Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1906)

209

Ο ΠΙΝΛΞ ΤΗΣ Νΐ(ΐ)ΝΝΙΟΤ

210

μένη εις Ελευσίνα και δτι τέλος ό ποιητής μετά άλλην παοαπλησίαν 6 ημέτερος πινακογράφος, ενώ

τίνος ελευθερίας (μή θιγούσης δμως τάπόρρητα) ήδύνατο βεβαίως νά φαντασθή τον Ιακχον άγοντα

κάμνει περί πάντων τούτων λόγον προσχρμόζων ώς μυσταγωγόν τον χορυν τών μυστών άποτελού-

μάλιστα ταύτα προς τον σκοπόν του έ'ργου του. μενον ες" ανδρών, γυναικών, νεαν.ών και παίδων,

Οί δε παιάνες, ους ο χορός ψάλλει, εύθϋς μετά την άφοΟ το άγαλμα αύτοΰ έφέρετο επί κεφαλής της

(στίγ. 354-371) πρόρρησιν, εις τάς θεότητας τών πομπής, ήτις και δια τούτο από του ονόματος αϋ-

μυστηρίων (372-414), οί κατά τον ΕοδΙ)3θ]ι και του έκαλεΐτο Ιάκχου πομπή ή και άπλώς ενίοτε

\νβ8ΐί&1 μίμηαις όντες Προσοδίου τίνος έκ της εις Ιακχος1, νά φαντασθή δέ και την Έκάτην ώς πυ-

τήν λατρείαν της Λήμητρος αναφερομένης ύμνο- λωρον άνοίγουσαν την πύλην τοΟ ίερου.

γραφιάς, κάλλιστα δύνανται νά ΰποληφθώσιν ώς Τοιούτος λοιπόν ό πίνας" και τοιαύτη ή παρά-

μίμησις τών παιάνων τών κατά την πομπήν τοΟ στασις αύτου, ή του Ιάκχου δε πομπή ή έμπνεύ-

Ίάκχου άδομένων. 'Αλλ' αν οί μύσται εις παννυ- σασα και τον πινακογράφον μας. Τις όμως ΰπηρ-

χίδα δεν έτρέποντο εις Ελευσίνα άφικνούμενοι, ςεν ή άναΟεϊσα τον πίνακα τοΐν Οεοΐ'ν 2 \ι(ι)ννίον;

αδύνατον δεν είναι, άν 'όγι και πολύ πιθανόν, νά Ότι το όνομα, όπως φέρεται γεγραμμένον, δεν

ύποΟέσωμεν ότι είσήρχοντο εις αυτό όπως ποιή- δύναται νά εχη ορθώς, δήλον το δε άπλούστερον

σωνται άπλώς την πρόσοδόν των εις τάς θεάς ή είναι νά ύποτεΟη (Σκιάς σελ. 5) ότι ό -/αράκτης

τουλάχιστον τοιοΟτό τι ήδύνατο νά φαντασΟη και άβλεπτήσας έγραψε δύο άντί ένος I. Νιννίον δέ

νά είκονίση ό πινακογράφος μας 1. *Αν δέ ή γνώμη όνομα άν και δεν φέρεται εις τά Λεξικά γεγραμμέ-

ότι ό δαδουχος νεανίας και ή δαδοΰ'/ος γυνή είκο- νον μέχρι τούδε, ήδύνατο όμως νά ύπάρν-η και έγώ

νί'ζουσιν ή μεν τήν Έκάτην, Ό δέ τον Ιακχον άπο- δεν δυσκολεύομαι νά δεχθώ ότι ή ημετέρα Νι(ι)ν-

δει/θή ώς ή μόνη ορθή, τότε βεβαίως ό πινακο- νί'ον ήτο ονομαστή τις τών χρόνων εκείνων εταίρα,

γράφος μας έ'τι έλευθεριώτερον έπλασε τήν εικόνα. Άλλα και άν ύποτεθη ώς δυνατόν, ό,τι όΔραγούμης

Έφαντάσθη τον "Ιακχον τον άρχηγέτην τών μυ- υπέθεσε, ότι ό χαράκτης άμαρτήσας έγραψε Νι(ι)ν-

στών, άγοντα, ώς μυσταγωγόν, δάδας ταϊς γερσι νίον αντί του νά γράψη Νάννων και ότι Νάννιον

κρατούντα, τους μύστας προς τάς δύο θεάς, τήν δέ είναι αυτή ή περίφημος εταίρα Νικώ 3 ή τον θάλ-

πρόπυλον και οπάονα Έκάτην άνοίγουσαν, ώς πυ- λον καταφαγοΟσα, πάλιν ουδαμώς εξάγεται ό'τι και

λωρόν, τάς πύλας εις τους ποιοΰντας τήν πρόσο- είκονίζετο έν τώ πινάκι, ώς ό Σζ'ορώνος ίσχυρίσθη,

δον. — Διότι άν τώ όντι θεά είναι ή δαδοΐτ/ος δεν άγνοήσας ό συνάδελφος πράγμα γνωστότατον, ότι

δύναται νά ήναι άλλη, ώς έρρήθη, ή ή Εκάτη 2, δέν έξηραίνοντο 4 άπλώς, άλλ , ώς τά αγγεία, και

αύτη δέ μόνον πυλωροϋ χρέη θά ήδύνατο νά έκτε- ' Τό λεγόμεΛον υπό Σδορώνου 8τι ό "Ιακχος ούδέποτε είχονίζεται

λέση ένταΟθα και ουδέποτε τά της ΟΙιΟΓίηΙΐΓβηη ώ< μναταγωγος δεν άναιρεϊ το ανωτέρω.

,Τ, , .... , !> , 2 Ό Σβοοώνος ίβνυρίσθ»] (σελ. 177) ότι τοΰτο αποδεικνύει ό'τι

υ.ετα του Ιακγου ως ΟηοΐΊπηΓβΓ οοηνουσα τους »,·, η . . . - »

ι λ · Μ - αλλη Οεοτης πλην των ουο Οεαινων οεν ήδύνατο να απεικονιίηται εν

μύστας εΐς τήν λατρείαν Τών ούο Οεαίνών.-ΔίΟΤΙ τω πινάκι. Τοΰτο παντάπασιν δεν είναι ορθόν ώς πλείστα μαρτυ-

ανάλογο; Κυΐΐπδΐι&ηάΐυη^ έν τη πραγματικότητι Ρο3σι παραδείγματα.

1 , _ Ο Δραγούμης πολυ οικαιως μετα πολλής επιφυλάξεως εςηνεγκε

δεν ύπήρ/εν, ώστε νά πλάση οια της φαντασίας ταύτην τ^ γνώμην (σελ. 48 σημ. δ).

4 Ό Σβορώνος γράφει (σελ 268) «Τό περίεργον είναι ό'τι ΰπάρ/ει

1 Τήν έπιοΰσαν νύχτα (20-21 Βοηδρομιώνος) βεβαίως εϊσήρ/οντο. Ζαί άλλη τις σαφέστατη κατ' έμέ ενδειξις ότι πρόκειται περί πίναχος

άφοΰ πάντως αϋτη έπρεπε νά ηναι και ή πρώτη τών μνστηοιωιίδων παριστώντος ά'μιλλαν εραστών εταίρας "Οτε δηλ. ό πίναξ ητο άνηοτη-

νυχτών. 'Αλλ' άν είσήρ·/οντο οϋτως έσχβυασμένοι, όπως και επομ- μένος ήδη χαί είχε τελείως ξηραν&ή, προσήλθε τις (πιθανώς ό μένεα

πευον τήν πομπήν τοϋ 'ϊάκχον, δεν μοί φαίνεται πιθανόν. Αί ουσκο- πνέων ένεκα μεταγενεστέρας τινός αρνήσεως και καυστιχωτάτης προσ-

λίαι αύται αέ έκαμαν να σκεφθώ μήπως ό πινακογράφος μας ηθέλησε βολής της Ναννίου, προσβολής, ήν αδύνατον να διηγηθώμεν "έστω και

νά είκονίση τοιαύτην τινά ποόσοδον πρός τάς θεάς εις τι τών κατά λατινιστι) και δι οξέος οργάνου έξώρυξε τους οφθαλμούς και κατέ-

τήν όδόν ιερών (εις τό ιερόν τοΰ Απόλλωνος λ. '/. τό χείμενόν ποτε στρέψε σ·/_εδον τό πρόσωπον τοΰ μετά της Ναννίου έν τώ άετώματι

ένθα νϋν ή εκκλησία τοϋ Δαφνιού, έν ώ ίερώ ΰπήρνον και αγάλματα διασκεδάζοντος ανδρός ώς βλέπει τις έκ της ένταΰθα παρατεθειμένης

αμφοτέρων τών θεών κατά Παυσανίαν (1.37. 6), άλλά προσέκρουσα αντιγραφής αυτής άπό τοΰ πίνακος ώς νυν έ'/ει (εϊκών 6). Συγ/ρύνως

εΐς μείΓονας δυσκολίας. δέ έχάραξε ρίομαλέα τή '/ειρί έπί τοΰ σώματος τοΰ πιθανώς επίσης

2 Ότι δέν δύναται νά ήναι ή Κόρη, ώς ό Σβορώνος φρονεί, δή- φίλου της Ναννίου νεαροϋ μυσταγωγοΰ τό γράμμα Α (ίδε είκ. 7.1),

λον, άφοΰ ή όλη ερμηνεία τοΰ Σβορώνου είναι παντάπασιν άστή- όπερ πιθανώτατα είναι τό άρνιχόν κατάρας, ήτοι γράμμα εχατίχιον.

ρικτος. σημαίνον 'Α'νάθεμα), 'Α(νιέρωσιν) 'Λ(ράν) ή τι τοιοΰτον. Ταΰτα δέ