Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1906)

15!)

ΤΟ ΠΥΘΙΚΟΝ ΣΤΑΔΙΟΝ ΚΑΙ Ο ΕΙΐ' ΑΥΤΟΥ ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΟΙΝΟΥ

160

Ό ενεπίγραφος λίθος, ώς ορθώς παρατηρεί Ό καί \ μεταΰνσάτο κάποτειοάτο πάν τε δραχμής το&

ΗοιηοΙΙβ 1, αποτελεί μέρος του σώματος τοΰ τοί- τον δε τδι κατα\γορέσαντι το ίιέμισοον ».
χου άναπόσπαστον, λειανθείς μόνον μετά τήν χα- Ό Ρναζβν έρμηνεύων τήν έπιγραφήν λέγει, ότι

τασκευήν τοΟ τοίχου καί έφ'όσον μόνον ήτο ανάγκη κατ αυτήν δεν ήτο έπιτετραμμένον νά φέρωσιν εις

προς ύποδοχην της επιγραφής. Περιττή επιγραφής το ίερόν του Κύδρόμου μηδέ νά πίνωσι νέον οϊνον

ταύτης έδημοσιεύΟησαν ήδη τινά 2. Τά γράμματα (ΤΟΛΈΟΙ/^ΟΛΜ, και ό'τι, άν τις κατεπάτει τον νό-

αυτης εινε στοιχηδόν γεγραμμένα, ευανάγνωστα, και μον τούτον, ώφειλε νά οέρη τω θεώ σπονδάς εκ

δια της προσθήκης ενός, ο άπήτει ή στοι/ηδον τά- τούτου τοΰ οίνου και νά πλήρωση πριστιμον, ού-

ςις, άνεγνώσΟησαν ώς έξης : τίνος το ήμισυ έδίδετο τω Οεω, το δέ έτερον ήμισυ

« Τον Ροΐνον με φάρεν ες το \ Ε]νδρ\όμον αί δε τω μηνυτή Κ
κα φάρει, /ιάαξάστο | τον ΰεδν, Ιΐδι κα κεραίεται II ερμηνεία αΰτη πλην άλλων τρωτών μερών,

ΕΙκών 1.

άτινα Οά καταδειχΟώσι κατωτέρω, εχει καϊ τοΰτο σιεύσεις, παραθέτει αυτήν μόνον ώς μάρτυρα της

το ελάττωμα, ότι ποιείται λόγον περ'ι νέον οίνου. παλαιότητος έκείνου τοΰ νοτίου τοί/ου τοΟ σταδίου,

Ή πλάνη αύτη προήλθε βεβαίως έκ της παρα- άναγινώσκει δ' δμως αύτήν καϊ μεταφράζει, έπιφυ-

δόξου γραφής τοΟ δίγαμμα τής λέξεο)ς Ροϊνον λασσόμενος νά μελετήση άλλοτε τά παλαιογραοικά

(ΤΟ/^ΕΟΙ/^Ο/^) έχοντος μορφήν Ε άντ'ι Ρ. Ή σύγ- καί «λειτουργικά» αύτής προβλήματα. Εις το μέ-

χυσις αΰτη τοΟ σχήματος τοΰ Ρ και Ε άπαντα συ- ρος τοΰτο, ο έπεφύλαςεν έχυτώ ό κ. Ηοιηοΐΐθ, δεν

χνά μάλιστα εν βοιωτικαϊς έπιγραφαϊς 3. θά εισέλθω. Ένόμισα όμως ώφέλιμον νά διατρίψω

I ελευταϊος έδημοσίευσε τήν έπιγοαΐήν ό Ηο-

4 „ , , , 1 Ρνα,Ββν, Ινθ' άνωτ. σελ. 394: ...... άι\ ιηβοπρίΐοιι,

πιοΐΐθ , όστις, μη κρίνων τας κατεσπευσμενας αλ- λν1ι,ο1ι ΪΟι·0ί<ΐδ Ιΐιβ 1>πη§ΐη§ οί ηβ\ν \νίηβ ΐηίο

λως τε προγενεστέρας περί τής επιγραφής δημο- ίΐιβ Β3ηοίιΐ3ΐ'7 οί Ειιαίι-οιηυδ »■ καί σελ. 260: «ΤΗβ^ \νοΓβ

ηοΐ 3ΐ1ο\νβά Ιο άπηίί ηβ\ν \νϊηθ, 3ΐιά ϊί οηβ 1)Γθ1ίβ Ιΐιβ

' Β Ο Η. XXIII (1899) σελ. 612. Γΐιΐβ Ιιβ Ιι&ά ίο ροιίΓ 1ίΙ>3ΐίοη8 οϊ ΙΙιεΙ \νΐηβ ίο ίΐιβ §οά 3ηά

2 ΡναΒβ,ν, Ραυ,Βαηίαβ V, 1898 σελ. 394 καί 260. ΒβΗίηβΓ ίο ρ3γ 3 ίίηβ, Ιιβίί οί \ν1ιίο1ι \νβηί ίο Ιΐιβ £θά αηά Ιιβίΐ ίο

ΡΗίΙοΙοξ). ΨοοΚβηΒοΙιηίΙ 1896 σ. 831. ^ηνηαΐ οΐ ΗβΙΙ. 8ί. ίΐιβ ίηίοπηβι·». Πρβλ. ΒβΗίη. ΡΜΙοΙ ΨΌβίιβηββΗ. I ά. Ιοηνη.

XVI (1896) σ. 343. Ο/ινοηίςιιβ άββ Ανίβ 1896 σελ. 194. οί ΗβίΙ. 8ί. ϊ. ά. Οτοηί^ηβ άββ ΑΗβ I. ά. Τήν περί νεΌυ οί'νου

8 Όρα Κνβίββίιτηβν, ν38βηϊη8θ1ιπίΐ6η σ. 96-97. έρμΐηνιήχν εδέχθη τελευταΐον καί ό ,ΙϋηΙΙιβΓ έν ΡαιιΙι/-ΐνίββοιναβ

4 ΒΟΗ, XXIII (1899) σελ. 611. Κθ3ΐβηο^ο1. όίρθρω Δρόμος σελ. 1718 στ. 56 ές.