DOI Artikel:
Sōtēriadēs, Geōrgios: Ek taphōn tēs Aitōlias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14656#0044
ΕΚ ΤΑΦΩΝ ΤΗΣ ΑΙ Τ Ω ΑΙ ΑΣ
(Πίναξ 4).
Τά έν τώ 4':' πινάκι κα'ι κατωτέρω έν τώ κεκχένω
άπεικονιζόμενα αντικείμενα -προέρχονται έκ τάφων
της Αιτωλίας, άνασκαφέντων δαπάνη της Αρχαιο-
λογικής Εταιρείας κατά το φΟινόπωρον του 1903.
Τά περι των ανασκαφών τούτων εξετέθησαν έν τοις
Πρακτικόΐς του έτους εκείνου και έν μέρει έν Λί/*.
ΜίΙΙβίΙκη(]βη 1903 σελ. 475. ΈνταΰΟα θά ύπο-
ρίνήσωαεν όσα εϊνε ανάγκη να προταχΟώσι της κα-
τωτέρω περιγραφής των έν λόγω αντικειμένων.
Πρόκειται περι κτερισμάτων δύο τάφων ευρε-
θέντων έν τνμβω, κειμένω έν ττ} νεκροπόλει τοΰ
αρχαίου Τριχονίον.
II νεκράπολις αύτη εκτείνεται εις ίκανόν διά-
στημα -αρά την δημοσίαν άμαξιτήν όδάν, ήτις διέρ-
χεται διά του νεωτάτου συνοικισμού της ολίγον
νοτιώτερον κειμένης κώμης Γαβαλοΰς, έ'μ-ροσΟεν
δέ ακριβώς της γεωλόγου μακράς ράχεως, ήν κα-
τελάμβανε το Ί ριχόνιον. Ή πόλις αύτη αναφέρε-
ται πολλάκις υπό τοΰ Πολυβίου και συχνότατα έν
ταϊς έπιγραφαϊς Θέρμου ώς πατρίς ονομαστών αν-
δρών της αϊτωλικής συμπολιτείας" ύπό τοΰ Στρά-
βωνος (Χ ρ. 445) μνημονεύεται το Τριχονίον ώς
« άριστη ν έ'χον γήν ».
Αί άνασκαφα'ι απέδειξαν, ό'τι πρ'ιν έγερΟη ό εί-
ρημένος τύμβος, έν τη αύτη θέσει και κατά το κέν-
τρον αϋτοΰ προϋπήρξεν έπΐ τοΰ όμαλοΟ έδάφους
τάφος εχων μεγαλοπρεπή είσοδον μετά δρόμου έκ
τοΰ μέρους της παρακειμένης δημοσίας όδοΟ, ήτις
σημειωτέον συμπίπτει ένταΰΟα προς την άρχαίαν
έλληνικήν λεωφόρον. 1 οΰτο άπεδείχΟη έκ τών κατά
την κατασκευήν της νέας αμαξιτής άνευρεΟέντων
λειψάνων τής αρχαίας όδοΰ.
Ό τάφος ούτος εύρέΟη ήμικατεστραμμένος και
σεσυλημένος. Σύλησις δμως και καταστροφή συν-
έβησαν αναμφιβόλως ήδη κατά τήν αρχαιότητα.
Αιότι τοΰ τάφου ϋπέρκεινται κολοσσιαίοι σωρο'ι λί-
θων και χώματα τοΰ τύμβου εις ύψος 5 μ., τά
όποια, ώς ή ανασκαφή άπέδειξεν, ούδέποτε πλέον
διεταράχΟησαν, άφοΰ άπαξ ένταΰΟα προς σχημα-
τισμον τοΰ τύμβου έσωρεύΟησαν. Εκτος συντριμ-
μάτων τινών στηλών έπιταφίων, πώρινων σπονδύ-
λων και τών τοιούτων, τά όποια βεβαίως συνεμί-
χΟησαν μετά τών χωμάτων, ότε άνεγείρετο ο
τύμβος, πάντες οί λοιποί χύδην τότε ριφΟέντες
σωροί τών λίθων προέρχονται έκ τοΰ παρακειμένου
ρεύματος. Πολλοί έκ τούτων, άμαξιαϊοι το μέγε-
θος, κατέχοντες τον περί τον τάφον χώρον, Οά ήτο
άνάγκη νά μετακινηΟώσιν, άν ύπήρχον έκεϊ, ώστε
νά δυνηθώσι νά είσέλΟωσιν εις τον τάφον οί συλή-
σαντες αυτόν. Άλλ' εάν τοΟτο συνέβαινε, ούδείς
βεβαίως ήθελε λάβη τον κόπον πάλιν νά σωρεύση
αύτούς έκεΐ', ίνα συγχώση αύθις τον αύτόν χώρον
εις τοσοΰτον ύψος καϊ πλάτος. Πΰδαμοΰ δέ παρε-
τήρησα και μετακίνησίν τινα είτε τών κολοσσιαίων
τούτων στερεώς συνεσφηνωμένων όγκων είτε τοΰ
λοιποΰ πλήθους τών καταχυΟέντων σωρών λίθων,
οί'τινες, ώς ειπον, δεν δύνανται νά προέρχωνται ή
έκ τοΰ παρακειμένου ρεύματος, οπόθεν μόνον μετά
μεγάλης δαπάνης ήτο δυνατόν νά περισυλλεγώσι
καί καταχυΟώσιν εις τον τύμβον. Αλλά συληταί
τάφων δεν υποβάλλονται κατόπιν εις τοιούτους κό-
πους και τοσαύτας δαπάνας.
Περί τοΰ τάφου τούτου παρατηρώ ό'τι συνέκειτο
έκ λάρνακος ούχί μονόλιθου, αλλ έκ τεσσάρων
πλακών σχηματισμένης. Τήν καλύπτουσαν πλάκα
εύρον άποκεκυλισμένην έκ τοΰ μνημείου. Αί έσω-
τερικαϊ πλευραί τών πλακών εφερον πολλά ίχνη
έρυΟροΰ χρωματισμοΰ. Ή δέ προς αύτόν είσοδος
(Πίναξ 4).
Τά έν τώ 4':' πινάκι κα'ι κατωτέρω έν τώ κεκχένω
άπεικονιζόμενα αντικείμενα -προέρχονται έκ τάφων
της Αιτωλίας, άνασκαφέντων δαπάνη της Αρχαιο-
λογικής Εταιρείας κατά το φΟινόπωρον του 1903.
Τά περι των ανασκαφών τούτων εξετέθησαν έν τοις
Πρακτικόΐς του έτους εκείνου και έν μέρει έν Λί/*.
ΜίΙΙβίΙκη(]βη 1903 σελ. 475. ΈνταΰΟα θά ύπο-
ρίνήσωαεν όσα εϊνε ανάγκη να προταχΟώσι της κα-
τωτέρω περιγραφής των έν λόγω αντικειμένων.
Πρόκειται περι κτερισμάτων δύο τάφων ευρε-
θέντων έν τνμβω, κειμένω έν ττ} νεκροπόλει τοΰ
αρχαίου Τριχονίον.
II νεκράπολις αύτη εκτείνεται εις ίκανόν διά-
στημα -αρά την δημοσίαν άμαξιτήν όδάν, ήτις διέρ-
χεται διά του νεωτάτου συνοικισμού της ολίγον
νοτιώτερον κειμένης κώμης Γαβαλοΰς, έ'μ-ροσΟεν
δέ ακριβώς της γεωλόγου μακράς ράχεως, ήν κα-
τελάμβανε το Ί ριχόνιον. Ή πόλις αύτη αναφέρε-
ται πολλάκις υπό τοΰ Πολυβίου και συχνότατα έν
ταϊς έπιγραφαϊς Θέρμου ώς πατρίς ονομαστών αν-
δρών της αϊτωλικής συμπολιτείας" ύπό τοΰ Στρά-
βωνος (Χ ρ. 445) μνημονεύεται το Τριχονίον ώς
« άριστη ν έ'χον γήν ».
Αί άνασκαφα'ι απέδειξαν, ό'τι πρ'ιν έγερΟη ό εί-
ρημένος τύμβος, έν τη αύτη θέσει και κατά το κέν-
τρον αϋτοΰ προϋπήρξεν έπΐ τοΰ όμαλοΟ έδάφους
τάφος εχων μεγαλοπρεπή είσοδον μετά δρόμου έκ
τοΰ μέρους της παρακειμένης δημοσίας όδοΟ, ήτις
σημειωτέον συμπίπτει ένταΰΟα προς την άρχαίαν
έλληνικήν λεωφόρον. 1 οΰτο άπεδείχΟη έκ τών κατά
την κατασκευήν της νέας αμαξιτής άνευρεΟέντων
λειψάνων τής αρχαίας όδοΰ.
Ό τάφος ούτος εύρέΟη ήμικατεστραμμένος και
σεσυλημένος. Σύλησις δμως και καταστροφή συν-
έβησαν αναμφιβόλως ήδη κατά τήν αρχαιότητα.
Αιότι τοΰ τάφου ϋπέρκεινται κολοσσιαίοι σωρο'ι λί-
θων και χώματα τοΰ τύμβου εις ύψος 5 μ., τά
όποια, ώς ή ανασκαφή άπέδειξεν, ούδέποτε πλέον
διεταράχΟησαν, άφοΰ άπαξ ένταΰΟα προς σχημα-
τισμον τοΰ τύμβου έσωρεύΟησαν. Εκτος συντριμ-
μάτων τινών στηλών έπιταφίων, πώρινων σπονδύ-
λων και τών τοιούτων, τά όποια βεβαίως συνεμί-
χΟησαν μετά τών χωμάτων, ότε άνεγείρετο ο
τύμβος, πάντες οί λοιποί χύδην τότε ριφΟέντες
σωροί τών λίθων προέρχονται έκ τοΰ παρακειμένου
ρεύματος. Πολλοί έκ τούτων, άμαξιαϊοι το μέγε-
θος, κατέχοντες τον περί τον τάφον χώρον, Οά ήτο
άνάγκη νά μετακινηΟώσιν, άν ύπήρχον έκεϊ, ώστε
νά δυνηθώσι νά είσέλΟωσιν εις τον τάφον οί συλή-
σαντες αυτόν. Άλλ' εάν τοΟτο συνέβαινε, ούδείς
βεβαίως ήθελε λάβη τον κόπον πάλιν νά σωρεύση
αύτούς έκεΐ', ίνα συγχώση αύθις τον αύτόν χώρον
εις τοσοΰτον ύψος καϊ πλάτος. Πΰδαμοΰ δέ παρε-
τήρησα και μετακίνησίν τινα είτε τών κολοσσιαίων
τούτων στερεώς συνεσφηνωμένων όγκων είτε τοΰ
λοιποΰ πλήθους τών καταχυΟέντων σωρών λίθων,
οί'τινες, ώς ειπον, δεν δύνανται νά προέρχωνται ή
έκ τοΰ παρακειμένου ρεύματος, οπόθεν μόνον μετά
μεγάλης δαπάνης ήτο δυνατόν νά περισυλλεγώσι
καί καταχυΟώσιν εις τον τύμβον. Αλλά συληταί
τάφων δεν υποβάλλονται κατόπιν εις τοιούτους κό-
πους και τοσαύτας δαπάνας.
Περί τοΰ τάφου τούτου παρατηρώ ό'τι συνέκειτο
έκ λάρνακος ούχί μονόλιθου, αλλ έκ τεσσάρων
πλακών σχηματισμένης. Τήν καλύπτουσαν πλάκα
εύρον άποκεκυλισμένην έκ τοΰ μνημείου. Αί έσω-
τερικαϊ πλευραί τών πλακών εφερον πολλά ίχνη
έρυΟροΰ χρωματισμοΰ. Ή δέ προς αύτόν είσοδος