DOI Artikel:
Żebracka-Krupińska, Jadwiga: Nieznane obrazy Eugeniusza Delacroix w zbiorach krakowskich
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19944#0079
JADWIGA ŻEBRACKA-KRUPIŃSKA
NIEZNANE OBRAZY EUGENIUSZA DELACROIX W ZBIORACH KRAKOWSKICH*
W zbiorach krakowskich znajdują się dwa
obrazy związane z nazwiskiem Eugeniusza Dela-
croix. Na jednym, przechowywanym obecnie w Mu-
zeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, widnieje pod-
pis tego artysty i data, drugi, należący do Państwo-
wych Zbiorów Sztuki na Wawelu, jest mu jedynie
przypisywany na podstawie ogólnego rozpoznania
stylistycznego. Oba nie były dotąd przedmiotem
naukowego opracowania, a nieliczne o nich wiado-
mości ograniczają się do wzmianek w inwentarzach,
katalogach i innych spisach odnośnych instytucji.
Obrazy różnią się od siebie pod względem formal-
nym tak zasadniczo, że trudno uwierzyć, aby były
tworem tej samej ręki, nie ma przy tym istotnego
znaczenia wykończona forma jednego, szkicowa
zaś drugiego. Trudności w ich określeniu wzma-
ga jeszcze fakt, że właśnie malowidło tylko przy-
pisywane Delacroix mieści się doskonale w jego
twórczości, gdy tymczasem sygnowane budzi wąt-
pliwość tak swą formą, kolorytem i fakturą, jak
przede wszystkim umieszczoną na nim datą. Przed-
miotem niniejszej pracy będzie więc kolejne wy-
jaśnianie problemu autorstwa Delacroix w odnie-
* Prof. dra Jerzego Szabłowskiego, dyrektora Państwowych
Zbiorów Sztuki na Wawelu, proszę o przyjęcie wyrazów
szczerej wdzięczności za cenne wskazówki, z których korzysta-
łam w ciągu pisania tej pracy. Równocześnie dziękuję doc. dr
Annie Misiąg-Bocheńskiej, kustoszowi Działu Malarstwa
Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu, za życzliwe rady
udzielane mi przy opracowywaniu niniejszego tekstu. Prof.
drowi Karolowi Estreicherowi, dyrektorowi Muzeum Uni-
wersytetu Jagiellońskiego, jestem wdzięczna za udostępnienie
sieniu do obu obrazów, ich datowania oraz bodźców
i okoliczności, jakie skłoniły artystę do wykonania
tych dzieł.
I. HAMLET I DUCH JEGO OJCA
Obraz w Muzeum Uniwersytetu Jagielloń-
skiego, przedstawiający scenę z szekspirowskiego
Hamleta, opatrzony jest w lewym dolnym narożniku
podpisem „Eug Delacroix“ oraz datą odczytywaną
jako rok 1815 (ryc. 1). W księdze inwentarzowej
Muzeum figuruje on pod numerem 176/D jako
depozyt Ksawerego Pusłowskiego, w posiadaniu
rodziny którego znajduje się od lat 1860—1870,
zakupiony w' Paryżu przez Julię z Druckich-Lubec-
kich Pusłowską1. Jedyną publikowaną wzmiankę
o nim zawiera katalog Wystawy Starych Zegarów
w Zbiorach Pusłowskich z r. 1938, gdzie jest wy-
liczony między innymi dziełami malarstwa euro-
pejskiego z tej kolekcji2. Omawiany obraz o wy-
miarach 46x38 cm makwany jest olejno na płótnie
o gruncie kredowym i znajduje się na ogół w dob-
obrazu i za pozwolenie jego opublikowania. Wreszcie dziękuję
prof. drowi Adamowi Bochnakowi i prof. drowi Tadeuszowi
Dobrowolskiemu za przejrzenie pracy, a dr Annie Różyckiej-
Bryzek za koleżeńską pomoc przy ostatecznej jej redakcji.
1 Wiadomość tę otrzymałam za uprzejmym pośrednictwem
dra Marka Rostworowskiego.
2 Wystawa Starych Zegarów na tle wnętrz pałacu Pusłow-
skich, Kraków 1938, s. 6.
69
NIEZNANE OBRAZY EUGENIUSZA DELACROIX W ZBIORACH KRAKOWSKICH*
W zbiorach krakowskich znajdują się dwa
obrazy związane z nazwiskiem Eugeniusza Dela-
croix. Na jednym, przechowywanym obecnie w Mu-
zeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, widnieje pod-
pis tego artysty i data, drugi, należący do Państwo-
wych Zbiorów Sztuki na Wawelu, jest mu jedynie
przypisywany na podstawie ogólnego rozpoznania
stylistycznego. Oba nie były dotąd przedmiotem
naukowego opracowania, a nieliczne o nich wiado-
mości ograniczają się do wzmianek w inwentarzach,
katalogach i innych spisach odnośnych instytucji.
Obrazy różnią się od siebie pod względem formal-
nym tak zasadniczo, że trudno uwierzyć, aby były
tworem tej samej ręki, nie ma przy tym istotnego
znaczenia wykończona forma jednego, szkicowa
zaś drugiego. Trudności w ich określeniu wzma-
ga jeszcze fakt, że właśnie malowidło tylko przy-
pisywane Delacroix mieści się doskonale w jego
twórczości, gdy tymczasem sygnowane budzi wąt-
pliwość tak swą formą, kolorytem i fakturą, jak
przede wszystkim umieszczoną na nim datą. Przed-
miotem niniejszej pracy będzie więc kolejne wy-
jaśnianie problemu autorstwa Delacroix w odnie-
* Prof. dra Jerzego Szabłowskiego, dyrektora Państwowych
Zbiorów Sztuki na Wawelu, proszę o przyjęcie wyrazów
szczerej wdzięczności za cenne wskazówki, z których korzysta-
łam w ciągu pisania tej pracy. Równocześnie dziękuję doc. dr
Annie Misiąg-Bocheńskiej, kustoszowi Działu Malarstwa
Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu, za życzliwe rady
udzielane mi przy opracowywaniu niniejszego tekstu. Prof.
drowi Karolowi Estreicherowi, dyrektorowi Muzeum Uni-
wersytetu Jagiellońskiego, jestem wdzięczna za udostępnienie
sieniu do obu obrazów, ich datowania oraz bodźców
i okoliczności, jakie skłoniły artystę do wykonania
tych dzieł.
I. HAMLET I DUCH JEGO OJCA
Obraz w Muzeum Uniwersytetu Jagielloń-
skiego, przedstawiający scenę z szekspirowskiego
Hamleta, opatrzony jest w lewym dolnym narożniku
podpisem „Eug Delacroix“ oraz datą odczytywaną
jako rok 1815 (ryc. 1). W księdze inwentarzowej
Muzeum figuruje on pod numerem 176/D jako
depozyt Ksawerego Pusłowskiego, w posiadaniu
rodziny którego znajduje się od lat 1860—1870,
zakupiony w' Paryżu przez Julię z Druckich-Lubec-
kich Pusłowską1. Jedyną publikowaną wzmiankę
o nim zawiera katalog Wystawy Starych Zegarów
w Zbiorach Pusłowskich z r. 1938, gdzie jest wy-
liczony między innymi dziełami malarstwa euro-
pejskiego z tej kolekcji2. Omawiany obraz o wy-
miarach 46x38 cm makwany jest olejno na płótnie
o gruncie kredowym i znajduje się na ogół w dob-
obrazu i za pozwolenie jego opublikowania. Wreszcie dziękuję
prof. drowi Adamowi Bochnakowi i prof. drowi Tadeuszowi
Dobrowolskiemu za przejrzenie pracy, a dr Annie Różyckiej-
Bryzek za koleżeńską pomoc przy ostatecznej jej redakcji.
1 Wiadomość tę otrzymałam za uprzejmym pośrednictwem
dra Marka Rostworowskiego.
2 Wystawa Starych Zegarów na tle wnętrz pałacu Pusłow-
skich, Kraków 1938, s. 6.
69