DOI Artikel:
Staēs, Balerios N.: Leipsana Pheidiakou anaglyphou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14598#0042
ΛΕΙΨΑΝΑ ΦΕΙΔΙΑΚΟΥ ΑΝΑΓΛΥΦΟΥ
(Πίν. 8, 9)
Αί έν Ρκμνούντί άνκσχκφκί ήγκγον εις φως έχ-
τός των έν τοΐς πίνκξί 4—7 δημοσιευομένων άγκλ-
μάτων πολυτίμότκτκ λείψκνκ τού επί τού βάθρου
της Νεμέσεο^ς γλυπτού χόσμου, ήτοι τά έν τοΐς πί-
νκξί 8 χκί 9 είχονίζόυ.ενκ τερ.άχίκ άνκγλύπτων μορ-
φών. Τά γλυπτά τκυτκ έχ Ηκρίου πιθανώς λίθου
πεποίημένκ (πάντως ούχίπεντελησίου) είσίλίκν
μίχρορ.εγέθη, ως ορκ τις έν τοΐς πίνκξί 8 χκί 9 εν-
Οκ άποδίδοντκί κί χεφκλκί μέν εις τά του με-
γέθους κυτών οί χορμοί δέ εις τό *κί έλκσσον
τούτου. Τάτεμάχίκ τκύτκ οέν προσκρμόζουσίν εις
άλληλκ, χκίπερ ένίκ τούτων βε^κίο^ς την κύτήν
άποτελούντκ μορφήν^ ώς θά ίοωμεν έν τοΐς έπομε-
νοίς* είσί δέ πάντκ εχτυπκ 7^ίκν άνάγλυφκ, δίκ-
φόρου πάχους, (0,06-0,10 μ.) άνκλόγως της εί-
χονίζομένης μορφής, εύρέθησκν δέ έν τοΐς έρείπίοίς
του νεωτέρου νκού της Νεμέσεο^ς έσπκρμένκ χκτά
την άρχτίχήν κύτού πλευράν, μετεχομίσθησκν δέ
εις το έθνίχόν Μουσεΐον μετά τών άλλων έχ Ρκ-
μνουντος γλυπτών. Έν τοΐς εύρήμκσί τούτοίς έ-
χορ,εν δύο άνελλίπεΐς χεφκλάς γυνκίχείκς (Ιίίν. 8
&ρίθ. 1,2), μίκν χκτά το άνω ήμίσυ σωζομένην
άρθ. 4) έπίσης γυνκίχείκν* μίκν άνδρίχήν (άρθ. 8)
νεκνίου χκί ρ.ίκν ίππου (άρίθ. 8) άποχεχορ.μένην
χκί έλλίπή χκτά τό στομκ χκί τά ώτκ. Τεμάχίκ
δέ έχ χορμών εξ (Ιίίν. 9), ων τά ύπ' κρθ. 2 χκί 3
άνδρίχής μορφής χκί δή τό μεν άπό της όσφύος
άνω μέχρι του λκίμού, τό δέ άπό τών μηρών μέ-
χρι τών χνημών*. Τά τεμάχίκ τκύτκ προέρχοντκί.
φκνερώς έχ του περί τό βάθρον του άγάλμκτος
της Νεμέσεως γλυπτού χόσμου, ον ιδού πώς περι-
γράφει ό ΙΙκυσκνίκς έν βί$λ. I. 33, 7 μετά την
περίγρκφην του άγάλμκτος; ((Νυν δέ ήδη δίείμ^
^ οπόσκ έπί τώ βάθρω του άγάλμκτος έστίν είρ-
^γκσμένκ, τοσόνδε ές τό σκφές προδηλώσκς. Ε-
"Μτζρον τζ^χκ^ν οίν$ρίχης γυμνής έχ το3 περί τήν ό
σφί*ν ρ^έρου:, &έν ^τζίχονίσΟη δ^3ί τε την ζλλζ:ψίν γωοου χαί την χα-
χην Λντοΰ θίαττ[ρη?ί.ν* άρ.Φία>ς ^έν &^είχσνίσΟησΰίν χαί ετζρα ρ.ίχρ& χαί
τερ.χγί3ί.
)) λένη Νέμεσίν ρ,ητέρκ είνκί λέγουσί, Λήδκν δε
)) μκστόν έπίσχεΐν κύτη χκί Ορέψκί' πκτέρκ δέ χκί.
)> ούτοί χκί πάντες χκτά τκύτά Έλληνες Δίκ χκί
)) ου Τυνδάρεων είνκί νοράζουσί. Τκυτκ άχηχοώς
)) Φείδίκς πεποίηχεν Ελένην υπό Λήδκς άγομένην
)) πκρά τήν Νέμεσίν, πεποίηχε δέ Τυνδάρεων τε
)) χκί τούς πκΐδκς χκί άνδρκ συν ΐππω πκοεσ*τ*/ι-
)) χότκ,Τππέκ ονορ.κ* εσ*τί δέ Άγκμέμνων χκί Με-
)) νέλκος χκί Πύρρος ό Αχίλλέενς^ πρώτος οΰτος
)) Ερμίόνην τήν Ελένης γυνκΐχκ λκόων. Ορέ-
)) στης δέ διά τό εις τήν Μητέρκ τολμημκ πκρεί-
)) Οη, πκρκμείνάτης τε ές κπκν Ερμ^όνης κύτώ
» χκί τεχούτης πκΐδκ' έξης δέ έπί τώ βάθρω χκί
» Έποχος χκλούμενος χκί νεκνίκς έοτίν έτερος* ές
)) τούτο άλλο μέν ήχουσκ ούδέν, άδελφούς δέ είνκί
)) σ*φκς Οίνόης, άφ' ής έττί το ονομκ τώ δήμω )).
Ευτυχήμκ άληθώς είνκί ότι χκτέλίπεν ήμΐν ό
ΪΙκυτκνίκς τήν άνωτέρω ισχνήν μέν χκί έλλίπη
περίγρκφήν τού έργου, άλλ' ως έχ τής έλλείψεως-
πάσης άλλης πληροφορίκς, άνεχτίμητον όντως*
άνευ τών ολίγων τούτων τού Ηκυσκνίου γρκμμών
ούδεμίκν θά είχομεν εννοίκν τών λειψάνων τούτων
τού έπί τώ βάθρω γλυπτού χόσμου, άλλ'ούδέ θά
έρ,κντεύορ,εν, πίθκνώς, ότι προέρχοντκί έξ κύτού
τούτου. II περίγρκφή τού Πκυσκνίου είνε, ώς
είπομεν, έλλίπής, χκτά τύχην όμως λίκν εύνους-
προς τά εύρήμκτκ ημών, κτίνκ έρμηνεύοντκί διά
τκύτης έπκρχώς. Έν τοΐς εύρήμκσί τούτοίς εχο-
μεν ώς εΐπομεν, δύω μέν άρτίκς (Άρθ.1,2) χεφκ-
λάς γυνκίχών χκί ρ.ίκν έλλίπη ( Αρ. 4) σωζομέ-
νην χκτά τά άνω μόνον άπό τής ρίνός. Εχομεν όέ
τοιουτοτρόπως πάντως τάς χεφκλάς τών τριών ΰπό
τού ΙΙκυσκνίου άνκφερομένων γυνκίχών : τής Νε-
μέσεως τής Αήδκς χκί τής Ελένης* μή άνκφερο-
μένων δέ γυνκίχών άλλων έν τή πκρκστάσεί τού
βάθρου, τά άνευρεθέντκ λείψκνκ τών γυνκίχείων
χορμών (Ιίίν. 9 άρθ. I, 4, 3, 6 χκίτίνκ μίχρά
τεμάχίκ έν τοΐς μή άπείχονίσΟεΐσιν) άνήχουσί φυ-
σ^)ίώς εις τάς τρεις τκύτκς μορφάς, ών τάς χεφκ-
(Πίν. 8, 9)
Αί έν Ρκμνούντί άνκσχκφκί ήγκγον εις φως έχ-
τός των έν τοΐς πίνκξί 4—7 δημοσιευομένων άγκλ-
μάτων πολυτίμότκτκ λείψκνκ τού επί τού βάθρου
της Νεμέσεο^ς γλυπτού χόσμου, ήτοι τά έν τοΐς πί-
νκξί 8 χκί 9 είχονίζόυ.ενκ τερ.άχίκ άνκγλύπτων μορ-
φών. Τά γλυπτά τκυτκ έχ Ηκρίου πιθανώς λίθου
πεποίημένκ (πάντως ούχίπεντελησίου) είσίλίκν
μίχρορ.εγέθη, ως ορκ τις έν τοΐς πίνκξί 8 χκί 9 εν-
Οκ άποδίδοντκί κί χεφκλκί μέν εις τά του με-
γέθους κυτών οί χορμοί δέ εις τό *κί έλκσσον
τούτου. Τάτεμάχίκ τκύτκ οέν προσκρμόζουσίν εις
άλληλκ, χκίπερ ένίκ τούτων βε^κίο^ς την κύτήν
άποτελούντκ μορφήν^ ώς θά ίοωμεν έν τοΐς έπομε-
νοίς* είσί δέ πάντκ εχτυπκ 7^ίκν άνάγλυφκ, δίκ-
φόρου πάχους, (0,06-0,10 μ.) άνκλόγως της εί-
χονίζομένης μορφής, εύρέθησκν δέ έν τοΐς έρείπίοίς
του νεωτέρου νκού της Νεμέσεο^ς έσπκρμένκ χκτά
την άρχτίχήν κύτού πλευράν, μετεχομίσθησκν δέ
εις το έθνίχόν Μουσεΐον μετά τών άλλων έχ Ρκ-
μνουντος γλυπτών. Έν τοΐς εύρήμκσί τούτοίς έ-
χορ,εν δύο άνελλίπεΐς χεφκλάς γυνκίχείκς (Ιίίν. 8
&ρίθ. 1,2), μίκν χκτά το άνω ήμίσυ σωζομένην
άρθ. 4) έπίσης γυνκίχείκν* μίκν άνδρίχήν (άρθ. 8)
νεκνίου χκί ρ.ίκν ίππου (άρίθ. 8) άποχεχορ.μένην
χκί έλλίπή χκτά τό στομκ χκί τά ώτκ. Τεμάχίκ
δέ έχ χορμών εξ (Ιίίν. 9), ων τά ύπ' κρθ. 2 χκί 3
άνδρίχής μορφής χκί δή τό μεν άπό της όσφύος
άνω μέχρι του λκίμού, τό δέ άπό τών μηρών μέ-
χρι τών χνημών*. Τά τεμάχίκ τκύτκ προέρχοντκί.
φκνερώς έχ του περί τό βάθρον του άγάλμκτος
της Νεμέσεως γλυπτού χόσμου, ον ιδού πώς περι-
γράφει ό ΙΙκυσκνίκς έν βί$λ. I. 33, 7 μετά την
περίγρκφην του άγάλμκτος; ((Νυν δέ ήδη δίείμ^
^ οπόσκ έπί τώ βάθρω του άγάλμκτος έστίν είρ-
^γκσμένκ, τοσόνδε ές τό σκφές προδηλώσκς. Ε-
"Μτζρον τζ^χκ^ν οίν$ρίχης γυμνής έχ το3 περί τήν ό
σφί*ν ρ^έρου:, &έν ^τζίχονίσΟη δ^3ί τε την ζλλζ:ψίν γωοου χαί την χα-
χην Λντοΰ θίαττ[ρη?ί.ν* άρ.Φία>ς ^έν &^είχσνίσΟησΰίν χαί ετζρα ρ.ίχρ& χαί
τερ.χγί3ί.
)) λένη Νέμεσίν ρ,ητέρκ είνκί λέγουσί, Λήδκν δε
)) μκστόν έπίσχεΐν κύτη χκί Ορέψκί' πκτέρκ δέ χκί.
)> ούτοί χκί πάντες χκτά τκύτά Έλληνες Δίκ χκί
)) ου Τυνδάρεων είνκί νοράζουσί. Τκυτκ άχηχοώς
)) Φείδίκς πεποίηχεν Ελένην υπό Λήδκς άγομένην
)) πκρά τήν Νέμεσίν, πεποίηχε δέ Τυνδάρεων τε
)) χκί τούς πκΐδκς χκί άνδρκ συν ΐππω πκοεσ*τ*/ι-
)) χότκ,Τππέκ ονορ.κ* εσ*τί δέ Άγκμέμνων χκί Με-
)) νέλκος χκί Πύρρος ό Αχίλλέενς^ πρώτος οΰτος
)) Ερμίόνην τήν Ελένης γυνκΐχκ λκόων. Ορέ-
)) στης δέ διά τό εις τήν Μητέρκ τολμημκ πκρεί-
)) Οη, πκρκμείνάτης τε ές κπκν Ερμ^όνης κύτώ
» χκί τεχούτης πκΐδκ' έξης δέ έπί τώ βάθρω χκί
» Έποχος χκλούμενος χκί νεκνίκς έοτίν έτερος* ές
)) τούτο άλλο μέν ήχουσκ ούδέν, άδελφούς δέ είνκί
)) σ*φκς Οίνόης, άφ' ής έττί το ονομκ τώ δήμω )).
Ευτυχήμκ άληθώς είνκί ότι χκτέλίπεν ήμΐν ό
ΪΙκυτκνίκς τήν άνωτέρω ισχνήν μέν χκί έλλίπη
περίγρκφήν τού έργου, άλλ' ως έχ τής έλλείψεως-
πάσης άλλης πληροφορίκς, άνεχτίμητον όντως*
άνευ τών ολίγων τούτων τού Ηκυσκνίου γρκμμών
ούδεμίκν θά είχομεν εννοίκν τών λειψάνων τούτων
τού έπί τώ βάθρω γλυπτού χόσμου, άλλ'ούδέ θά
έρ,κντεύορ,εν, πίθκνώς, ότι προέρχοντκί έξ κύτού
τούτου. II περίγρκφή τού Πκυσκνίου είνε, ώς
είπομεν, έλλίπής, χκτά τύχην όμως λίκν εύνους-
προς τά εύρήμκτκ ημών, κτίνκ έρμηνεύοντκί διά
τκύτης έπκρχώς. Έν τοΐς εύρήμκσί τούτοίς εχο-
μεν ώς εΐπομεν, δύω μέν άρτίκς (Άρθ.1,2) χεφκ-
λάς γυνκίχών χκί ρ.ίκν έλλίπη ( Αρ. 4) σωζομέ-
νην χκτά τά άνω μόνον άπό τής ρίνός. Εχομεν όέ
τοιουτοτρόπως πάντως τάς χεφκλάς τών τριών ΰπό
τού ΙΙκυσκνίου άνκφερομένων γυνκίχών : τής Νε-
μέσεως τής Αήδκς χκί τής Ελένης* μή άνκφερο-
μένων δέ γυνκίχών άλλων έν τή πκρκστάσεί τού
βάθρου, τά άνευρεθέντκ λείψκνκ τών γυνκίχείων
χορμών (Ιίίν. 9 άρθ. I, 4, 3, 6 χκίτίνκ μίχρά
τεμάχίκ έν τοΐς μή άπείχονίσΟεΐσιν) άνήχουσί φυ-
σ^)ίώς εις τάς τρεις τκύτκς μορφάς, ών τάς χεφκ-