις ενα έν τή άρχή τοΟ

Οί άποσταλέντες κριταί ανήκον ε'ις τάς τρεις δω- στί/ου προκύπτει έκ της αριθμήσεως τών δικα-

ρικάς φυλάς1, τουτέστιν πεντήκοντα εις τήν τών στών.

Υλλέων, πεντήκοντα και είς εις τήν τών Παμφύ- Στίχ. 8. Αί λέξεις τεραονιθα6(^ ώς και ή έν

λων καί πεντήκοντα είς τήν τών Δυμάνων. Έκ στί/. 11 έτεραόνοζαν κατά τήν οποίαν συνεπλη-

τών τό δεύτερον δέ άποσταλέντων , δέκα μέν ήσαν ρώσαμεν τήν έν στίχ. 9 τερμογ[ι]ζον[γ]τας καί

έκ τών πρώτων, ένδεκα έκ τών δευτέρων και δέκα ή έν στίχ. 85 Τερμαΰτηρει^ άπαντώσι τό πρώτον

έκ τών τελευταίων. Τινά τών ονομάτων τούτων ένταυθα. Τό ρήμα τεραονίζω (έκ του τέρμα)

άπαντώσι και εν τ ι ν ε μεγαρική έπιγραφή δημοσιευ- αντί του τεραατίζω ή τερμάζω είνε διαλεκτικόν.

θείση ύπό του Βαγβί, έν Κβνιιε ΑΓοΐίβοΐ. 1875. II. Άπό του στί/ου 11 έως του 31 περιλαμβάνε-

σελ. 19, (ί'δ. καί Έφημ. Άρ/αιολ. 1885, 2. ται ή κυρίως δροθεσία έν η άπαντώσιν. ώς συνή-

127 ) έν ή διορθουνται τά νυν πλημμελώς τίνα εκεί θως συμβαίνει έν δμοίαις έπιγραφαΐς, ονόματα, ων

συμπεπληρωμένα έςηλειμμένα ονόματα. Ούτως τό τά πλείστα τυγ/άνουσιν άγνωστα. ΗμεΓς καί περί

Ί\ερ\ψίωγ Ματροόώρον είνε πάντως τό έν τή αύτών τών γνωστών τυγχανόντων ούδένα ποιησό-

μεθα λόγον, άφίνοντες είς τους γεωγράφους τήν έ-

• ' Ώς γνωστόν αί τρεις δωρικά! καλούμεναι ουλαί, των Ύλλε'ων, \ - £ ι ρ /_

Λ , 1 , „ ,. ν ' 1 , , · Χ. ·, ' , , ' ρευναν και εςακριοωσιν τούτων.

ίλυμανων και Ιΐαμφυλων υπηρχον, έκτος της Σπάρτης, και εν αλλαις ' 1 >

δωρικαϊςπόλεσι (πρβλ. ΜϋΙΙβΓ. Όογ. 2, 70 καΊ Ιξ.). Στίχ. 14. Ή λέξις ράχ^ γέγραπται πάντοτε