Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1887)

129

ΑΡΧΑΪΚΟΝ ΑΓΑΛΜΑ ΕΞ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

130

-καταληπτήν τήν κατάστασιν των πραγμάτων όπως
περιγράφει αύτήν Ό Παυσανίας, μόνον δ' ώς παρά-
δειγμα αναφέρω , δτι πολλάκις επί των εικόνων
λευκών άττικών ληκύθων παρετήρησα άφίδρωσιν
άλατωδών κρυστάλλων" άξιον παρατηρήσεως μοί
-Φαίνεται δμως δτι Ό Ηρόδοτος, όν δ Παυσανίας
πολλαχώς μιμείται,περιγράφων δμοιόν τι φαινόμε-

νον έν Αΐγύπτω, έ'νθα το κατά τους έρμηνευτάς
ύπό όξυανθρακώματος νατρίου κεκορεσμένον έδα-
φος έκάστην πρωιαν καλύπτεται ύπό λεπτών άλα-
τοκρυστάλλων ώς υπό πάχνης, τών αύτών λέξεων
χρησιν ποιείται: ά.Ιμην έπανθεονσαν (II 12).

Έν Βιέννη, Ιούνιος 1887.

Οττο Βεννωοκκ

ΑΡΧΑΪΚΟΝ ΑΓΑΑΜΑ

(Πίν.

Έν τω πίνακι 9 έκδίδοται διπλή εϊκών , της
^κατά μέτωπον και οπισθίου όψεως, ενός τών κατά
τάς άνασκαφάς τοΟ 1886 άνευρεθέντων άγαλμά-
■των, έν λιθογραφία κατά την υδρογραφικήν εικόνα
του ζωγράφου κ. ΟϊΙΙίβΓΟΠ.

Τά ομοίωμα εϊνε έπιτυχές , ιδία ώς προς την
■άπόδοσιν του γραπτού αύτου κόσμου, δστις άπη-
λειμμένος πολλαχου τυγχάνων μελέτης έχρηζε και
έπιμόνου έρεύνης. Ό κ. ΟΐΙΗβΓοη κατώρθωσε νά
άναπαραστήση ήμϊν ζωηρόν τον χρωματισμόν και
νά άποδώση τφ άγάλματι μέγα μέρος τοΟ Οπό τοΟ
χρόνου άποσβεσθέντος άρχικοϋ αύτου γραπτοΟ στο-
λισμού.

Τά κατά την ευρεσιν τοΟ άγάλματος έ'χουσι πε-
ριέργως" άνευρέθη τό πρώτον τό άπό της όσφύος
κάτω μέρος του σώματος αύτου κατά τό άρκτικόν
τείχος μετά τών άλλων αγαλμάτων (δρ. Αρχ.
Έφημ. 1886 σελ. 78), ού πάνυ πόρρω του Ερε-
χθείου δυτικώς. Έξελήφθη τοΰτο Οπό πάντων τών
τά ευρήματα τών άνασκαφών έπισκοπούντων ώς
άπαρτίζον προς ξόανον. ΤοΟτο μάλιστα και έγράφη.
Μετά δύο ή τρεις ημέρας άνευρέθη ή κεφαλή εκεί
που πλησίον" ουδείς δε νά φαντασθή ήδύνατο δτι
ή δικαίως θαυμασθείσα κεφαλή αύτη εις κορμόν
άνηκε ξοανοειδή, ού τό ήμισυ εϊχεν ήδη άνευρέθη.
Αλλ ή πρόοδος τών άνασκαφών ήνεγκε μετ' ού
πολλάς ημέρας και τό έτερον άνω ήμισυ τοΟ κορ-
μού1 εις φώς (εύρέθη δε τοΟτο εντός τοΟ αρχαίου
οικοδομήματος, ου σώζονται τά θεμέλια κατά την
βορειοδυτικήν γωνίαν του Ερεχθείου), συμπληρώ-
σαν ούτω τό ώραίον αύτό αληθώς άγαλμα του

ΕΞ ΑΚΡΟΠΟΑΕΩΣ

9).

Μουσείου της Ακροπόλεως, ού παρέχομεν την
εικόνα.

Τό άγαλμα τοΟτο έδημοσιεύθη μεν ήδη και άλ-
λαχου (ΤΙιθ Ιοαπιαΐ οΐ ΗβΙΙ. δίαά. ν. 8. 1. σελ.
163 - ΐδ. καίΤΙιβ άιώθϊ. Ιοατη. οί. Αγ. ν. II. 2. σ.63.)
άλλ'άκριβέστερον έν φωτοτυπία έν τοίς «Μουσείοις
Αθηνών» Πιν. Χ. δ'που δμως, ώς εικός, τό κυ-
ριώτερον αύτοΟ προσόν, δ χρωματισμός, άπόλλυ-
ται. Έν τφ κειμένω δε παρεισέδυ άνακρίβειά τις
κατά τήν περιγραφήν της περιβολής. Γεγραπταί
έκεί: «Είνε δέ τοΟτο περιβεβλημένον ποδήρη τινά
χιτώνα άπτυχον και στενώς επί τοΟ σώματος προσ-
κεκολλημένον' έπι του χιτώνος δέ φέρει έτέραν πε-
ριβολήν, ήτις μόνον τά όπισθεν και τά πλάγια μέρη
τοΟ σώματος καλύπτει. Τά έκ πλαγίου ταΟτα άκρα
της περιβολής είνε έκατέρωθεν άπό της όσφύος μέ-
χρι τών ποδών τεχνικώς συνεπτυγμένα. Ό χιτών
δέ και ή έπ'αύτου περιβολή εΐνε κατά τήν όσφύν
συνεσφιγμένη δια ζώνης τινός της οποίας τά άκρα
εις τά έμπρός καταπίπτουσι. » Τά άγαλμα είνε όν-
τως, ώς φαίνεται, ποδήρη χιτώνα ένδεδυμένον, οδ-
τινος φαίνεται περί τά σφυρά ή θυσανοειδής ωα. Ή
έπ'αύτοΟ δμως «περιβολή» δεν «καλύπτει μόνον
τά δπισθεν και τά πλάγια μέρη τοΟ σώματος ,»
άλλ' άπαν τούτο, ώσεί ετερός τις χιτών. Και τούτο
καθοράται έν τη πτυχώσει τούτου τη κατά τά πλά-
για ύπεράνω τών ποδών. Έκεί κατά τήν συμμε-
τρικήν περίπτυξιν ούδαμώς άποκόπτεται ή περι-
βολή, άλλά συνεχίζεται έμπροσθεν φερομένη" θά
ήτο δ' άλλως παράδοξον τοιούτον ένδυμα τά κάτω
- όπισθεν σχεδόν μόνον τοΟ σώματος περιβάλλον. Τό