DOI Artikel:
Weißhäupl, Rudolf: Parastaseis Graias Methyousēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14598#0082
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΡΑΙΑΣ ΜΕΘΥΟΥΣΗΣ
(Πίν. 10)
Το έν πίναχί 10 χατά δύο όψεις άπείχονίσμένον
άγγεΐον εύρέθη έν Σχύρω , χαθ ά είπεν ο πωλή-
σας αυτό εις την Αρχαίολογίχήν Εταιρίαν (άρίθ.
ευρετηρίου 2695) εν ετεί 1882. Το άγγεΐον είναι
μόνωτον χαί έχει σχήμα άγαλματίου , έχ πηλού
τεφρού ούχί έντελώς χαθαρού χαί περίέχοντος ψήγ-
ματα μαρμαρυγίου, εφερέ δέ ποτέ πάσα ή έξω αυ-
τού έπίφάνεία χαί μέλαν λάμπον γάνωμα, ώς φαί-
νεται έχ των σωζομένων εύδίαχρίτων λείψανων χύ-
του. Ο πυθμήν τού αγγείου , ιδία ποιηθείς ποτέ
χαί προσχολληθείς, είναι νυν άποχεχολλημένος.
"Ύψος τού αγγείου μετά της βάσεως 0,255, άνευ
δέ της βάσεως 0,237. Πλάτος της βάσεως 0,10,
μέγίστον δ' αυτής βάθος περίπου 0,12. Πάχος
τού πηλού 0,005. Το χυρίως ένδίαφέρον ημάς οέν
είναι το σχήμα τού αγγείου, άλλ' ή είχονίζομένη
μορφή. Είναι ο αΰτη γραία χαμαί χαθημένη χαί
μεταξύ των γονάτων της υψωμένων συσφίγγουσα
χαί τοΐς βραχίοσί περίβάλλουσα άγγεΐον μόνωτον
χαί εύρεΐαν εχον χοίλίανΟ Φορεΐ χιτώνα άχείρίδω-
τον έχοντα άνω παρυφήν, συνεσταλμένον δέ περί
τον λαϊκόν χαί έμπεπορπημένον επί τού δεξιού ώ-
μου χαί ίμάτίον , οπερ άπο τού αριστερού ώμου
προς δεξιά χατερχόμενον χαλύπτεί το σώμα πλήν
τού δεξιού μαστού χαί τού δεξιού βραχίονος χαί
χχταπίπτεί μεταξύ των χνημών εις παχείας χαί
προς το άδρούφές αυτού ύφασμα συναδούσας πτυ-
χάς. Οί πόδες, ώς φαίνεται, είναι γυμνοί, επί δέ
τής χομης είναι επιτεθειμένος χολλυρίοείδής στέ-
φανος, οστίς χαί χωρίζει τον λαιμόν τού αγγείου
άπο τού άγαλματίου^.
Καί έδήλωσε μεν έπίτυχώς ό τεχνίτης διά τών
πλαδαρών μυοόνων τού γυμνού δεξιού βραχίονος
χαί τού λίποσάρχου στήθους τα χαραχτηρίστίχά
γραίας γυναίχός, άλλ' έν τή χεφαλή μάλιστα έπε-
τήδευσεν άπομίμησίν τής φύσεως χαθ' υπερβολήν.
Η χεφαλή είναι έστραμμένη ολίγον προς δεξιά χαί
^ Διά τό σχήμτί περίπου πρ6. ΒοΗ.
!θ^ πιν^ νΐί 266. Τό υπ' άρίθ. 286'2 φέρει περί τους ώρ,ους στέ-
φανον δάφνης.
2 Πρ6. Ττοίΐ, 6πθο6. Τ!ιοη^ο6*ί^^ο ίη Β^ίυ6Βθη-υ.Βϋ§!οπ-
ίοΓΓπ. \νίηο!ί6!ίηΑ!ΐηίψ!*υ^!' 1875 σελ. 16.
χλίνεί προς τα όπίσω ούτως, ώστε ο λάρυγξ προέ-
χεί πολύ τού χονδρού χαί έρρυτίδωμένου λαιμού.
Ίο πλατύ χαί σχεδόν τετραγωνίχον πρόσωπον περι-
βάλλεται χατά τούς χροτάφους υπό χομης άφθο-
νου χαί προς τα όπίσω έχτενίσμένης. Τό δέ μέτω-
πον χατ άντίθεσίν προς την λίαν προέχουσαν γένυν
είναι βραχύ χαί ταπεινόν. Αί χόγχχί τών προς τα
άνω έστραμμένων χαί λίαν άνεωγαένων οφθαλαών
είναι βαθεΐαί, τα δέ γείσα αυτών υψηλά χαί τοξο-
είόή* τα μόλις έξέχοντα χάτω βλέφαρα χαί τα άνε-
σπασμένα άνω βλέφαρα, έξογχούμενα χατά τά
άχρα, χαθίστώσί τον βολβόν τού οφθαλμού μετά
τής σφοδρά έχτύπου χόρης αυτού λίαν προβε-
βληχότα. Καθίσταται δέ οΰτω το βλέμμα τής
μορφής άπλανές χαί άορίστον. Η γρυπή χαί πα-
χεΐα ρίς άποτόμως χωρίζομένη άπο τού μετώπου
μετά τών λίαν άναπεπταμένων πτερυγίων της, τό
πλατύ χαί νωδόν στόμα, το φίληοόνως άνεσταλ-
μένον άνω χείλος χαί τό χρεμάμενον χάτω χεί-
λος, τά ύπερμέτρως άπο τών λίποσάρχων πα-
ρειών έξέχοντα μήλα χαί αί βαθεΐαί ρυτίδες, τό
μέν άπο τών μήλων τών παρειών τό οέ άπο τών
πτερυγίων τής ρίνος άρχόμεναί, περίβάλλουσαί οέ
σχεοον χυχλίχώς χαί άναοείχνύουσαί το στόμα χαί
τήν γένυν, πάντα ταύτα μετά τών άνωτέρω $ηλω-
Οέντων χαραχτηρίστίχών παρέχουσίν όμού είχονα
βαρβαρίχής άσχημίας χαί άποτροπαίου χυοαίότη-
τος, ήν μόνον ή παρατηρουμένη επιτυχής μίμησίς
τής φύσεως χαί ή σχετίχώς χαλή εργασία χαθί-
στωσίν ανεχτην.
Καί οηλοΐ μέν χαί ή εχφρασίς τού προσώπου
τής γραίας τί το περίεχόμενον τού μετά τόσου πά-
θους περίσφίγγομένου έν τή άγχάλη άγγείου, σα-
φέστερον όμως Οίοάσχεί ημάς τό πράγμα ο έπί τής
βάσεως τού άγαλματίου γράμμασίν ύστερωτέρων
χρόνων έγχεχαραγμένος έξάμετρος:
(Πίν. 10)
Το έν πίναχί 10 χατά δύο όψεις άπείχονίσμένον
άγγεΐον εύρέθη έν Σχύρω , χαθ ά είπεν ο πωλή-
σας αυτό εις την Αρχαίολογίχήν Εταιρίαν (άρίθ.
ευρετηρίου 2695) εν ετεί 1882. Το άγγεΐον είναι
μόνωτον χαί έχει σχήμα άγαλματίου , έχ πηλού
τεφρού ούχί έντελώς χαθαρού χαί περίέχοντος ψήγ-
ματα μαρμαρυγίου, εφερέ δέ ποτέ πάσα ή έξω αυ-
τού έπίφάνεία χαί μέλαν λάμπον γάνωμα, ώς φαί-
νεται έχ των σωζομένων εύδίαχρίτων λείψανων χύ-
του. Ο πυθμήν τού αγγείου , ιδία ποιηθείς ποτέ
χαί προσχολληθείς, είναι νυν άποχεχολλημένος.
"Ύψος τού αγγείου μετά της βάσεως 0,255, άνευ
δέ της βάσεως 0,237. Πλάτος της βάσεως 0,10,
μέγίστον δ' αυτής βάθος περίπου 0,12. Πάχος
τού πηλού 0,005. Το χυρίως ένδίαφέρον ημάς οέν
είναι το σχήμα τού αγγείου, άλλ' ή είχονίζομένη
μορφή. Είναι ο αΰτη γραία χαμαί χαθημένη χαί
μεταξύ των γονάτων της υψωμένων συσφίγγουσα
χαί τοΐς βραχίοσί περίβάλλουσα άγγεΐον μόνωτον
χαί εύρεΐαν εχον χοίλίανΟ Φορεΐ χιτώνα άχείρίδω-
τον έχοντα άνω παρυφήν, συνεσταλμένον δέ περί
τον λαϊκόν χαί έμπεπορπημένον επί τού δεξιού ώ-
μου χαί ίμάτίον , οπερ άπο τού αριστερού ώμου
προς δεξιά χατερχόμενον χαλύπτεί το σώμα πλήν
τού δεξιού μαστού χαί τού δεξιού βραχίονος χαί
χχταπίπτεί μεταξύ των χνημών εις παχείας χαί
προς το άδρούφές αυτού ύφασμα συναδούσας πτυ-
χάς. Οί πόδες, ώς φαίνεται, είναι γυμνοί, επί δέ
τής χομης είναι επιτεθειμένος χολλυρίοείδής στέ-
φανος, οστίς χαί χωρίζει τον λαιμόν τού αγγείου
άπο τού άγαλματίου^.
Καί έδήλωσε μεν έπίτυχώς ό τεχνίτης διά τών
πλαδαρών μυοόνων τού γυμνού δεξιού βραχίονος
χαί τού λίποσάρχου στήθους τα χαραχτηρίστίχά
γραίας γυναίχός, άλλ' έν τή χεφαλή μάλιστα έπε-
τήδευσεν άπομίμησίν τής φύσεως χαθ' υπερβολήν.
Η χεφαλή είναι έστραμμένη ολίγον προς δεξιά χαί
^ Διά τό σχήμτί περίπου πρ6. ΒοΗ.
!θ^ πιν^ νΐί 266. Τό υπ' άρίθ. 286'2 φέρει περί τους ώρ,ους στέ-
φανον δάφνης.
2 Πρ6. Ττοίΐ, 6πθο6. Τ!ιοη^ο6*ί^^ο ίη Β^ίυ6Βθη-υ.Βϋ§!οπ-
ίοΓΓπ. \νίηο!ί6!ίηΑ!ΐηίψ!*υ^!' 1875 σελ. 16.
χλίνεί προς τα όπίσω ούτως, ώστε ο λάρυγξ προέ-
χεί πολύ τού χονδρού χαί έρρυτίδωμένου λαιμού.
Ίο πλατύ χαί σχεδόν τετραγωνίχον πρόσωπον περι-
βάλλεται χατά τούς χροτάφους υπό χομης άφθο-
νου χαί προς τα όπίσω έχτενίσμένης. Τό δέ μέτω-
πον χατ άντίθεσίν προς την λίαν προέχουσαν γένυν
είναι βραχύ χαί ταπεινόν. Αί χόγχχί τών προς τα
άνω έστραμμένων χαί λίαν άνεωγαένων οφθαλαών
είναι βαθεΐαί, τα δέ γείσα αυτών υψηλά χαί τοξο-
είόή* τα μόλις έξέχοντα χάτω βλέφαρα χαί τα άνε-
σπασμένα άνω βλέφαρα, έξογχούμενα χατά τά
άχρα, χαθίστώσί τον βολβόν τού οφθαλμού μετά
τής σφοδρά έχτύπου χόρης αυτού λίαν προβε-
βληχότα. Καθίσταται δέ οΰτω το βλέμμα τής
μορφής άπλανές χαί άορίστον. Η γρυπή χαί πα-
χεΐα ρίς άποτόμως χωρίζομένη άπο τού μετώπου
μετά τών λίαν άναπεπταμένων πτερυγίων της, τό
πλατύ χαί νωδόν στόμα, το φίληοόνως άνεσταλ-
μένον άνω χείλος χαί τό χρεμάμενον χάτω χεί-
λος, τά ύπερμέτρως άπο τών λίποσάρχων πα-
ρειών έξέχοντα μήλα χαί αί βαθεΐαί ρυτίδες, τό
μέν άπο τών μήλων τών παρειών τό οέ άπο τών
πτερυγίων τής ρίνος άρχόμεναί, περίβάλλουσαί οέ
σχεοον χυχλίχώς χαί άναοείχνύουσαί το στόμα χαί
τήν γένυν, πάντα ταύτα μετά τών άνωτέρω $ηλω-
Οέντων χαραχτηρίστίχών παρέχουσίν όμού είχονα
βαρβαρίχής άσχημίας χαί άποτροπαίου χυοαίότη-
τος, ήν μόνον ή παρατηρουμένη επιτυχής μίμησίς
τής φύσεως χαί ή σχετίχώς χαλή εργασία χαθί-
στωσίν ανεχτην.
Καί οηλοΐ μέν χαί ή εχφρασίς τού προσώπου
τής γραίας τί το περίεχόμενον τού μετά τόσου πά-
θους περίσφίγγομένου έν τή άγχάλη άγγείου, σα-
φέστερον όμως Οίοάσχεί ημάς τό πράγμα ο έπί τής
βάσεως τού άγαλματίου γράμμασίν ύστερωτέρων
χρόνων έγχεχαραγμένος έξάμετρος: