Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1906)

211

ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΘΟΛΩΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΕΝ ΒΟΑΩ

212

οί πίνακες έψήνοντο καΐ ίσως ούγΐ άπαξ μόνον 1, ή
οέ άναθηματική έπιγραφή ένεχαράχθη βεβαίως επί
τοΟ πίνακος, άφοΟ ούτος τελείως εί'/εν οπτηΟή, ήτο

φαίνεται ότι προβλέπουσα και φοβούμενη ή άναΟεΐσα τόν πίνακα
Νάννιον έ'/άραςεν οτι ακόμη 6 πηλός τον πίνακος ήτο νωπός
i ή' το ι άαα τη αφιερώσει αύτοΰ) έπί τη πρός τάριστερά παραστάδι τοΰ
πίνακο: έτι δε και έν τη όπισΟία έ-ιφανεία αύτοΰ. ί'να κεκρυμμένη ίν-
ταΰΟα χαί αφανής άσφαλέστερον φυλάσση τόν πίνακα έπιγραφήν, ητις
δικαίως έφάνη τω Σκιά παοάδοςος και ανεπίδεκτο; αναγνώσεως, άλλ'
ήτις ακριβώς ένεκα τούτου είναι κατ' έμε έκ των λεγομένων έφεσίων
γραμμάτων των και ες* αττικών επιγραφών γνωστών «ασαφώς- δε και
αιηγματωδώς» γεγραμμένων και έμπεριε/όντων «νουν άλεϋκακον»
κατ' άοών, οία ακριβώς ή δια της εγγραφής τοΰ Α επί τοΰ σώματος
τοΰ αυστανωγοΰ και δια της εξορύξεως των οφθαλμών τοΰ Θάλλου
δηλωθείσας. Ουδόλως δε παράδοςον ή Νάννιον να έζήτησε προστα-
σία·/ δια τής άοαφονς επιγραφής Ειπερ έαυτης και τοΰ συμπόταυ αυ-
τή: Θάλλου (άναγινώσκω δηλ. 2ΥΜΡΟΤΑ[ζ] \ακέποις\ γεγραμμένον
αίνιγματωδώς)». Λυτά ε/ει γεγραμμένα έπί λέςει ό συνάδελφνς. Ότι
δε τό κατ' αύτόν Έκατίκιον γράμμα Α επί τοΰ σώματος τοΰ δαδού-
'/ου νεανίου δέν ητο δυνατόν νά έγ·/αρα-/0ή έπί τοΰ πίνακος ανηρτη-
μένου που ήδη οντος έν τιο ίερώ και ότι και τοΰτο όις και πάντα τά
λοιπά, τα κατ' αύτόν έφέσια, ένε/αρά/Οησαν ,το μαρτυρεί άριδήλως
τό σ/ήαα των| αιώνας όλους μετά τον θάνατον τής Νιννίου, ου φρον-
τίς τω συναδέλφου.

1 ΙΙαράβ ιδία ΒΙυΐΏΐιβΓ, Τθοίιη. υηά Τβηη. Τ. 2, σελ. 59,
74, 80.

άρα ήοη έτοιμος και προς πώλησιν έν τώ έργαστη'
ρίω ανηρτημένος, ό'τε ή Νι(ι)ννίον τόν ήγόρασεν
ίνα τον άναΟέση τοΐν Οεοΐν και τότε παρήγγειλε νά
έγχαραχΟή δΓ οςέος οργάνου και ή άναθηματική
επιγραφή — ήτις άλλως βεβαίως Οά ήτο γεγραμ-
μένη άπλώς δια χρώματος. — Και άνέφερα και
τούτο οϋ/ί ίνα προσθέσω προς τοις λοιποϊς και τού-
τον ακόμη τον λόγον εις άπόκρουσιν τής γνώμης
τοΰ Σβορώνου, λόγον, όστις και μόνος Οά ήρκει
βεβαίως νά κατάρριψη εις έδαφος την ό'λην έρμη-
νείαν του, άλλ' όπως καταδείςω, μέχρι πόσου δύ-
ναται νά παοασύρη τον άνΟρωπον ή προκατάληψις.
Διότι ή προκατάληψις, κατ έμέ, αρχήν και γένεσιν
λαβουσα έκ τής άπλής εκείνης και άνευ άςιώσεων
σημειώσεως τοΰ Δραγούμη, παρέσυρε τόν Σβορώ-
νον και τον έκαμε νά έςολισΟηση εις τήν σκολιάν
όδόν, ήτις έπειτα εις τόσα τον εφερεν άλλα άτοπα-

Έν Αθήναις έν μην" Φεβρουαρίω 1906

Δ. Φίλιος

ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΘΟΛΩΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΕΝ ΒΟΑΩι

(Πίν. 12-15).

Ό Μυκηναϊκός θολωτός τάφος, ον κατά το πα-
ρελθόν έτος άνέσκαψα δαπάπη τής Αρχαιολογικής
Εταιρείας εν Βόλω, ανήκε! εις το είδος των θολω-
τών τάφων, το όποιον έγνωρίσΟη προ πάντων διά
τής λαμπρας δημοσιεύσεως τοΰ κάλλιστα σωζομέ-
νου Οολωτοΰ τάφου τοΰ Μενιδίου ι. Ο τάφος τοΰ
Βόλου εϊνε ταίν αυτών ώς και δ τάφος τοΰ Μενι-
δίου χρόνων, έχει ανάλογα προς τοΰτον τά κτερί-
σματα κα'ι εϊνε καθ όμοιον τρόπον και κατά το
αύτο έν γένει σύστημα ώκοδομημένος, διαφέρει δέ
μόνον εις ολίγας λεπτομέρειας, άς Οέλομεν υπο-
δείξει κατωτέοω.

ι

Δέν ευρίσκονται το πρώτον νΰν λείψανα τοΰ
Μυκηναϊκού" πολιτισμοΰ έν Βόλω ή πολύ πλησίον
τούτου. Ιό Διμίνιον, έν ώ κείται ή υπό Στάη άνα-
σκαφεΐσα άκρόπολις μετά πολλών Μυκηναϊκών

1 ϋαβ ΚβρρβΙ^τ&Ι) ββί ΜβηκΙϊ νοη άβυίδοΐι. εγογι. Ιηβΐίί.
1880.

λειψάνων και τών δύο περιφήμων θολωτών τά-
φων ι, άπέχει τοΰ Βόλου όλιγώτερον τής μιας ώ-
ρας. Ομοίως δ' αφίσταται τούτου περίπου και το
παρά τάς άρχαίας ΙΙαγασάς άκρωτήριον, έν ώ ευ-
ρέθησαν οί υπό λΥοΙίβΐ'δ περιγραφέντες μυκηναϊ-
κοί τάφοι 2. 'Λλλά και έντος αυτής τής σημερινής
πόλεως τοΰ Βόλου, έπί τοΰ λόφου, ον κατεΐ/ε τό
κατεδαοισΟέν νΰν Τουοκικον ωρούριον, άνεσκάφη-

ι ί ιιι ΓΙ

σαν 3 μετά πολλών λειψάνων προμυκηναΐκοΰ πα-
νάρχαιου συνοικισμοΰ και τάφοι μετά μυκηναϊκών
άγγείων άποκειμένων νΰν κατα τό πλείστον έν τώ
Γυμνασίω Βόλου.

Ό Τσούντας, όστις παρέστη έν μέρει κατά τήν
άνεύρεσιν τών άρχαιοτήτων τούτων, πιστεύει ότι

1 ΑΙΙιβη. ΜίΜ. 1886, 435 ί. και 1887, 136 έ. Ι,ο11ίη§ και
"ννοΙΙθΓΒ. ΡβΙΤΟί- ΟΙΐίρίβΖ ΗΪ81. άθ Ι'&Γί VI σελ. 448. Πρα-
κτικά 1901. 37 έ. Στάης.

- ΑΙΙιβη. ΜΙ«. 1889. 262 έ. \νο11βΓ8.
3 Πρακτικά 1900, 72. Τσούντας.