DOI Artikel:
Dragumēs, Stephanos N.: Topographika kai epigraphika Kēphisias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14656#0104
ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΑ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
ϊά ερείπια τοΰ έν Κηφισιά έκκλησιδίου τοΰ "Α-
γίου Στεφάνου, έν οίς άνάπτεται έτι καθ έσπέραν
ΰπ' ευλαβούς τίνος λύχνος, δεν φαίνονται σεση-
μειωμένα επί του φύλλου 8βοΐίοη Κβρ1ιΪ8Ϊ& των
γερμανικών της Αττικής χαρτών, καίτοι ένεκα
των ΰπο Ψουρμόντου έν αϋτώ και πλησίον ευρε-
θέντων αρχαίων λειψάνων ήσαν άξια τοπογραφικής
αναγραφής. Κείνται δέ έπι τής δεξιάς όχθης του
ρεύματος τής Πνρνας, μικρόν ανωτέρω τοΰ έν
αύτώ γνωστοΰ άντρου τών Νυμφών, ολίγα βή-
ματα πέραν τής γεφύρας τής ζευγνυούσης το ρεΰμα
παρ' αύτήν την όδόν, δεξιά τω άνερχομένω προς
Αεκέλειαν δια τής οδού ταύτης .
Σωρός ερειπίων, το έκκλησίδιον μόλις διακρίνε-
ται έσωτερικώς κατά το σχήμα, πλην οέ τίνων αρ-
χαίων λίθων μενόντων έ'τι έπι τοΰ έδάφους, έν ή
χώρα έτέΟησαν κατά την ί'δρυσιν τοΰ έκκλησιδίου,
σώζει κατά το μέσον περίπου τής μεσημβρινής
πλευράς πυλίδα άπηρτισμένην εκ τριών μονόλι-
θων παραστάδων τε και άνω^λίου, λειψάνων αρ-
χαίου οικοδομήματος τών αυτοκρατορικών ρωμαϊ-
κών χρόνων. Έν τω μέσω τοΰ τετραπλεύρου λί-
θου τοΰ αποτελούντος το ϋπέρΟυρον περιβαλλόμε-
νος Οπό φύλλων ακάνθου φαίνεται έγγεγλυμμένος
βυζαντηνος σταυρός.
"Οτι τά έρείπια ταΰτα κατέχουσι περίπου την
Οέσιν άρχαίου ίεροΰ, ηρώου τινός ίσως έξ έκείνων
άτινα γινώσκομεν ότι συχνά "Ηρώδης ό Αττικός
ΐδρυε μεταξύ Κηφισιάς και ΜαραΟώνος, φαίνεται
1 Την γέφυραν και τόν κλάδον τούτον της όδοΰ, μόνον υπάρχοντα
οτε κατεσκευάζετο ό χάρτης, ϊδε έν τω μνημονευΟεντι τμη'αατι.— Ί ο
έοείπιον ακριβώς κείται μεταξύ τοΰ ανατολικού τέρματος τοΰ κήπου
τοΰ Διευθυντού της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σ'/ολης κ. Γ. Δαΐρ-
πφελδ κα'ι της όπισΟίας όψεως της παρά την όδόν οικίας τοΰ νομομη-
•/ανικοΰ κ. Ν Μπαλάνου, προσκείμενον τω οπισΟίω περιβάλω της
νεόδμητου έπαύλεως 13. Βουδούρη.
πιθανώτατον. Εχομεν δ ούτως αυτά εις ση μείο ν
ότι το χωρίον και ό κήπος τοΰ βαΟυπλούτου σοφι-
στοΰ και αύτοκρατορικοΰ φίλου, ή κατ' Αύλον
Γέλλιον βαΟύσκιος και πολυπίδαξ νϊΐΐα ουί ηοιπβη
βδΐ 0βρΙιΪ88Ϊα, άπό τής έν τή πλατεία τής σημε-
ρινής κώμης γηραιάς πλατάνου και τών παρ' αύ-
τήν αρχαίων τάφων και τών έν τω παρακειμένω
κήπω Σκυλίτση άνευρεΟέντων αρχαίων λειψάνων,
—έν οίς και ό ακέφαλος τοΰ Ήρώδου άνδριάς,—
ού μόνον μέ'/ρι τής Πύρνας, αλλά και πέραν τοΰ
ρεύματος αύτής έξετείνετο, έφ' όλον τον εϋ'ϋδρον
χώρον έφ' ού πολλαπλασιάζονται σήμερον τών έξ
Αθηνών εύπόροιν πάροικων αί επαύλεις ι.
Εντός τοΰ έκκλησιδίου, ΰπό την σκιάν παλαιοΰ
και μεγαλοπρεπούς πρίνου, πάντοΟεν περιβεβλη-
μένου υπό μεγάλων χλοερών θάμνων, παρεχόν-
των όψιν βαΟυσκίου λόχμης, κιονίσκος κυλινδρι-
κός, εϋτελώς κατειργασμένος, μετ' εξέχοντος χεί-
λους άνω, ύψους 1 μέτρου καϊ 60 περίπου εκατο-
στών, διαμέτρου δέ 0,30, κεκλιμένος έπι τοΰ βο-
ρείου τοιχίσκου τοΰ έκκλησιδίου, ούχι κατά χώ-
ραν, κα'ι έχων έπιεικώς έφθαρμένην την έπιφά-
νειαν, φέρει έπιγεγραμμένα γράμμασι τών ταπει-
νών ρωααϊκών νοόνων τάδε'
Φ α ε ο ω
ο υ ο λ ι ο Φ1
Κ Α i α ο i δ
Κ Η φ 6 I Ο
Α τ β υ Γ
Έν τώ μεταξύ τής έπικεφαλίδος Φαέΰω καϊ τοΰ
δευτέρου στίχου κενώ χοόρω, υπό τά γράμματα
ΕΘυυ, ίχνη γραμμάτων δυσδιάγνωστα.
1 "Ιδε Εφημερίδος 'Αρ/αιολογικης 1895 σελ. 185-6.
ϊά ερείπια τοΰ έν Κηφισιά έκκλησιδίου τοΰ "Α-
γίου Στεφάνου, έν οίς άνάπτεται έτι καθ έσπέραν
ΰπ' ευλαβούς τίνος λύχνος, δεν φαίνονται σεση-
μειωμένα επί του φύλλου 8βοΐίοη Κβρ1ιΪ8Ϊ& των
γερμανικών της Αττικής χαρτών, καίτοι ένεκα
των ΰπο Ψουρμόντου έν αϋτώ και πλησίον ευρε-
θέντων αρχαίων λειψάνων ήσαν άξια τοπογραφικής
αναγραφής. Κείνται δέ έπι τής δεξιάς όχθης του
ρεύματος τής Πνρνας, μικρόν ανωτέρω τοΰ έν
αύτώ γνωστοΰ άντρου τών Νυμφών, ολίγα βή-
ματα πέραν τής γεφύρας τής ζευγνυούσης το ρεΰμα
παρ' αύτήν την όδόν, δεξιά τω άνερχομένω προς
Αεκέλειαν δια τής οδού ταύτης .
Σωρός ερειπίων, το έκκλησίδιον μόλις διακρίνε-
ται έσωτερικώς κατά το σχήμα, πλην οέ τίνων αρ-
χαίων λίθων μενόντων έ'τι έπι τοΰ έδάφους, έν ή
χώρα έτέΟησαν κατά την ί'δρυσιν τοΰ έκκλησιδίου,
σώζει κατά το μέσον περίπου τής μεσημβρινής
πλευράς πυλίδα άπηρτισμένην εκ τριών μονόλι-
θων παραστάδων τε και άνω^λίου, λειψάνων αρ-
χαίου οικοδομήματος τών αυτοκρατορικών ρωμαϊ-
κών χρόνων. Έν τω μέσω τοΰ τετραπλεύρου λί-
θου τοΰ αποτελούντος το ϋπέρΟυρον περιβαλλόμε-
νος Οπό φύλλων ακάνθου φαίνεται έγγεγλυμμένος
βυζαντηνος σταυρός.
"Οτι τά έρείπια ταΰτα κατέχουσι περίπου την
Οέσιν άρχαίου ίεροΰ, ηρώου τινός ίσως έξ έκείνων
άτινα γινώσκομεν ότι συχνά "Ηρώδης ό Αττικός
ΐδρυε μεταξύ Κηφισιάς και ΜαραΟώνος, φαίνεται
1 Την γέφυραν και τόν κλάδον τούτον της όδοΰ, μόνον υπάρχοντα
οτε κατεσκευάζετο ό χάρτης, ϊδε έν τω μνημονευΟεντι τμη'αατι.— Ί ο
έοείπιον ακριβώς κείται μεταξύ τοΰ ανατολικού τέρματος τοΰ κήπου
τοΰ Διευθυντού της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σ'/ολης κ. Γ. Δαΐρ-
πφελδ κα'ι της όπισΟίας όψεως της παρά την όδόν οικίας τοΰ νομομη-
•/ανικοΰ κ. Ν Μπαλάνου, προσκείμενον τω οπισΟίω περιβάλω της
νεόδμητου έπαύλεως 13. Βουδούρη.
πιθανώτατον. Εχομεν δ ούτως αυτά εις ση μείο ν
ότι το χωρίον και ό κήπος τοΰ βαΟυπλούτου σοφι-
στοΰ και αύτοκρατορικοΰ φίλου, ή κατ' Αύλον
Γέλλιον βαΟύσκιος και πολυπίδαξ νϊΐΐα ουί ηοιπβη
βδΐ 0βρΙιΪ88Ϊα, άπό τής έν τή πλατεία τής σημε-
ρινής κώμης γηραιάς πλατάνου και τών παρ' αύ-
τήν αρχαίων τάφων και τών έν τω παρακειμένω
κήπω Σκυλίτση άνευρεΟέντων αρχαίων λειψάνων,
—έν οίς και ό ακέφαλος τοΰ Ήρώδου άνδριάς,—
ού μόνον μέ'/ρι τής Πύρνας, αλλά και πέραν τοΰ
ρεύματος αύτής έξετείνετο, έφ' όλον τον εϋ'ϋδρον
χώρον έφ' ού πολλαπλασιάζονται σήμερον τών έξ
Αθηνών εύπόροιν πάροικων αί επαύλεις ι.
Εντός τοΰ έκκλησιδίου, ΰπό την σκιάν παλαιοΰ
και μεγαλοπρεπούς πρίνου, πάντοΟεν περιβεβλη-
μένου υπό μεγάλων χλοερών θάμνων, παρεχόν-
των όψιν βαΟυσκίου λόχμης, κιονίσκος κυλινδρι-
κός, εϋτελώς κατειργασμένος, μετ' εξέχοντος χεί-
λους άνω, ύψους 1 μέτρου καϊ 60 περίπου εκατο-
στών, διαμέτρου δέ 0,30, κεκλιμένος έπι τοΰ βο-
ρείου τοιχίσκου τοΰ έκκλησιδίου, ούχι κατά χώ-
ραν, κα'ι έχων έπιεικώς έφθαρμένην την έπιφά-
νειαν, φέρει έπιγεγραμμένα γράμμασι τών ταπει-
νών ρωααϊκών νοόνων τάδε'
Φ α ε ο ω
ο υ ο λ ι ο Φ1
Κ Α i α ο i δ
Κ Η φ 6 I Ο
Α τ β υ Γ
Έν τώ μεταξύ τής έπικεφαλίδος Φαέΰω καϊ τοΰ
δευτέρου στίχου κενώ χοόρω, υπό τά γράμματα
ΕΘυυ, ίχνη γραμμάτων δυσδιάγνωστα.
1 "Ιδε Εφημερίδος 'Αρ/αιολογικης 1895 σελ. 185-6.