DOI Artikel:
Kumanudēs, Stephanos A.: Epigraphai Athēnōn kai Thisbēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14588#0036
51
ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΙΣΒΗΣ
52
Ό λίθος έκ του τόπου της ευρέσεως του μετε- παρατηρηθείσα και άναγνωσθείσα επί ενός [Λεγάλου
κομίσθη εις τήν αύλήν του Κεντρικού Μουσείου. «βράχου, κειμένου τελευταίου κατά τά προς βορέαν
Διάυ,ετρος αύτοΟ 1.22, πάχος 0.15. Μέγεθος των άνεμον πρανή της Ακροπόλεως, μ.ετας"ύ τοΟ τεί-
γραμμάτων από 0.07 εως 0.08. χους και της εκκλησίας του αγίου Συμεώνος», ήτις
"Οτι μεν ή φράσις της νυν κολοβής επιγραφής λέγει" [Τ)ον περιπάζο[ν) περίοδος σ{ζάδια\)
...ς αζαδίων Β . . ήτό ποτε πάνυ βραχεΓα, άπλοΟς Π{ένζε), πτό^δς Δ Π I 11 (= όκζωκαίδεκα). Ίδέτω
δηλ. ορισμός μήκους τινός, και άνευ τοΟ ρήματος αυτήν Ό βουλόμενος πανομοιοτύπως έκδεδομένην
έοζί, πάς τις, νομίζω, παραδέχεται- αλλά τίνος έν Άρχαιολ. Έφημ. περ. β',, 1862, σ. 146, πίν.
ώρισμένου τόπου μήκος ή περίοδος ή κύκλος δι αύ- ιη , και τά ύπό τοΟ εκδότου Άθ. 'Ρουσοπούλου
της έδηλοΰτο , τούτο δυστέκμαρτον. "Αν έκ του περί της σημασίας της είρημένα κατά έρεύνας του
τόπου της ευρέσεως του λίθου αγόμενος τις θεω- μακαρίτου Ιω. Γ. Παπαδάκη.
ρήση αυτόν ώς σχετικόν πως προς τό Όλυμπιείον Επανερχόμενοι εις τήν ήμετέραν έπιγραφήν δια-
ή τά έν αύτω, εύρίσκει ού μικράς δυσκολίας" διότι πορουμεν άναγκαίως και τόδε" πώς δηλ. ό έ'χων
πρώτον μεν τό έπ' αύτου τελευταίον νυν άριθμητι- αύτήν λίθος εκειτό ποτε ή ήτο ιδρυμένος, δρθιος
κόν γράμμα Β (δηλούμενον σαφώς ώς τοιούτο διά αρά γε ή οριζοντίως έντετοιχισμένος έν οικοδομή
της έπάνωθεν οριζοντίου κεραίας") δεν είμεθα 3έ- τινι. Ίσως μάλλον είκαστέον, ό'τι όρθιος" και τοΟτο
βαιοι αν οέν παρηκολουθεΐτό ποτε και ύπό άλλου λέγω ένεκα μάλιστα τών τρημάτων αύτου και τών
γράμματος, τυχόν του I, ώστε νά σημαίνη δυοκαί- φύλλων, δι'ών τό δλον αύτοΟ ομοιάζει πως τους
δεκα ή άλλον έτι μεγαλλίτερον αριθμόν, έπειτα δε έν τη προσάψει τινών Χριστιανικών ναών στρογγύ-
έκ του Ι.ίαυσανίου (1, 18, 6) ήξεύρομεν,ό'τι ό πάς λους έκείνους φεγγίτας , τούς καλουμένους παρά
περίβολος του Όλυμπιείου ήτο σταδίων μ,άΐίϋζα τοις Φράγκοις ρόζας. Έλθ εν εις τον νουν αου,
ζεσοάρων , εν δε έν αύτω ποτε ύπάρχον ζεμένος ένεκα τών τρημάτων πάλιν, και άλλο τι" μήπως
ζτ\ν έπίκίησιν Όΐνμπίας , ό'περ ό αύτός άναφέ- έκ κρήνης ή άλλοίου τινός ύδραυλικου κατασκευά-
ρει περιηγητής, τό αναφέρει άνευ ορισμού του με- σματος ή και ύδραγωγείου είναι ό λίθος οδτος με-
γέθους του. Ούτω λοιπόν έκ τούτων ούδεμί.α προς κρόν υπόλειμμα, ή δέ έπιγραφή του μήπως έδήλου
τά του λίθου σχέσις έκφαίνεται. Άπωτέρω δέ σκε- τήν άπό σταδίων τόσων οή αγωγή ν τοΟ ύδατος"
πτόμενοι ένθυμούμεθα, ό'τι Ό κνκίος ζον άσζεος αλλά τό Σ τό προ της λέξεως σζαδίων έναντιουται
Αθηνών δεν είναι άκριβώς γνωστόν πόσην έ'κτασιν εις τοιαύτην άντίληψιν της κεκολοβωμένης φρά-
εϊχε, μόνον δ έκ τοΟ θουκυδίδου (2, 13 ι ήξεύρο- σεως. Έν τούτοις οφείλω νά δηλώσω ένταΰθα,δτι
μεν,ό'τι τό στρατιωτικώς φυλασσόμενον αύτου μέ- μαρμάριναί τίνες πλάκες μήκους πλέον τοΟ μέτρου
ρος κατά τάς αρχάς του Πελοποννησιακοί πολέ- και έ'χουσαι κόσμον γεισωμάτων εύρέθησαν κατά
μου ήτο τριώ^ καϊ ζεΰΰαράκονζα αζα δίω γ.' Αλλά τούς αύτούς τόπους, ες ών μία έχει κατά μεσής
και ούτος ό αριθμός ούδαμώς έν τοις του λίθου κοίλωμά τι σχεδόν στρογγύλον, μετρίως Βεβαθυ-
γράμμασιν ύποφαίνεται. "Οθεν κόπτοντες τον περί σμένον και έν τω κέντρω του κοιλώματος τρημά-
τούτου λόγον', ύπομιμνήσκομεν τοις περιεργοτέροις τιον περί δέ αύτό τέσσαρας τόρμους 3εβυσμένους
τών αναγνωστών, δ'τι δμοία τις τη σήμερον έκδιδο- νϋνμολύβδω. Έν τω κοιλώματι τούτω, εικάζω, δ'τι
μένη έπιγραφή , αλλά σαφεστέρα διά τό σχεδόν θά ήτό ποτε ένηρμοσμένη εξ άλλου λίθου κεφαλή
πλήρες αύτής,υπάρχει έν Αθήναις ή προ 2ο έτών λέοντος ύδροχοοΟντος. Ή μαρμάρινη αύτη πλάξ
. ., . ,, „,, ν , , , · , , μετά και άλλων ετέθη προς φύλαξιν έσωτέρω του
1 Ζλεν φοονουμεν, αν τις άλλος ζητήσει ταλαιπωρώ εικοτολογησας 1 1 1
τό ποσών αρα γε σταδίων ητο ή περίοδος της έν τω άνατολικώ μέρει προπύλου του περιβόλου τοΟ Ολυμπιείου έν άρΐ-
των Αθηνών ' Αδριανουπο'λεως , τής και νέαι Αθήναι κληθείσης ποτέ στεοα είσΐόντων, καί έκεΐ δύνανται νά τήν έξετά-
(Ί'δε Σπαρτιανόν έν β(υ> Αδριανού κεφ. 20, και Φλέγοντα παοά Στεφ. ■ ·, ν ,,
Βυζ. έν λ. Όλομπκίον,χαί έπιγραφήν έν Ο. I. I,. III, 5.49) εΰΡη, ό'τι σωσιπλειοτερον οί περι τα τοιαύτα έχοντες εμπει-
ήτο δώδεκα σιαδίωγ, και ού'το.) /αρή μεν αϋτο'ς, /αροποιήση δέ και ρίαν.
άλλους επ'ι τή εύτυ/εΐ συμπληρώσει τής νυν εκδιδομένης έπιγραφής.
'Αλλά πρέπει το'τε και τά γράμματα αυτής νά καταβιβάση εις τοϋς
'Αδριανείους χρόνους. Έκδίδομεν καί τήν έξης έκ Θίσβης έπιγραφήν
ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΙΣΒΗΣ
52
Ό λίθος έκ του τόπου της ευρέσεως του μετε- παρατηρηθείσα και άναγνωσθείσα επί ενός [Λεγάλου
κομίσθη εις τήν αύλήν του Κεντρικού Μουσείου. «βράχου, κειμένου τελευταίου κατά τά προς βορέαν
Διάυ,ετρος αύτοΟ 1.22, πάχος 0.15. Μέγεθος των άνεμον πρανή της Ακροπόλεως, μ.ετας"ύ τοΟ τεί-
γραμμάτων από 0.07 εως 0.08. χους και της εκκλησίας του αγίου Συμεώνος», ήτις
"Οτι μεν ή φράσις της νυν κολοβής επιγραφής λέγει" [Τ)ον περιπάζο[ν) περίοδος σ{ζάδια\)
...ς αζαδίων Β . . ήτό ποτε πάνυ βραχεΓα, άπλοΟς Π{ένζε), πτό^δς Δ Π I 11 (= όκζωκαίδεκα). Ίδέτω
δηλ. ορισμός μήκους τινός, και άνευ τοΟ ρήματος αυτήν Ό βουλόμενος πανομοιοτύπως έκδεδομένην
έοζί, πάς τις, νομίζω, παραδέχεται- αλλά τίνος έν Άρχαιολ. Έφημ. περ. β',, 1862, σ. 146, πίν.
ώρισμένου τόπου μήκος ή περίοδος ή κύκλος δι αύ- ιη , και τά ύπό τοΟ εκδότου Άθ. 'Ρουσοπούλου
της έδηλοΰτο , τούτο δυστέκμαρτον. "Αν έκ του περί της σημασίας της είρημένα κατά έρεύνας του
τόπου της ευρέσεως του λίθου αγόμενος τις θεω- μακαρίτου Ιω. Γ. Παπαδάκη.
ρήση αυτόν ώς σχετικόν πως προς τό Όλυμπιείον Επανερχόμενοι εις τήν ήμετέραν έπιγραφήν δια-
ή τά έν αύτω, εύρίσκει ού μικράς δυσκολίας" διότι πορουμεν άναγκαίως και τόδε" πώς δηλ. ό έ'χων
πρώτον μεν τό έπ' αύτου τελευταίον νυν άριθμητι- αύτήν λίθος εκειτό ποτε ή ήτο ιδρυμένος, δρθιος
κόν γράμμα Β (δηλούμενον σαφώς ώς τοιούτο διά αρά γε ή οριζοντίως έντετοιχισμένος έν οικοδομή
της έπάνωθεν οριζοντίου κεραίας") δεν είμεθα 3έ- τινι. Ίσως μάλλον είκαστέον, ό'τι όρθιος" και τοΟτο
βαιοι αν οέν παρηκολουθεΐτό ποτε και ύπό άλλου λέγω ένεκα μάλιστα τών τρημάτων αύτου και τών
γράμματος, τυχόν του I, ώστε νά σημαίνη δυοκαί- φύλλων, δι'ών τό δλον αύτοΟ ομοιάζει πως τους
δεκα ή άλλον έτι μεγαλλίτερον αριθμόν, έπειτα δε έν τη προσάψει τινών Χριστιανικών ναών στρογγύ-
έκ του Ι.ίαυσανίου (1, 18, 6) ήξεύρομεν,ό'τι ό πάς λους έκείνους φεγγίτας , τούς καλουμένους παρά
περίβολος του Όλυμπιείου ήτο σταδίων μ,άΐίϋζα τοις Φράγκοις ρόζας. Έλθ εν εις τον νουν αου,
ζεσοάρων , εν δε έν αύτω ποτε ύπάρχον ζεμένος ένεκα τών τρημάτων πάλιν, και άλλο τι" μήπως
ζτ\ν έπίκίησιν Όΐνμπίας , ό'περ ό αύτός άναφέ- έκ κρήνης ή άλλοίου τινός ύδραυλικου κατασκευά-
ρει περιηγητής, τό αναφέρει άνευ ορισμού του με- σματος ή και ύδραγωγείου είναι ό λίθος οδτος με-
γέθους του. Ούτω λοιπόν έκ τούτων ούδεμί.α προς κρόν υπόλειμμα, ή δέ έπιγραφή του μήπως έδήλου
τά του λίθου σχέσις έκφαίνεται. Άπωτέρω δέ σκε- τήν άπό σταδίων τόσων οή αγωγή ν τοΟ ύδατος"
πτόμενοι ένθυμούμεθα, ό'τι Ό κνκίος ζον άσζεος αλλά τό Σ τό προ της λέξεως σζαδίων έναντιουται
Αθηνών δεν είναι άκριβώς γνωστόν πόσην έ'κτασιν εις τοιαύτην άντίληψιν της κεκολοβωμένης φρά-
εϊχε, μόνον δ έκ τοΟ θουκυδίδου (2, 13 ι ήξεύρο- σεως. Έν τούτοις οφείλω νά δηλώσω ένταΰθα,δτι
μεν,ό'τι τό στρατιωτικώς φυλασσόμενον αύτου μέ- μαρμάριναί τίνες πλάκες μήκους πλέον τοΟ μέτρου
ρος κατά τάς αρχάς του Πελοποννησιακοί πολέ- και έ'χουσαι κόσμον γεισωμάτων εύρέθησαν κατά
μου ήτο τριώ^ καϊ ζεΰΰαράκονζα αζα δίω γ.' Αλλά τούς αύτούς τόπους, ες ών μία έχει κατά μεσής
και ούτος ό αριθμός ούδαμώς έν τοις του λίθου κοίλωμά τι σχεδόν στρογγύλον, μετρίως Βεβαθυ-
γράμμασιν ύποφαίνεται. "Οθεν κόπτοντες τον περί σμένον και έν τω κέντρω του κοιλώματος τρημά-
τούτου λόγον', ύπομιμνήσκομεν τοις περιεργοτέροις τιον περί δέ αύτό τέσσαρας τόρμους 3εβυσμένους
τών αναγνωστών, δ'τι δμοία τις τη σήμερον έκδιδο- νϋνμολύβδω. Έν τω κοιλώματι τούτω, εικάζω, δ'τι
μένη έπιγραφή , αλλά σαφεστέρα διά τό σχεδόν θά ήτό ποτε ένηρμοσμένη εξ άλλου λίθου κεφαλή
πλήρες αύτής,υπάρχει έν Αθήναις ή προ 2ο έτών λέοντος ύδροχοοΟντος. Ή μαρμάρινη αύτη πλάξ
. ., . ,, „,, ν , , , · , , μετά και άλλων ετέθη προς φύλαξιν έσωτέρω του
1 Ζλεν φοονουμεν, αν τις άλλος ζητήσει ταλαιπωρώ εικοτολογησας 1 1 1
τό ποσών αρα γε σταδίων ητο ή περίοδος της έν τω άνατολικώ μέρει προπύλου του περιβόλου τοΟ Ολυμπιείου έν άρΐ-
των Αθηνών ' Αδριανουπο'λεως , τής και νέαι Αθήναι κληθείσης ποτέ στεοα είσΐόντων, καί έκεΐ δύνανται νά τήν έξετά-
(Ί'δε Σπαρτιανόν έν β(υ> Αδριανού κεφ. 20, και Φλέγοντα παοά Στεφ. ■ ·, ν ,,
Βυζ. έν λ. Όλομπκίον,χαί έπιγραφήν έν Ο. I. I,. III, 5.49) εΰΡη, ό'τι σωσιπλειοτερον οί περι τα τοιαύτα έχοντες εμπει-
ήτο δώδεκα σιαδίωγ, και ού'το.) /αρή μεν αϋτο'ς, /αροποιήση δέ και ρίαν.
άλλους επ'ι τή εύτυ/εΐ συμπληρώσει τής νυν εκδιδομένης έπιγραφής.
'Αλλά πρέπει το'τε και τά γράμματα αυτής νά καταβιβάση εις τοϋς
'Αδριανείους χρόνους. Έκδίδομεν καί τήν έξης έκ Θίσβης έπιγραφήν