DOI Artikel:
Dobrowolski, Tadeusz: Podzątki malarstwa krakowskiego w epoce gotyku (Metoda i perfekcjonizm)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20360#0024
1. Sw. Małgorzata, część ołtarza z Trzebonia,
około r. 1380. Wg A. Matejćka i J. Peśiny (fot.
W. Gumuła)
2. Sw. Małgorzata, część ołtarza z Hlubokiej,
około r. 1400. Galeria Nar. w Pradze. Wg Ma-
tejćka i Peśiny (fot. W. Gumuła)
malowane na obrazie polskim, wyryte w gruncie
kredowym łyżka i miska, potrzebne świętej, któ-
ra karmiła ubogich, potwierdzają imię wyobra-
żonej w Trzebuni niewiasty. A przecież można
sprawę wytłumaczyć inaczej. Jeśli te ryty w trak-
cie malowania obrazu zatarto, to zapewne po to,
żeby zamierzony wizerunek świętej zamienić na
inny, właśnie św. Jadwigi. Zresztą i św. Jadwi-
gę przedstawiano z miską wypełnioną chlebem,
jak o tym świadczy np. tryptyk Sw. Jadwigi,
dawniej w spalonym podczas ostatniej wojny
drewnianym kościele pszczyńskim5. I ona prze-
cież karmiła żebraków. Św. Elżbieta pędzla mi-
strza Konrada trzyma w ręku model kościoła
dwuwieżowego (św. Elżbiety w Marburgu), nato-
miast święta z Trzebuni podtrzymuje kościół
wzniesiony na planie krzyża równoramiennego
z jedną, centralną wieżą pośrodku. A właśnie
zweryfikowane pod względem ikonograficznym
rzeźby i malowidła polskie, w tym śląskie, przed-
stawiają św. Jadwigę z różańcem i takim właśnie
modelem jednowieżowego kościoła6. Znany, wie-
lokrotnie publikowany, wyjątkowo piękny zwor-
nik z wczesnego okresu „stylu pięknego” w dol-
nym kościele Św. Krzyża we Wrocławiu (ryc. 4)
uwzględnia również tego typu model kościoła7.
A przypomnieć warto, że wrocławski kościół fun-
dował Henryk IV Probus, dla którego św. Jadwi-
16
około r. 1380. Wg A. Matejćka i J. Peśiny (fot.
W. Gumuła)
2. Sw. Małgorzata, część ołtarza z Hlubokiej,
około r. 1400. Galeria Nar. w Pradze. Wg Ma-
tejćka i Peśiny (fot. W. Gumuła)
malowane na obrazie polskim, wyryte w gruncie
kredowym łyżka i miska, potrzebne świętej, któ-
ra karmiła ubogich, potwierdzają imię wyobra-
żonej w Trzebuni niewiasty. A przecież można
sprawę wytłumaczyć inaczej. Jeśli te ryty w trak-
cie malowania obrazu zatarto, to zapewne po to,
żeby zamierzony wizerunek świętej zamienić na
inny, właśnie św. Jadwigi. Zresztą i św. Jadwi-
gę przedstawiano z miską wypełnioną chlebem,
jak o tym świadczy np. tryptyk Sw. Jadwigi,
dawniej w spalonym podczas ostatniej wojny
drewnianym kościele pszczyńskim5. I ona prze-
cież karmiła żebraków. Św. Elżbieta pędzla mi-
strza Konrada trzyma w ręku model kościoła
dwuwieżowego (św. Elżbiety w Marburgu), nato-
miast święta z Trzebuni podtrzymuje kościół
wzniesiony na planie krzyża równoramiennego
z jedną, centralną wieżą pośrodku. A właśnie
zweryfikowane pod względem ikonograficznym
rzeźby i malowidła polskie, w tym śląskie, przed-
stawiają św. Jadwigę z różańcem i takim właśnie
modelem jednowieżowego kościoła6. Znany, wie-
lokrotnie publikowany, wyjątkowo piękny zwor-
nik z wczesnego okresu „stylu pięknego” w dol-
nym kościele Św. Krzyża we Wrocławiu (ryc. 4)
uwzględnia również tego typu model kościoła7.
A przypomnieć warto, że wrocławski kościół fun-
dował Henryk IV Probus, dla którego św. Jadwi-
16