Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (3.1966)

gotycką. Górna granica czasowa, tj. połowa XIII
wieku, stanowi w tym wypadku cezurę umowną,
gdyż kilkakrotnie zmuszeni jesteśmy wykroczyć
poza rok 1250. Dotyczy to znaków, związanych
z wczesną małopolską architekturą cysterską (kapi-
tularz opactwa w Sulejowie), niektórych znaków
we wczesnogotyckim prezbiterium katedry wrocław-
skiej (1244—72) i innych przykładów, łączących się
z warsztatami budowlanymi, działającymi na Śląsku

mniej wygodne określenie: „znaki kamieniarzy, opracowujących
ciosy budowlane i opłacanych według ilości wykonanych sztuk“.

głównie w 2. i 3. ćwierci w. XIII. Znaki z 2. połowy
tego stulecia ujawniają już jednak cechy nieco
odmienne od grupy znaków romańskich, chociaż
pod względem rodzaju pełnionych funkcji stanowią
kontynuację wcześniejszych przykładów.

Stosowanie znaków kamieniarskich w Polsce
było zjawiskiem powszechnym co najmniej od
połowy w. XII na całym niemal obszarze, objętym
budownictwem romańskim. Zachowany materiał
jest częścią pierwotnego zasobu znaków. Duży
ich odsetek przepadł w wyniku zniszczeń wojennych,
pożarów i przekształceń, którym uległy wszystkie

29