Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1891)

187

ΛΑΡΝΑΞ ΜΑΡΜΑΡΙΝΗ

3 88'

δ Μελέαγρος παρίσταταί αγένειος^* ούχήττον ομο^ς
οΰ$εμία άλλη μορφή έχ των της σαρχοφάγου §υ-
ναταί νά έξηγηΟή μετά μεγαλείτόρας πίθανοτητος
ως Μελέαγρος, ουόέ χαθίσταταί πάλιν πιθανόν νά
παραόεχθώρ.εν , ότι το χυρίώτερον πρόσωπον της
ΚαλυΟωνίας Θήρας ελλείπει από της παραστάσεως.
Η §έ χαμαί πεπτωχυΐα μορφή,ή τό χέντρον της
όλης συνθέσεως αποτελούσα, ήτίς χαί τρωθεΐσα
φαίνεται υπό του χάπρου, είνε ο ο ση-
μαντίχο^τερος μετά τον Μελέαγρον των ηρώων
των συμμετασχόντο^ν της Θήρας του Καλυοωνίου
χάπρου. "Α^ίον παρατηρήσεως είνε, ότι ο Άγχαΐος
5εν φέρει ένταΰθα,ώς συνήθως,ούτε οοράν ούτε οί-
στομον πέλεχυν. Η έλλείψίς αυτή των συνήθων
οπλών του Αγχαίου, ήτίς τό χατ έμέ είνε όλως
τυχαία προελθουσα έχ τής έλευθερίας του τεχνί-
του, ίσως ήθελε οώσεί αφορμήν είίς τίνα νά εξή-
γηση την μομφήν τούτην ώς'71^εα περί του οποίου
ό Άπολλόοωρος^ αναφέρει ότι Οίεφθάρη χαί ουτος
ΰπο του χάπρου. Ή οέ εν τή αριστερά γωνία τής
σαρχοφάγου το τοξον έντείνουσα χαί οΰσα έτοίμη
νά τοΕευση χατά του χάπρου είνε άνευ αμφιβολίας
ή Άρχαοίας ήρω'ίς, ή πεφίλημένη τω Μελεάγρω
Οι όέ ουο νεανίαί, οί όμοίαν την στά-
σίν χαί την ένουμασίαν εχοντες χαί χρατουντες
ό υ.εν εις λαγωβολον, ό ο έτερος οίστοαον πέ-
λεχυν, είνε πιθανώς οί ουο θεστίάόαί 77()ο^ου^
χαί οίτίνες έποίήθησαν υπό του Σχόπα
χαί επί του αετώματος του εν Τεγέα ναού τής
'Αλέας Αθήνας, ώς παρα$ί§εί ήμΐν ό Παυσανίας^.
Υπολείπεται άχομη νά έξηγηθή ό νεανίας, ό υ-

πέρ τον Άγχαΐον ίστάμενος, ο την χλαμύδα έπί
του αριστερού βραχίονος έρρίμμένην εχων* άλλα
τίς είνε ουτος ώς χαί ό μεταξύ τής Αταλάντης
χαί του Μελεάγρου ίστάμενος, επίσης οέ τίνες είνε
οί έν τή στενή πλευρά, οί μεταξύ αυτών τον Οη-
ρευτίχον χυνα εχοντες; Πάντα ταυτα είνε ερωτή-
ματα εις τά οποία §έν είναι ευχολον νά άπαντή-
σωμεν. Πολλοί είνε βεβαίως οί ήρωες οί λαβόντες
μέρος εις την Θήραν του Καλυοωνίου χάπρου, ών
τά ονόματα είνε γνωστά ή^ΐν έχ τε του Άπολλο-
οώρου * χαί έξ αρχαίων αγγειογραφιών τής Θήρας
του Καλυόωνίου χάποου έο' ών είνε γεγοααυώνα^'
άλλ έχ τούτων χαί μόνον νά ορίσωμεν τάς είρη-
μένας μορφάς, ήθελεν είσθαί όχι μόνον τολμηρόν,
αλλά χαί λίαν επισφαλές* έχτός οέ τουτου πρέπει
νά εχη τίς προ οφθαλμών ότι ή Θήρα του Καλυ-
βωνίου χάπ;
ως ενοείςίς
ποθανόντος, &ά τούτο οέ χαί αί λίαν αυθαιρέ-

του έπί τών σαρχοοάγων έχλαμ6άνεταί
ώς ένοείξίς τής ήρωίχής φυσεως νέου, προώρως ά-

τως ποίχίλλόμεναί πολλάχίς μορφαί οέν έςηγουνταί
πάσαί.
Έν τέλεί παρατηρουμεν ότι ο χάπρος οέν απο-
τελεί το χέντρον τής παραστάσεως, όπως τούτο-
είνε συνηθες έν τή άρχαίοτέρα τέχνη, αλλά χεΐταί
προς την γωνίαν του όεξίου μέρους τής πλευράς
τής λάρναχος, όπως ούτος χεΐταί άνευ σχεοόν έ-
ξαίρέσεως έν πάσαίς ταΐς σαρχοφάγοίς τών Ρωμαί-
χών χρόνων, εις οΰς χαί ή ήμετέρα άνήχεί, έ^ερχό-
μενος συνήθως εχ τίνος σπηλαίου, το όποιον έν-
ταυθα §έν υπάρχει.
Κ. Δ. ΜΥΑΩΝΑΣ

^ Έπί Πο^πηϊανηί: τοί'/ογρκφίκζ είχονίζεταί ό Μελέαγρος γενείών
(Ηθ!Ι)ί^ \νίίΠ(!^ΟΓηίί!<1θ αρίΟ. Ή 66), χκί έχει έξεφρ-χσΟησαν
ά^φί6ολίαί, διά τοΰτο έξηγηΟη ΰπ' <χλλ^ν η [-<-οργη έχείνη ώς 0^-
7*ίν(.
^ ^Απολλ. 1, 8. ΙΊρ6λ. χαί Ονίά. Μεταμ. VIΗ στ. 360.
3 Παυσ. Βί6. 8, 45. Καί αλλαχού δέ απαντώσίν οί Θεστκχδαί*
οίον έν αγγείω τοΰ Βερολίνείοο Μουσείου Αρυ!. ν<^8. IX),
έν τοιχογραφία Πο^πηΐαντ], \ναη(!^οη^ίΙ(Ιΰ άρίϋ. 1165,
Μιΐ5. Βθ!'5. VII Βθ Γα6ίΐ!α Μοίο^^ΓΑ σελ. 4!). Πρ6λ.

χαί την νεωτάτην πραγματείαν του /?7Τ,7?ΜΓ%7%/ί?' ^ ένθα
είνε συνείλεγμένα έπίμελως παντα τά έργα της τέχνης τά αοορώντα
εις την 0?{ραν του Καλυδωνίου χάπρου.
' ^Απολλ. 1, 8.
2 Οΰτω; έν τω περίφγ[μ^) άγγείω του χαί Έργοτψον,εχ-
δοΟέντί έν ΜοΠίΠΠ. (I. ίπ^Ι. 4, πέν. 54-58, χαί έν τω τής συλλογής
του Μονά/ου (Οίίϋ^ίίπΟΑίαΙο^. άρίθ.333),άπείχονίσ0έντί έν Μοη.
Ο. ίη^ΐ. 4, 50 χαί έν ΟθΗΐΛΓά Α. V. 135, 136.