DOI article:
Żebracka-Krupińska, Jadwiga: Nieznane obrazy Eugeniusza Delacroix w zbiorach krakowskich
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.19944#0096
Ryc. 15. Porwanie Sabinek, fragment ryc. 13 (fot. W. Gottwald)
na płótnie równomiernie według własnego systemu92,
którego zastosowanie, znamienne zwłaszcza dla
późniejszego okresu twórczości artysty, dostrzec
można także w strukturze kolorystycznej Porwania
Sabinek. Delacroix stworzył ponadto teorię konturu
powietrznego, polegającą na wprowadzeniu między
dwa kolory, nie zestawiane bezpośrednio, minimalnej
płaszczyzny neutralnej, otaczającej daną formę
jakby smugą powietrza93. Jakkolwiek zasadę tę
stosował artysta przede wszystkim w wielkich kom-
92 Starzyński, Pod znakiem Delacroix, s. 12.
93 „... Delacrobc sometimes left gaps of a neutral tonę
between passage of paint to serye instead of firmly marked
pozycjach — a przynajmniej tam jest ona łatwiej
dostrzegalna — napotykamy ją również w mniejszych
studiach i szkicach. W obrazie wawelskim zauważyć
ją można m. in. w partii ramion dwóch postaci
pierwszoplanowych po stronie prawej, w grupie
środkowej oraz w postaci jeźdźca z lewej strony.
Założenie kolorystyczne Porwania Sabinek godzą się
zatem z późniejszym okresem twórczości Delacroix,
w którym dzieła jego odznaczają się wielkim bo-
gactwem barw o strukturze będącej, w wyniku
contours and in order to give an impression of air circulating
around the forms...“ Johnson, Rencontre..., s. 419.
86
na płótnie równomiernie według własnego systemu92,
którego zastosowanie, znamienne zwłaszcza dla
późniejszego okresu twórczości artysty, dostrzec
można także w strukturze kolorystycznej Porwania
Sabinek. Delacroix stworzył ponadto teorię konturu
powietrznego, polegającą na wprowadzeniu między
dwa kolory, nie zestawiane bezpośrednio, minimalnej
płaszczyzny neutralnej, otaczającej daną formę
jakby smugą powietrza93. Jakkolwiek zasadę tę
stosował artysta przede wszystkim w wielkich kom-
92 Starzyński, Pod znakiem Delacroix, s. 12.
93 „... Delacrobc sometimes left gaps of a neutral tonę
between passage of paint to serye instead of firmly marked
pozycjach — a przynajmniej tam jest ona łatwiej
dostrzegalna — napotykamy ją również w mniejszych
studiach i szkicach. W obrazie wawelskim zauważyć
ją można m. in. w partii ramion dwóch postaci
pierwszoplanowych po stronie prawej, w grupie
środkowej oraz w postaci jeźdźca z lewej strony.
Założenie kolorystyczne Porwania Sabinek godzą się
zatem z późniejszym okresem twórczości Delacroix,
w którym dzieła jego odznaczają się wielkim bo-
gactwem barw o strukturze będącej, w wyniku
contours and in order to give an impression of air circulating
around the forms...“ Johnson, Rencontre..., s. 419.
86